Vísir - 06.03.1916, Blaðsíða 2
VÍSIK
VISIR
Aigreiðsla blaösins á Hótei
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aöalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
kl. 2-3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Lánstraust
og framkvæmdir Reykja-
víkurbæjar.
Það er talið að húsabyggingar-
málið dgi allgóðum byr að fagna
í bæjarstjórninni. Á fundi þeim í
Fram, sem getið hefir verið um
hér í blaðinu, taldi borgarstjóri. það
h'klegt, að fátækranefnd mundi fall-
ast á, að byggja yfir þurfalinga
bæjarins, og gerði ráð fyrir að
handa þeim mundi þurfa einar 50
ibúðir. En hver geiur bent á, hvar
hægt er að fá peninga, sagði hann.
Og enginn má heimta það af bæj-
arstjórninni að hún byggi, ef bún
getur hvergi fengið peninga til
þess. — Nú er málið komið í
nefnd í bæjarstjórninni, og hafði
því verið vel tekið á fundinum,
enda aðeins talað um að byggja 1
eða 2 hús að sinni.
Það er sagt að bærinn megi ekki
verða keppinautur húseigenda og
að honum mundi ef til vill ekki
farast vel í samkepninni, ef hann
þyrfti að Ieigja út hús sín. En að
svo stöddu þarf ekki að ræða það.
Nær liggúr að tala um hvort bær-
inn megi koma fram sem keppi-
Kvennhetjan
frá Loos.
--- Frh.
„þér eruð í nógu mikilli hættu,
þó eg noti mér ekki af boði yðar“.
„Ó, mér þykir svo vænt um
að vera til einhvers gagns, eg er
nú orðin vön kúlunni“.
Nú kemur að því, að eg verð
að tala mikið um sjálfa mig og
þykir mér það leitt, en eg get
ekki sagt frá öðru en því sem
eg sjálf sá og sem rás viðburð-
anna knúði mig til að gjöra.
Fyrst sagði eg skoska liðsfor-
ingjanum í hvaða kjöllurum óvin-
irnir höfðu búið best um sig,
því þaðan gátu þeir skotið á
menn hans. En eg varaði þá auð-
vitað við að koma nálægt þeim
kjöllurum, þar sem eg vissi að
íbúar Loos bjuggu. Síðan fór eg
með honum út til að sýna hon-
um hvar þýska herstjórnin hafði
aðsetur sitt, en menn hans tóku
undir eins að ráðast á kjallara-
virkin. Féllu þeir margir, því
auðvitað stóðu óvinirnir betur
nautur fátæklinganna, sem eru að
berjast við að þurfa ekki að leita á
náðir hans, bola þeim út úr hús-
næði þeirra og sprengja upp fyrir
þeim leiguna, þegar hann er að fá
húsnæöi handa þurfalingunum. —
En vitanlega væri ekki uni það að
fást, ef ómögulegt væri að fá fé
til að byggja fyrir.
En það er óneitanlega dáiítið
undarlegt, að vera að barma sér
yfir féleysi, þegar um það er að
ræða aö byggja — já, segjum 50
íbúðir, en í sömu andránni er ver-
ið að bollaleggja byggingu raf-
magnsstöðvar fyrir bæinn, sem á að
kosfa 400 þús. kr. eða meira. —
Ef þær bollaleggingar eru ekki
tómur reykur, þá liggur við að
maður verði að spyrja, kvort fjár-
skorturinn í sambandi við húsa-
byggingarnar sé nokkuð annað en
fyrirsláttur.
En til þess að sá grunur festi
nokkrar rætur, er þó sfðasta lán-
taka bæjarins í of fersku minni. —
Auðvitað bar hana brátt að, en hún
er Iíka alt annað en hvetjandi til
stórræðanna.
Ef bærinn getur ekki fengið pen-
inga hjá bönkunum til að byggja
hús, þrátt fyrir það að húsnæðis-
skorturinn er orðinn eins mikill og
hann er og húsaleiga svo gífurleg,
þá gæti hann reynt að taka lán hjá
sjálfum sér. Það mætti að minsta
kosti reyna að selja 6% skulda-
bréf bæjarins *bæjarmönnum sjálf-
um. — Það munu ekki vera all-
fáir þeirra á meðal, sem eiga a!t
að því húsverð í sparisjóðum og
fá í vexti aðeins 4—41/2 °/0. Getur
að vígi, en svo fór samt, að þeim
tókst að útrýma þeim úr kjöll-
urunum. Kúlnaregnið var svo
mikið að liðsforinginn vildi endi-
lega að eg færi heim aftur, en
með því að barist var á öllum
strætum, var lifsháskinn eins
mikill að fara heim og varð eg
að stökkva yfir líkin til að kom-
ast það.
