Vísir - 10.03.1916, Síða 3
V f 'S I R
slitið, svo að hann verði að gefast
upp. Er sú hætta orðin enn meiri
eftir að Rússar hafa komist til Bitlis.
Það er Nikulás stórf. sem stjórn-
ar framsókn Rússa þar eystra. Eins
og menn muna var hann áður yfir-
hershöfðingi als Rússahers, en er
keisarinn sjálfur tók herstjórnina í
sínar hendur var stórfurstinn fluttur
austur í Kaukasus, og var sú breyt-
ing alment skilin sem vantraust á
honum. En ekki er ólíklegt að það
hafi verið hrapalegur misskilningur.
— Þessi herferð í Kaukasus hefir
verið undirbúin með mestu leynd
og eiga ensk blöð nú ekki nógu
sterk lofsyrði um stórfurstann, sem
er frumkvöðull herferðarinnar og
Yudenitch hershöfðingja, sem hefir
stjórnina vígvellinum.
Sjóklæði
alskonar, svo sem:
Stakkar
buxur,
sauðvesti og
kvenpils.
Alt af bestu gerð og að vanda
ódýrast í
Sulm. ^UssoYvar.
Laugavegi 42.
Sendfö au^s\Yi^av
ttmaxUe$a.
Verzlunarbúð
lítil á allra besta stað f bænum er nú þegar til
leigu. Þau hlunnindi geta fylgt búðinni, að leigjandi
getur fengið vörutegund til að selja sem hann get-
ur haft fría húsaleigu af og meira tii.
Tilboð merkt:
„Verzlunarbtíð 1916“
sendist afgreiðsiu þessa blaðs sem fyrst.
Sótarasyslanin
í Reykjvík er laus frá 1. apríl
næstkomandi.
Umsóknir sendíst borgarstjóra fyrir 13. mars.
Ennþá vantar nokkrar
StUlkur
í síldarvinnu við Eyjafjörð,
Upplýsingar f Lækjargötu 6 B hjá
Magnúsi Blöndahl.
Snotur stofa
með sérinngangi og Divan, borði
og stóluni, óskast til leigu frá 1.
eða 14. apríl til 14. maí, helzt við
Suðurgötu eða í Vesturbænum. —
Tilboð merkt »Snotur stofa« send-
st á afgr. blaðsins..
Oddur Gíslason
yfirréttarmáiaflutning&imaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 1 2
Péiur Magnússon
yfirdómslögmaOur,
Grundarstíg 4. Sími 533
__________Heima kl. 5—6.__________
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6, Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboösmaður fyrir fsland
Det kgl. octr<
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Trygð og slægð
Eftir
Guy Boothby.
83 -----
Frh.
— Jæja, vitið þið þá að hún er
næstum því orðin tólf, sagði Browne.
Ef við þurfum ekki eitthvað sér-
stakt að gera, þá held eg að það
v®ri einna hyggilegast að fara að
hátta sem fyrst>
Browne Var svo þreyttur um
kvöldið að hann sofnaði undir eins.
Hann svaf í einnm dúr þangað til
morguninn eftir. Klukkan var orð-
in meir en níu þegar Davis, þjónn-
inn hans vakti hann, þá settist hann
UPP og néri augun eins og hann
heföi gelaö sofið í tvo tíma eftir
það.
Svei mér þá ef við erum ekki
komnir af stað, sagði hann og varð
eins og hálpartinn hissa af því, að
finna ruggið á skipinu, Hvar erum
við, Davis?
— Við erum fram undan Swa-
nage, herra minn, sagði Davis. Ma-
son skipstjóri gat ekki komist af
stað eins fijótt eins og hann bjóst
við, en nú erum við að reyna að
ná upp því sem við höfum mist
af tímanum.
— Hvernig er veðrið? spurði
Browne.
Ljómandi veður, svaraði þjónn-
inn. Það væri ekki betra þótt við
hefðum fengið að ráða því. Davis
hafði sérréttindi til þess að mega
segja húsbónda sínum algerlega
það sem hann meinti. Það er að-
eins andvari, en ekki meira. Hann
er einmitt hæfilega mikill til þess
að dreifa þokunni.
Browne fann að þetta var satt,
þegar hann kom upp á þilfarið.
Skútan baðaðist í sólargeislunum
og iðaði eins og fugl á bárunum.
Browne fanst það líkt eins og hann
sæti á þægilegurn hesti.j Þegar
Browne kom upp á stjórnpallinn,
þá fann hann þá þar, Mason skip-
stjóra og Foote. Mason Iytti upp
húfunni þegar hann sá Browne, en
Foote gekk til hans og rétti honum
hendina.
— Góðan daginn, sagði Foote.
Hvernig finst þér ganga? Er þetta
ekki betra en að flækjast um göt-
urnar í London? Finst þér lífið
ekki vera þess vert að það sé Iifað?
Nú vildi eg ekki skifta um æfi við
sjálfan konunginn, eða nokkurn
annan mann á öllu Englandi.
— Þú mátt reiða þig á, að það
vildi eg ekki heldur, sagði Browne.
Svo snéri hann sér að skipstjóran-
um og spurði hann hve mikill
væri hraðinn á skútunni.
— Þrettán mílur, herra minn,
svaraði Mason. En við aukum hrað-
ann þegar við erum komnir fram
hjá Portland.
Þegar þeir voru að tala saman,
var hringt til morgunverðar. Og
nú kom Maas upp á þilfarið. Browne
og Foote flýttu sér niður til þess,
að heilsa honum og fundu hann í
guða-skapi.
— Mér finst mér undir eins vera
farið að líða betur, sagði hann um
leið og þeir settust við borðið. En
sú Ijómandi skemtun, að vera á
þilfarinu í svona veðri! Gullgerðar-
mennirnir geta sagt hvað sem þeir
vilja, en það er nú mitt álit, að
þetta sé sá jrétti »Lífs-Elixir*. Það
eina sem amar að oss er þaö, að
við ekki skulum geta sett hann í
flöskur og drukkið hann á öllum
knæpum og á öllum dansleikjum
stórborganna.
— Þetta er svei mér frumleg
uppástunga, sagði Foote. Hugsið
ykkur það, að þegar maður hefði
dansað sig sveittan á vals, að geta
þá farið með dömuna sína í þar
til valið sérstakt herbergi, og í stað-
inn fyrir að spyrja hana að vitlaus-
um spurningum — til dæmis hvort
hún vilji heldur kaffi eða ís — að
geta þá boðið heuni eitt glas af
hreinu lofti. Til dæmis eitt gallori
af Bournemonthlofti, sem er los-
andi, eða Margatelofti, sem er fyll-
andi, eða þá Folkestonelofti, sem
ætti þá að vera mitt á milli. Þann-
ig héit Foote áfram að vaða elg-
inn langa iengi.