Vísir - 19.03.1916, Blaðsíða 2
VÍSIR
VISIR
Afgreíðsla blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama 9tað, inng. frá
AÖalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
U. 3-4.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Morgunkjólar. Svuntur. Kvenn
& Telpukápur. Barnakjólar.
Álnavara. Cheviot.Silki. Slifsi o.fl
Saumastofan á Laugavegi 24
Leirburður.
Þrír gamansamir menn voru ný-
Iega að tala um það hvað bátur sá
er flytur leðjuna frá hafnargrafvél-
inni ætti að heita, Eftir að ýmsar
uppástungur höfðu komið, sem eng-
in þótti nýtileg, dettúr einum þeirra
í hug að kalla bátinn »Leirburð«
og þótti nafn þetta hið ákjósanleg-
asfa, enda var höfundur nafnsins
orðhagur og vel mentur í mörgu,
einkum söngfræði. Nokkru seinna
fann sami maður upp nafnið »Drit-
vík« á höfnina, með því að öll hol-
ræsi borgarinnar liggja út í hana og
saurga hana. Þá er sagt að farið sé
að kalla uppfyllinguna út í höfnina
»Kirkvöll« eða »Kirkwall«, en ekki
veit eg hver er höfundur þess nafns,
en ekki viröist það eiga ílla við,
eftir atvikum.
Þá er vert að geta þess að sjálf
grafvélin (Muddermaskinen) hefir að
sögn verið skírð á Norðurlandi (Ak-
ureyri) og var þar kölluö »Drullu-
sokkur«. Ekki þykir mér nafnið
fínt, en þó ekki óviðéigandi.
Þá hefi eg ennfremur heyrt að
hagorðnr maður, er heyrði allar
þessar nafnagjafir hafi kveðið þessar
stökur, og læt eg þær fara eins og
eg lærði þær af manni nokkrum
úti á götum borgarinnar, hafði hann
þær uppskrifaðar, en ekki betur en
það, að helmingurinn af einu orð-
inu í seinustu vísunni var lítt læsi-
legur, eða með öllu ólesandi, og
verða menn því að geta sér til hvaö
vanta muni í oröið. Þá var ekki
gott að sjá með fullri vissu hvert
var fyrsta orðið í seinustu hendingu
í þriöju vísunni, en likast var þaö
því, er eg hefi sett, þ. e. »lýtur« af
að »lúta«, og læt eg það vera þann-
ig, því eg vildi heldur færa þetta
til betri en verri vegar.
Vísurnar eru þannig:
• Drullusokkur* drjúgur er í drit-
verkunum,
lætur hann í »Leirburð« falla
leöju, for og kolasalla.
» Dritvíkur« hann sópar saur úr sela-
túni,
svo að hafnar batni bragur,
borginni' er það mikill hagur.
Aur og möl hann í sig gleypir,
ælir síðar;
dýpkar höfn og lagar legu,
lýtur Kirk á alla vegu.
Kappar þessir knáir vel af krafti
vinna,
Kirks og Monbergs verk þeir vanda
vel, svo megi um eilífð standa.
»KirkvölI« eru kapparnir með krafti
að mynda
byggja úr steinum, mold og meiru
manna .... og ýmsu fleiru.
Þá hefi eg ekki meira um þetta
að segja; eg hugsa að ekki þurfi að
útskýra þessar meinlausu vísur, en
mín vegna mega aðrir bæta við þær
eða fara með þær eftir vild og vel-
þóknun; því ekki hefi eg tekið einka-
leyfi á þeim hjá höfundinum, því
mér er ekki kunnugt meö öllu hver
hann er, en eg er það sem eg hefi
verið, nefnilega
Ósannur ofljós.
Heiðni og málverndun.
Nýjar tilfögur,
Ekki verður annað sagt, en að
byrlega blási fyrir kristindómi og
kristilegri menning á síöustu tímum
hér í Reykjavík.
í næstsíðasta fölublaði Lögréttu
brýnir Gísli yfirdómslögm. Sveins-
son raustina til vandlætinga við þá
menn, er hafa tekið sér fyrir hendur
að uppræta eða umsnúa kristinni
trú. Og ekki er gerandi ráð fyrir
ööru en að þau orð hans hafi orðið
mönnum til »huggunar- og harma-
léttis*.
En varla hafði bergmálið dáið af
orðum lögmannsins, fyr en fram á
sjónarsviðið koma tveir nýir for-
verðir kristindómsins. Það eru þeir
Bogi Ólafsson málfræðingur og
Árni Pálsson cand. philos.
Þeir hafa séð hættu stafa úr ann-
ari átt og hana ekki ógeigvænlega.
Ættarnafnanefndin hefir sem sé
lagt þaö til, að tekin yrði upp í
íslenzka tungu orðmynd, sem runn-
in er aftan úr heiðni — aftan úr
römmustu heiðni, eins og Bogi
kemst réttilega að órði.
