Vísir - 29.02.1916, Blaðsíða 3

VfSIR
3>teM«&sSatvttas l\4gmai sttton 03 Sumpaow S'»\
rentað sig svo, að eigendur þeirra
gætu staðið í skilum. Pað hafi
og tekist að láta húsaleig-
una hækka, nu væri ekki erfitt
að láta þau hús borga útgjöld
þau er á þeim hvíidu, er bygð
hafi verið fyrir 1909. Peninga-
mönnum gæfist nú enn greiðari
leiðir til að hafa meira upp úr
fé sínu, með því að leggja það
til togaraútgerðar. Pað er upp
úr húsabyggingunum hefðist hjá
því, mætti um segja: að »altværi
safi hjá selveiði*.
Framh.
Islensk ög útlend
frlmerki
kaupir altaf
Jj. JlaU-'y.ansen.
\ fc»ti\xm
Morgunkjólar. Svuntur. Kvenn
& Telpukápur. Barnakjólar.
Álnavara. Cheviot.Silki. Slifsi o.fl
S aumastofan á Laugavegi 24
Nýkomið smjörlíkið
Ruttait
og
Dagsbrún
fyrirtaks tegundir.
Munið að birgja ykkur upp I
tíma því verðið hækkar.
LOGMEN
T3
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutningsmaOur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 1 2
Bogi Brynjólfsson
Við síldarvinnu á Eyjafirði
geta
stulkur fengið atvinnu
næsta suniar hjá »H.f. Eggert Ólafsson Reykjavíkf.
Upplýsingar gefur
3tvdú3v SoUsvevtv^oti,
skipstjórl.
Til viðtals kl. 12—2 daglega á skrifstofu hlutafélagsins.
Nokkra duglega
trésmiði og steypumenn
vantar mig. Til viðtals á teiknistofunni í Skólastræti 5 B.
Einar Erlendsson.
$end\3 au^svti^at Góður vagnhestur
tvmatile^a. 1 óskast nú Þegar- ~ Afgr-v> á-
JON HJARTARSOH & GO. Hafnarstræti 4. Skrifstofa Aöalstræti ó (uppi.) Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h. Talsími 250.
Panelpappi 2 tegundir nýkomlnn til Pétur MagnússOn yflrdómslögmaður, Qrundarstíg 4. Sími 533 Heima kl. 5—6.

^ViATRYGGI NGA^J
Hollenska Margarinið fæst i £o$ts & ^etwts. Vátryggið tafalaust gegn eldi vörur og húsmuni hjá The Brii- ish Dominion General Insu ance Co. Ltd. Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygglng Det kgl. oktr. Söassurance Komp Miðstræti 6, Tals. 254. A. V. TULINIUS. Aðalumboðsmaður fyrir ísland
Duglegur skósmiður getur fengið atvinnu nú þegar. A. v. á.
Det kgl. octr. Brandassurance Comp. Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur alskonar. Skrifstofutími 8—12 og 2—8. Austurstræti 1. N. B. Nielsen.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
73
Trygð og slægð
‘Eftir
Guy|Boothby.
Frh.
— Að minsta kosti gef eg þér
frest til kvölds til þess að ákveða
Þ'g- Eg vonast eftir að frétta af
þér fyrir klukkan sjö.
— Það skal ekki bregðast, sagði
Eoote, og ef það skyldi koma fyrir
að eg ekki gæti það, þá ællar þú
að skilja það — æl|ar þ,j __
að Þaö er e>*i af þvf að mérekki
þyki vænt um þig, sem eg ekki
get komið.
— Auðvitað dettur tnér það ekki
í hug, svaraði Browne. Svo kvödd-
ust vinirnir.
Þegar þeir höfðu skilið, kallaði
Browne í vagnstjóra einn og ók
heim til sín í skyndi. Þegar hann
hafði matast, skrifaði hann Katrínu
til þess að láta hana vita hvernig
öllu væri nú komið. Síöan eyddi
hann deginum til þess að ná sér í
ýmislegt er hann þurfti að hafa til
ferðarinnar. Hann kom ekki heim
tii sín fyr en klukkan var orðin
yfir sex. Þegar harin kom inn bar
þjónninn honum bréf á bakka,
Hann opnaði það og sá, að það
var frá Foote.
Bréfið hljóðaði þannig:
„Kæri gamli vinur! Eg kem með
þér, hvað sem í kann að skerast.
— Þinn einlægur vinur
J. Foote.“
— Þetta var annað sporið að
markinu, sagði Browne.
17. kapitul i.
Morguninn eftir að Browne hafði
fengiö bréfið frá Foote, eins og
sagt hefir verið frá í síðasta kapí-
tula, var Browne á gangi um einn
skemtigarðinn og gekk í áttina til
Piccadilly, þá sá hann alt í einu
Maas koma á móti sér.
Þetta var beppilegur fundur,
kæri Browne, sagði Maas þegar
þeir höfðu heilsað hvor öðrum.
Eg var einmitt á leiðinni til þess
að heimsækja yður. Ef þér eruð á
leiðinni til Piccadiliy, þá má eg
ef til vill verða yður samferða.
Browne var alls ekki í góðu
skapi þennan morgun. Og þess
vegna hefir hann Hklega haft gam-
an af félagsskap Maas. Hann þurfti
að hafa kátan mann með sér, en
þótt hann þyrfti þess þá átti það
ekki fyrir honum að liggja. Það
var ömurlegt veður, og einu sinni
eða tvisvar á leiðinni hóstaði Maas
all-ákaft. Browne lók eftir þessu og
hann tók einnig eftir því, að and-
lit Maas var jafnvel fölara en venju-
lega. Eg er hræddur um, að þér
séuð ekki vel heilbrigður, gamli
vinur, sagði hann.
— Af hverju haldið þér það,
sagði Maas.
Browne sagði honum hvað hann
hefði fyrir sér í því. Þegar Maás
heyrði það, hló hann dálítið óró-
lega. Eg er hræddur um, að þér
hafið hitt naglann á höfuðið, vinur
minn, sagði hann. Eg er ekki
heilbrigður. Eg var hjá lækninum
í morgun, hann hafði mér tíðindi
að segja og þau ekki skemtileg.
— Það þykir mér leitt að heyra,
sagði Browne. Hvað segir hann
að gangi að yður?
— Hann segir, að eg megi ekki
dvelja í Englandi lengur. Hann
segir að eg verði að fara í langa
sjóferð, og þaö undir eins. Ef eg
á að segja eins og er, þá er óhreysti
í ætt minni, og ef eg taki ekki
því meira tillit til heilsu minnar,
þá fari fyrir mér eins og skyld-
mennum mínum. Það er ofur auð-
velt að segja: Farðu varlega með
sjálfan þig. Það er erfiðara að gera
það. Hvernig getum vér gert að
því þótt við fáum kvef? Vér döns-
um í heitum sölum og sitjum þess
á milli á köldum veggsvölum. Vér
ferðumst í járnbrautarvögnum þar
sem sífeldur súgur er, og vér bæði
étum og drekkum meira en vér
höfurn gott af. Eg er ekki hissa
á neinu eins og því, að vér end-
umst eins lengi og vér gerum.
— Eg veit það að við breytum
nijög heimskuiega, sagði Browne.
En feður okkar voru ekki hóti
betri en viö.