Vísir - 07.03.1916, Blaðsíða 3

V fjS 1 R
Kelvin-mótorarnir
eru einfaldastir, léttastir,
handhægastir, bestir og ó-
dýrastir í notkun
Verðið er tiltölulega lægra
en á öðrum mótorum, Fleiri
þús. seljast árlega og munu
það vera bestu meðmælin
Iðalumboð íyrir Island beflr
T. Bjarnason,
Sími 513. a Templarasundi 3.
3 velbygð hús
óskast strax til kaups á góðum stöðum
í bænum. Verð má vera frá 7000
til 12000 krónur.
Tilboð með allra lægsta nettó verði merkt: »Húsakaup
nr. 47« leggist inn á skrifstofu þessa blaðs.
Umboðssala
mín á Sfld, Lýsi, Fiskl, Hrognum og öðrum íslenskum
afurðum mælir með sér sjálf.
ammm Áreiðanleg og fljót reikningsskil. t—m
INGVALD BERG,
Bergen, Norge.
Leitlð upplýsinga hjá: Símnefni:
Utlbúi Landsbankans á Isafirði, Bergg, Bergen.
Bergens Privatbank í Bergen.
Sauðskinn
vel verkuð og lituð
selur
Jóní SölvML
Baunir
kaupa allir
fljá
Jes Zimsen.
Búð til leigu
á úesta stað í úænum.
— Afgr. v. á. —
Mjólk fæst
F
I 1 _
Bankastr. 10
(nppi).
SetvdiB a\xo^swv§ax

Oddur Gíslason
! yfirréttarmálaflutningsmaöur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 1 2
Péiur Magnússon
yflrdómslögmaOur,
Grundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaöur.
Skrifstofa Aöalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutimi frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
S&es* a? a\x§L \ ^J\s\
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og strfðsvátrygging
i Det kgl. oktr. Söassurance Komp
I Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aöalumboðsmaöur fyrir Island
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
Trygð og slægð.
Eftir
Guy Boothby.
80
. Frh.
— Ef þér eruð ekki farþegi,
geriö svo vel, lierra minn, að
flfa yöur í burtu, var sagt hrotta-
e8a rétt við eyrað á honnm.
Brovvne sá, að hann hafði ekki
hma ti| annars en að kveðja. Hann
tók Katrínu í faðm sér og kysti
hana, Og þá var þrek hans á för-
Ut!1 og hann hélt á land upp.
^imm mínútum síðar var stóra
skipiö ferjö^ 0g Kalrín lögð af stað
1,1 Austurianda.
þæreear farþegaskipið, sem fiutti
„„ r, lrinu 0g frú Bernstein aust-
ur a bó&i
. . RK ntl var horfið úr augsýn,
er' r°Wne sér að þjóni sínum
°g sagði;
J®ja, Davis, náðu í vagn, og
það sem fljótast. Við megum ekki
missa af járnbrautarlestinni til Lon-
don hvað sem það kostar.
En það mátti ekki miklu muna.
Hann var varla sestur í sæti sitt í
járnbrautarvagninum, þegar Iestin
tók á rás út frá brautarstööinni.
Hann settist út í horn í vagninum
og reyndi að sökkva sér niður í
bók. En árangurslaust. Þó að lík-
aminn væri þarna í vagninum á
fleygiferð yfir grænt flatlendið á
Suður-Frakklandi, þá var ,hann þó
sjálfur í raun og veru staddur í
stóra farþegaskipinu sem klauf blá-
ar öldurnar á leið sinni austur
Miðjarðarhafið og flutti Katrínu
lengra og lengra frá honum. Og
auð og tóm fanst honum nú Norð-
urálfan. Klukkan var um tólf þegar
þeir fóru frá Marseilles. Og um
fjögur-leytið sáu þeir sjóinn í Ermar-
sundi. Browne til mikillar undunar
og gleði kom Jimmy Foote á
móti honum í Dover og varð hon-
um samferða til London. Browne
hafði falið honum allan undirbún
ing undir ferðalagið í fjarveru sinni.
Það lýsti sér lika einhver asi og
annríki í öllu framferði Foote’s,
sem hann annars var alveg ger-
sneyddur.
— Eg fór til Southamton, sagði
hann, að líta eftir Mason. Hann
var í óða önn að flytja vistir í
skipið. Hann bað mig að segja
þér að hann yrði áreiðanlega ferð-
búinn snemma á mánudagsmorg-
un. Hvenær heldurðu að við ætt-
um að Ieggja af stað?
— Á sunnudaginn, sagði Browne.
Við skulum fara eins fljótt og kost-
ur er á.
Hann sagði þetta að vísu of-
boð blátt áfram, en með sjálfum
sér vissi haun að hann beið brott-
farartímans með svo mikilli óþreyju
aö það nálgaðist örvæntingu. Hann
þráði að leggja skútunni sinni suð-
ur sundið og finna að hún veitti
hinu skipinu eftirför. Það var kom-
ið laugardagskvöld þegar þeir komu
til London, og enn var fjölmargt
ógert. Á vinnuborði sínu fann
Browne upp undir fimmtíu heim-
boðsbréf frá ýmsu fólki. Hann brosti
háðslega þegar hann reif þau upp.
Og þegar hann hafði lesið þau,
snéri hann sér að Foote.
— Guði sé lof að eg get af-
þakkað þau öll með góðri sam-
visku, sagði hann. Þegar að heim-
boðsdögunum kemur verðum við
koinnir út á rúmsjó. Og þá ná
okkur engir kvöldverðir, dansar eða
bumbur. Það væri gaman að vita,
hélt hann áfram, um leið og hann
tók eitt bréfið og rétti Foote það,
hve margt af þessu fólki vildi hafa
mig í húsum síiium ef það vissi
hvað eg hefi fyrir stafni.
— Hver einasti einn, drengur
minn, sagði hinn. Alt frá hertoga-
frúnni, frú Matlock, og niður efiir.
Þó þú hjálpaðir þúsund rússnesk-
um föngum til að flýja frá Shag-
halien þá fyrirgæfu þær þér það!
En það er dálítið annað, sem þú
hefir fýrir stafni, og þær fyrirgefa
þér aldrei að eilífu.
— Og hvað skyldi það nú vera?
spurði Browne.
— Nú, þú ætlar að ganga að
eiga ungfrú Petrowitch, svaraði
Foote. Ef hún væri víðfræg fyrir
fegurð, stórrík eða að minsta kosti
dóttir einhvers háborins aðalsmanns,
þá væri öllu borgið. En enginn
þekkir hana.