Öllum hlýtur að vera það ber-
sýnilegt, að með þessu hefir nefndin
dregið út úr skún>askotum heiðn-
innar ferlegan eiturgeril, sem er
ósamboðinn jafn vel kristnum Iýð
og íslenzk þjóð er. Og ekki væri
loku skotið fyrir, að ef farið væri
að gefa heiðnum sið tækifæri til aö
stinga höfðinu upp, þá gæti búk-
urinn komið á eftir.
Við þessu virðist ekki nema eitt
ráð.
Það er vitanlega með öllu ófull-
nægjandi að kveða niður þessa
heiðnu afturgöngu sem nefndin hefir
vakiö upp.
Um það er engum blööum að
fletta, að hún fer öldungis í bág
við eðli íslenzkrar tungu, því að
íslenzk tunga hefir, svo er guði
fyrir þakkandi, aldrei verið bendl-
uð við heiðni. En þó mætti svo
fara, að finna mætti einhver orö, ef
vel væri Ieitað, sem slæðst hefði
inn f íslenzkt mál, og heiðnum
mönnum uni munn farið. Þau orð
eru vanheilög, og öllum hlýtur að
vera það ljóst, að þeim á að ryðja
á braut, hreint og beint b a n n a
þau. Málfræðingarnir sem áður
voru nefndir, þeir Árni og Bogi,
mega ekki skiljast við þetta mál
fyr en þessu hefir verið til vegar
komið, og íslenzk alþýða þarf ekki
Iengur að kvíða því að börnin læri
tungumál, sem er jafnóskylt ís-
lenzku eins og volapiik — því aö
íslenzka og heiðindómur fer ekki
saman.
Vafalaust má telja að bannmað- '
urínn Árni Pálsson gangi ötullega
fram í þessu, jafn sannkristinn mað-
ur og hann kvað vera.
Kristinn,
Spákonan.
Eftir
Frédéric Boutet.
Framh.
Hún þagnaði skyndilega og
hún var svo rugluð, að hún tók
ekkert eftir undruninni sem lýsti
sér f svip frú Lazzara.
— Síðustu tíu dagana ... ekki
eitt orð ... endurtók feita konan.
— Nei, ekkert . . . þessvegna
er eg hrædd ... eg er hrædd
um að . . .
Pað var eins og brosi brigði
fyrir á andliti frú Lazzara, hún
opnaði munninn, eins og hún
'ætlaði að segja eitthvað, en hætti
við það og sagði loks mjög há-
tíðlega: — Eg skal gefa yður
fullkomnar upplýsingar. . . . Hin
mikla spádómstilraun . . .
— Já, eg veit það, sagði Ther-
esa og leitaði í handtösku sinni.
Frú Lazzara bandaði með hend-
inni.
T I L MINNIS;
Baðhúsið opið ", d. 8-8, Id.kv. til 11
Borgarst.skrifjt. i bruna9töð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk. Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk. sunnd. 8'/, síðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl. 11-1.
Landsbankinn 10-3, Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opinn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið V/,-21!, siðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjómarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á œið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
— Nei, það liggur ekki á því,
fyr en að loknu starfinu. Setjist
þér á stólinn þarna við borðið.
. . . Nú megið þér ekki gefa
neitt hljóð frá yður. . . .
Hún var orðin enn hátíðlegri.
í hœgðum sínum kveikti hún
við græna logann í einhverju
sem var í dálitlu reykelsiskeri,
og varð af því beisk lykt blönd-
uð reykelsisilminum. Því næst
settist hún við borðið, sem vatns-
flaskan stóð á.
— Réttið þér mér hendina,
sagði hún við Theresu, beitið
ðllum - hugsunum yðar að því
sem veldur yður áhyggjum. —
Hjálpið mér til að sjá . . .
Hún tautaði ógreinilega ein-
hverja særingu og sat eins og
myndastytta og einblíndi á vatns-
flöskuna. Svo rétti hún úr sér
í sætinu og stundi lágt.
— Já . . . tautaði hún. Eg...
eg sé . . . það er maðurinn yð-
ar! . . . (Theresa skalf). Þér haf-
ið verið gift í þrjú ár. . . . Þér
sáuð hann síðast í janúarmánuði.
Thersa varð fyrst alveg undr-
andi, en náði sér fljótt aftur. —
Louisa hafði auðvitað sagt kon-
unni þetta alt. En frú Lazzara
hélt áfram að stynja, hún stundi
meira og meira og saup kveljur
þegar hún andaði, en ekki leit
hún eitt augnablik af vatnsflösk-
unni.
Eg sé . . . eg sé . .. að hann
er liðsforingi . . . hann er í
Champagni.. . . Bíðið við . . .
Það var eins og hún tæki á
öllum kröftum sínum, svo nefndi
hún nákvœmlega í hvaða her-
deild og hvar í henni maðurinn
hennar væri.
Theresu brá, því hún vissi
það fyrir víst, að hún hafði ekki
sagt Louisu frá þessu.