Vísir - 12.03.1916, Side 3

VÍSIR
Stúlka
óskast frá 14. maí til 1. okt. á veit-
ingah. til að sjá gestum fyrir beina.
Loksins kom gerið!
Létt og góð Yinna!
Upplýsingar á Laugavegi 53
— uppi. -

BORÐVIGT
óskast til kaups eða leigu.
A. v. á.
VANDAÐAR og ÓDÝRASTAR
\xzí^x \íú \
Ludvig Bruun.
Líkkistur
seljum við undlrritaðir.
. Kisturnar má panta hjá .
hvorum okkar sem er.
Steingr. Guðmundsson, Amtm.st. 4.
Tryggvi Arnason, Njálsg. 9.
3 u'tgerðarmenn óskast strax
Hjörtur A. Fjeldsted
Hittist í lðnó í dag kl. 4 og 8—9.
Sjóklæði
alskonar, svo sem:
Stakkar
buxur,
sauðvesti og
kvenpils.
Alt af bestu gerð og að vanda
ódýrast í
guðm. ^Ussotvar.
Laugavegi 42.
Drekkið
LYS
CARLSBERG
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást astaðar
Aðalumboð fyrir ísland
Nathan $ Oisen
Karlmaður óskast nú þeg-
ar og til maíloka á gott heimili
nálægt Reykjavík. A.v.á.
Undirritaðan vantar tvo
menn til róðra, hvort sem vill
hluta- eða útgerðarmenn.
Nesi 11. marz 1916.
JBesfr aB \ *M\s\
Slgurður Ólafsson.
-- ■ .i ■ — —■mW m TT
Kanpið Yisi.

G M E N N
Oddur Gfslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Sími 1 2
Pétur Magnusson
yflrdómslögmaður,
Grundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmáiaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir fsland
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
UmawU^a.
Prentsm. Þ. Þ. Clementz — 1916
Trygð og slægð
JEftir
Guy Boothby.
85 -----
Frh.
Skipiö átti nú hvergi að koma
viö fyr en í Port Said.
Browne gat ekki annað en bölv-
aö því, hvað skútan gekk Iítið.
— Kæri vinur, sagði Maas. Hvað
svo sem liggur yður á? Mér finst
það einmitt ágætt hvað hægt við
förum. Finst yður ekki líka gaman
aö sjóferðinni ? Hvers getið þér
óskað yður frekar? Þér eigið indæl
*s skip. Maturinn er afbragð og vín-
in sömuleiðis. Vitið þér hvað eg
myndi gera, ef eg heföi peninga
eins og sand eins og þér hafið?
Eg myndi sigla hér um Miðjarðar-
hafið, mánuðum saman,
— Það er eg viss um aö þér
gerðuð ekki, En hvað því viðvík-
nr að eg þurfi að flýta mér, þá er
það satt. Eg þarf að komast sem
fyrst til Japan.
— Eg býst við að þér ætlið að
hitta unnustu yðar þar, sagði Maas.
Þá skil eg að þér viljið hafa hrað-
ann á.
Þeir þögðu dáfitla stund. Þá
sagöi Maas alt í einu eins og hon-
um alt í einu dytti nokkuð í hug.
Meöal annara orða, þér hafið ekki
enn sagt mér hvað hún heitir.
— Hún heitir Petrowitch, sagði
Browne lágt eins og honum fynd-
ist nafnið of heilagt til þess að
hafa hátt um það. Eg býst varla
við að þér hafið hitt hana.
— Þegar eg fer að hugsa mig
um, þá held eg að eg kannist við
liana, svaraöi Maas. Þótt eg þekki
hana ekki sjálfa, þá held eg að eg
þekki manneskju sem er henn vel
kunnug.
— Jæja, einmitt það, sagði hann
hálf hissa. Hver getur það verið?
— Þér þurfið ekki að verða af-
brýðissamur, vinur minn, sagði
Maas. Sú, sem eg á við, er vin-
kona mín, ungfrú Corniquet, fransk-
ur málari. Eg man að liún sagði
mér að ungfrú Petrowitch væri
mjög efnilegur málari. Eg óska
yður hjartanlega til hamingju.
— Eg þakka yður fyrir, sagði
Browne. Svo hættu þeir að tala um
þetta.
Þegar þeir höfðu fengið kol
handa skipinu í Port Said, þá héldu
þeir áfram ferð sinni niður Suez-
skurðinn og síðan eftir Rauðahaf-
inu. Þeir tóku aftur kol í Aden og
loks í Colombo. Browne var orð-
inn órólegur um það leyti sem þeir
komu til Singapore. Loks áttu þeir
ekki eftir nema fjögra stunda sigl-
ingu til Hong Kong. Það var þar,
sem Browne átti að hitta þann
fræga mann, Jóhann Schmidt, sem
herra Sauber hafði minst á við
hann þegar hann var í París. Hann
gat lítið giskað á um þaö, hverjar
yrðu málaiyktir milli þeirra. Hann
vonaöi að þær yrðu góðar, svo að
hann hefði góð tíðindi að segja
þeim stúlkunum, þegar hann kæmi
til Japan. Ef alt gengi að óskum,
mátti búast við að ekki yrði langt
þangað til hann hitti þær.
Klukkan tíu um morguninn fóru
þeir inn um Ly-ee~mon sundið og
sigldu brátt fram hjá Græneyju.
Og nú sáu þeir brátt höfnina í
Victoríu. Þegar þeir höfðu varpað
akkerum, þá var litli gufubáturinn
settur út og þeir Browne og vinir
hans hröðuðu sér nú í land. Eng-
inn þeirra félaga hafði áður komið
á þessar slóðir, og þótt þeir hefðu
séð ýmsa gula menn í Ameríku
og víðar, þá var þetta þó í fyrsta
sinn sem þeir höföu náin kynni af
þessum þjóðfiokki. Þeir spurðu
enskan lögregluþjón, sem þeir hittu,
í hvaða átt þeir ættu að halda til
þess að komast til klúbbsins. Hann
sagði þeim til vegar. Og nú fóru
þeir að leita að húsinu. Þeir fóru
eftir Drottningargötu og fundu nú
húsiö sem þeir lettuöu að. Browne
hafði meðmælabréf til eins með-
lims í klúbbnum, sem hann hafði
fengið í London. Og nú langaði
hann til að fræðast nánar um þenn-
an Schmidt, áður en hann færi að
leita að honum.