Vísir - 08.03.1916, Blaðsíða 3

v ffö I R
Kuropatkin tekinn
við herstjórn
Kuropatkin hershöfðingi, sem
haföi yfirstjórn Rússahers í ófriðn-
um við Japan, hefir nú tekið við
yfirherstjórn á hinum svonefndu
Norðurherstöðvum í Rússlandi
(Eystrasaltslöndunum). Kuropat-
kin er ágætis hershöfðingi. Sýndj
það meðal annars í ófriðnum við
Tyrki. Honum var að vísu af
sumum kent um ófarir Rússa í
Manchuríu, en það er tæpast
rétt, heldur mun hinu um að
kenna, að Rússar voru illa undir
ófriðinn búnir. — Kuropatkin er
einkar ástsæll af hermönnunum.
D’Annunzio sár.
D’Annunzio, ítalska skáldið,
sem telja má einhvern mesta
hvatamann að þvi að Ítalía gekk
í ófriðinn, hefir særst á öðru
auganu og er talið að hann muni
missa sjón á því. Hann hefir
verið í flugmannasveit síðan í
fyrra sumar.
Durazzo tekin.
Austurríkismenn tilkyntu 27. f.
m. að þeir hefðu tekið hafnar-
borgina Durazzo í Albaníu. ítalir
höfðu herlið í borginni og þang
að voru og komnar leifar Serba-
hers og Svartfellinga. Segja ítalir
að alt þetta lið hafi verið flutt
burtu áður en borgin ar tekin
og sömuleiðis stjórnin (Essad
Pasha) f Albaníu sem þar hafði
aðsetur.

Mjólk fæst
f
I 1 _
Bankasír. 10
(uppi).
Oddur Gíslason
[ yfirréttarmálaflutnlngsmaOur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 1 2
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaOur,
Orundarstíg 4. Sími 533
_________Heima kl. 5—6._______
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalsiræti 6 (uppi.)
Skrifstofutimi fráki. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gfslason
Sæ- og stríðsvátryggíng
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6, Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður f>'r'r faland i%g
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræli 1.
N. B. Nielsen.
tuaaYilcga.
jUmxxxva.
^X\X\\>á XiM&XZX stÚlllUY Jcx\£\l
JvsIivvyvyvu h\í J\sfl\Jcta$\Y\U JUUsyvcc.
^cjvu uYvdvuvtaSuY scm vcyvJu-
tc^a ct a? IvUta \ J^YvaYvaustum.
Jóhann Benediktsson.
Drekkið
CARLSBERG
PILSNER
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást asfaðar
Aðalumboð fyrir ísland
Nathan & Olscn
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
Trygð og slægð
Eftir
Guy Boothby.
81 --------------
Frh.
— Og þrátt fyrir alla hennar
ágætu kosti og hvað mikið sem
þú elskar hana — hún hefir ekki
komist í kynni við hirðina. Að
taka niður fyrir sig, það er synd,
sem sjaldan er fyrirgefin, einkuin
þegar maðurinn er miljónaeigandi
og hefir verið jafn lengi keppikefli
allra mæðra og þú hefir verið.
— Það skal vera ntér að mæta,
ef þær koma ekki vel fram við
konuna mína. Þær sknlu fá að
finna að eg get bitið frá mér, sagði
Browne þungbúinn.
— En, góði vinur, þú lemur
þá bara höfðinu við steininn, sagði
Foote. Eg hefi aldrei sagt að þær
myndu koma illa fram við hana.
Þvert á móti, þær verða hinar elsku-
legustu við hana, — af því að hún
er konan þín, sérðu. Þær taka öll-
um heimboðum hennar til dansleika
f London og heimsækja hana í sveit-
ina. Þær fara í skemtisiglingar, á
dýraveiðar, fiskiveiðar og hvern
þremilinn sem þú vilt. En mæð-
urnar, sem stjórna æðra félagslífinu
fyrirgefa þér aldrei. Góði vinur,
hélt hann áfram með látbragði eins
og hann þekti heiminn út í æsar,
og þennan heim þekti hann vissu-
lega, Þér dettur víst ekki í hug
eitt augnablik að ungfrú Verney sé
búin að gleyma að —.
— Við skulum ekki tala um
ungfrú Verney, Foote, ef yður er
sama, sagði Browne dálftið óþol-
inmóður.
— Eg átti von á að þetta myndi
koma við sanwisku hans, tautaði
Foote við sjáifan sig. Síðan sagði
hann upphátt: Gott og vel, gamli
minn, við skulum hætta aö tala um
þetta. Það er ekkert gaman að því.
Við höfum annað þarfara -að gera,
er ekki svo? Trúirðu því, að eg
hlakka til þessa ferðalags meira en
eg minnist að eg hafi hlakkað til
nokkurs annars. Það eina sem mér
finst vanta er það, að eg hefi enga
von um að við lendum í bardaga.
Eg verð að játa, að mér þætti
gaman að lenda í reglulegu handa-
lögmáii við óvinina, ef nokkur
vegur væri til þess.
— Já, þá væri nú alveg úti um
okkur, svaraði Browne. Nei, hvað
sem í kann að skerast, þá verð-
um við að forðast öll iilindi við
yfirvöldin. En, meðal annara orða,
veistu nokkuð um Maas?
— Eg sá hann í morgun, sagði
Foote. Eg sagði honum, hvaða
ráðstafanir við hefðum gert, og
hann ætlar að hitta okkur hvar og
hvenær sem vera skal. Hann virtist
hlakka mikið til ferðarinnar. Hann
sagði, að það væri ákaflega failega
gert af þér að lofa sér að vera
með. Þegar öllu er á botninn
hvolft, þá er hann nú ekki svo
vitlaus. Mér líkar bara ekki, aö
hann skuli vera að reyna að telja
manni trú um að hann sé bilaður
á heilsu.
— Þú heldur ekki að hann sé
það? sagði Browne.
— Nú, auðvitað ekki, sagði Foote.
Eg var með honum í heilan klukku-
tíma í morgun, hann hóstaði aldrei.
Og þó var hann aitaf að tönnlast
á því að sér væri svo nauðsynlegt
heilsunnar vegna — já, vegna
lungnanna einmitt — að komast í
burtu af Englandj, og það sem
fyrst. Eg held að hann sé ímynd-
unarveikur.
— Hvað sem að honum er, þá
vildi eg að guö gæfi að hann hefði
valið einhvern annan tíma til að
fyigjast með okkur. Eg hefi eitt-
hvert hugboð um, að nærvera hans
á skipinu leiði eitthvað ílt af sér.
— Hvaða vitleysa, sagði Foote
umsvifalaust. Hvers vegna skyldi
það? Maas gæti ekkert mein gert
okkur, jafnvel þó hann feginn vildi.
En auðvitað hefir hann ekki minstu
löngun til þess.
— Jæja, þetta hef eg bitið mig
í, en eg get ekki sagt hvers vegna,
sagði Browne og kreisti hringinn,
sem Katrín hafði gefið honum, því
hann mintist þess að hún hafði
sagt, að hann ætti að vera verndar-
gripur hans, og á meðan hann
bæri hann, skyldi ekkert ílt henda
hann.