Vísir - 03.03.1916, Blaðsíða 3

V ÍSIR
$keMi\5 $aw\tas sttvow feampav\w $\m\
Chairman og ViceChair
Cigaretíur
§m~ eru bestar,
REYNIÐ ÞÆR,
Pœr fást í öllum betri verslunum og í heildsölu hjá
T. Bjarnason,
Umboðsverslun Templarasundi 3
Sími 513
Komið 1 tima!
Ljómandi falieg fataefni eru nú
komin aftur í
Vöruhúsið.
Margar nýjar, góðar, ódýrar og alveg
óþekiar ióbaks og cigareiiu
iegundir eru nýkomnar í
Landsijörnuna.
S^wdxð auc^svcigav
ttmawte$a.
VATRYGGIINJGAR
EJ
Isl. smjör
með lægsta verði hjá
f r
Amunda Arnasyni
Nýlendu-
vöruverslun
sem er á góðum stað hér í bæn-
um óskast til kaups. — Tilboð
merkt: -Nýlenduvöruversl-
un«, sendist afgr. Vísis fyrir 8.
mars.
H ús
Lítið, snoturt og vandað hús ósk-
ast til kaups. Þarf helst að vera
nálægt Miðbænum eða Austurbæn-
um. Tilboð merkt »Hús 100«
— sendist afgr. Vísis fyrir 4 mars.
í&es^ a$ \ *\3\s\
Vátryggið tafaláust gegn eldi j
i
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og sirfðsvátrygging ]
Det kgl. oktr. Söassurance Komp [
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TUUNIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir ísland
Det kgl. ocir.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
c
L O G M E N N
Oddur Gfslason
yfirréttarmálaff utningsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 1 2
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaöur.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frákl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Péiur Magnússon
yfirdómslögmaður,
Orundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
Trygð og slægð.
76
Eftir
Guy Boothby.
Frh.
Þaö var yður sjálfum aö
kenna, svaraði Browne hvatskeyts-
*ega. Hvað á það að þýða að
þjóta svona fyrir hornið? Þér gát-
uö ímyndað yður hvað fyrir kynni
að koma. Þeir stóðu og horfðu
hvor á annan stundarkorn, og síð-
an rak Foole upp skellihlátur. Góði,
gamli félagi, sagði hann, hvað í
dauöanum gengur að yður? Þér
1,1,0 ekki út fyrir að vera meö öll-
um mjalla.
~~ Eg er ekki með sjálfum mér,
sa8ði Browne. Alt gengur öfugt
fyr>r mér. Eg skal segja yður,
Foote, eg er sá mesti asni, sem til
er á guðs grænni jörð.
Foote blístraði lágt með sjálfum
sér. Þetta er auðsjáanlega mál, sem
þarfnast nánari athugunar, sagði
hann síðan upphátt. Eg verð að
taka að mér að laga yður til.
Lækning mín verður góður morg-
unverður og glas af víni til að
skola honum niður með. Af stað
svo. Um leið smeygöi hann hand-
legg sínum undir handlegg félaga
síns og leiddi hann ti) baka í átt-
ina til Monolith-klúbbsins. Nú, nú,
herra Browne, sagði hann svo, nú
verðið þér að segja mér alt eins
og það er, og leyna engu, fella
ekkert úr, því nú verðið þér að
skoða mig sem skriftaföður yðar.
— Fyrst er þá þess að geta^
byrjaði Browne, að eg hefi rétt
nýskeð hitt vin okkar, Maas.
— Nú, og hvað uni það? svar-
aði hinn. Hvernig heíir það getað
hleypt í yður þessum fítonsanda?
Eg veit ekki betur en að Maas sé
allajafna skemtilegur, nema þegar
hann fer að tala urn sjálfan sig.
— Það er einmitt það sem hann
gerði,. sagði Browne. Hann fórað
tala um sjáifan sig við mig. Hann
byrjaöi með því að minna mig á
að eg hefði í París boðiö honum,
í hálfgerðu gamni eins og þér
munið, að fara til Austurlanda með
mér.
— Hver djöfullinn, sagði Foote.
Þér ætlið ' þó ekki að segja, að
hann hafi ákveðið að fara með
okkur nú?
— Jú, einmitt, sagði Browne.
Þess vegna er eg svo æstur, þó
að eg á hinn bóginn geti ekki al-
mennilega gert mér grein fyrir hvers
vegna eg er það, því þegar alt
kemur til alls, þá er hann þó eng-
an veginn slæmur félagi.
— Það er sama. Eg vildi að
hann færi ekki með okkur, sagði
Foote með áherslu. Sögðuð þér
honum nokkuð hvað þér ætlið að
gera?
— Auðvitað ekki, sagði Browne.
Eg gerði ekki svo mikið sem
ympra á því. Hann veit ekki ann-
að en að eg ælli að fara til Japan
mér til skemtunar.
— Jæja, ef eg væri þér, þá
skyldi eg lofa honum að standa í
þeirri trú, sagði Foote. Eg skyldi
ekki minnast á aöalástæðuna, að
minsta kosti ekki fyr en við vær-
um komnir út á reginhaf. Auðvit-
aö geri eg ekki ráð fyrir að hami
njyndi segja frá nokkru, eða koma
upp um yður á nokkurn hátt. En
samt sem áður álít eg miklu ör-
uggara að þegja algerlega um mál-
ið. Þér vitið hvað við ætlumst fyrir,
eg veit það, ungfrú Petrowitch og
frú Bernstein einnig. Hafið þér
sagt nokkrum fleirum frá því?
— Engum, sagði Browne. En
eg lét orð falla eitthvað á þá leið
við Mason, að erindi okkar væri
sérstaks eðlis. Eg hélt að hann
myndi hvort sem var vita svo mik-
iö, — af mörgum ástæðum.
— Aiveg rétt, sagði Foote, og
það sem meira er, þér getið treyst
Mason, en segið ekki Maas neitt.
— Þér megið reiða yður á, að
eg geri það ekki, sagði Browne.
— Hér er nú klúbburinn, sagöi
Foote um leið og þeir komu aö
hinu umrædda húsi. \/ið skulum
koma inn og fá okkur morgunverð.
En hvað ætlið þér svo aö haf-
ast að?