Skotum barst liðsauki og varð
þá bardaginn enn skæðari, en
hann stóð nú í öðrum bæjar-
hluta, og var tiltölulega rólegt í
kringum okkar hús. Strætin í
kring voru samt full af særðum
mönnum og fanst mér eg mega
til að reyna að hjálpa þeim. Eg
fór því út aftur og mér hepnað-
ist að reisa nokkra þeirra við og
leiða heim til mín. Auðvitað var
það ekkert örugt hæli, en eg átti
ekki kost á öðru. Móðir mín
breiddi hin fáu ullarteppi sem
við áttum á gólfið og þar lögo-
ust þessir vesalings menn. En
hvað eg óskaði að við hefðum
getað náð í dálítið af hálmi!
Eg fór margar ferðir og reyndu
þeir að sýna þakklæti sitt með
því • að segja : „P r e 11 y ...
g o o d ...“
verið að menn yrðu tregir til þess
fyrst í stað að kaupa skuldabréfin,
en líklegt að það lagaðist með
límanum, og jafnvel að utanbæjar-
menn hlypu undir bagga. — Og
ef til vill gæti þaö orðið til þess
að bankarnir yrðu liprari og tækju
því ekki eins Fjarri að gera eitt-
hvað til þess að útvega bænum íé
til nytsamra og arðberandi fyrir-
tækja.
Annars liggur það í augum uppi,
að bæjarstjórnin verða að Ieita fyrir
sér um lán annarsstaðar, ef bankar
landsins geta ekki aðstaðið. En
óneitanlega væri það eðlilegast að
bankarnir væru þar milligöngumenn.
— Og vonandi er að ö 11 u m Iær-
ist að skilja það, að það er skylda
bankanna að gera alt sem í þeirra
valdi stendur til þess að útvega
bænum, ekki sfður en einstökum
atvinnurekendum, fé til nytsemda-
fyrirtækja. Og það ekki síst vegna
þess, að slík lán eru auðvitað trygg-
ari en öll önnur lán sem þeir veita
og því engin ástæða lil þess að taka
þeim málaleitunum eins og sveitar-
liinir ættu í hlut.
Civis.
\ limm
Morgunkjólar. Svuntur. Kvenn
& Telpukápur. Barnakjólar.
Álnavara. Cheviot.Silki. Slifsi o.fl
Saumastofan á Laugavegi 24
En að sjálfsögðu gekk langur
tími í að koma hverjum einum
inn og eg varð því ákaflega feg-
in þegar eg sá sjúkravagn koma
og með honnm enskan lækni.
Eg stökk til hans og sagði:
„Notið mig til að hjúkra".
Hann svaraði einungis : W e 11.
í sjúkravagninum voru nokkr-
ir særðir menn og með þeim fá-
einir hjúkrunarmenn.
Eg sýndi lækninum hvar eg
hafði komið sjúklingunum fyrir
og sagði hann á frönsku:
„Við verðum að reyna að
gjöra gott úr þessu“.
þar sem búðin hafði áður ver-
ið voru enn > eftir endarnir af
búðarborðinu. þar lögðum við
fjalir og útbjuggum rúm, en svo
var plássið naumt, að við urðum
einnig að nota gólfið undir þess-
um rúmum og láta særða menn
hvíla þar. Fyrst fór eg út með
hjúkrunármönnunum og hjálpaði
þeim til að finna hina særðu innan
um líkin, en svo sagði læknirinn
að eg skyldi heldur vera inni og
hjáipa sér að binda um sárin og
gjörði eg það af veikum mætti,
en með fúsu geði.
Annar læknir enskur kom til
T I L MINNIS:
Baðhúsið opið «•, d, 8-8, Id.kv. til II
Borgarst.skrifjt. í brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk. sunnd. 81/, siðd
Landakotsspit. Sjúkravitj.tími kl. 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opinn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið l1/,-21/, síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknart'mi 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
Dilkakjöt
saltað,
Rjúpur og
Islenskt Smjör
er best að kaupa í
Sími 211. Hafnarstr. 19.
Búð til leigu
á úesta stað í úænum.
— Afgr. v. á. —
að aðstoða okkur, en eg reynch
að hjálpa þeim báðum. Móðir
mín bjó til kaffi og leitaðist við
að hressa læknana og sjúkling-
ana.
því miður var allur aðbúnaður
mesta ómynd, eg var búin að
rífa og tæta all garmana okkar
til að láta undir höfuðið á þeim
sem mest voru særðir, en nú
urðum við að raða þeim á bert
gólfið, sem var rautt af blóði. Á
búðinni var engin hurð lengur;
við og við var okkur því litið
út, tvívegis sá eg þýska fanga
leidda burt, en svo alt í einu
heyrðum við undarlegan óm.
það var kirkjuklukkan okkar,
sem féll niður úr turninum við
að þýsk kúla hitti hana. En
hún féll ekki fyr en hún var
búin að sjá óvinina rekna burt
úr Loos !
Einn af hinum særðu dó und-
ir eins og meðan verið var að
bera líkið út stóð eg aðgjörðar-
laus og horfði út á strætin. Sá
eg þá særðan hermann koma
ráfandi og var auðséð að hann
var aðfram kominn. Eg ætlaði
því að ganga á móti honum, en
áður en eg gat veitt honum hjálp