Vísir - 19.03.1916, Síða 3

Wjl SI R
40--50 stúlkur
verða ráðnar til Siglufjarðar og Eyjafjarðar í
síldarvinnu í smnar.
Heima kl. 12—2 daglega.
' t ■ .. ' _________
Verkafólk,
kvenfólk og karlmenn
ræð eg til Siglufjarðar yfir síldveiðatíman í sumar.
y\o\\tv ootía
Sigurður Þorsteinsson, Bókhlöðustfg 6 A.
Venjulega heima kl. 6—8 síðd.
Stúlkur þær,
sem eg hefi ráðið í síldarvinnu til Siglufjarðar,
bið eg að finna mig á morgun
(sunnudag) kl. 4—6. Þær er ekki kunna að geta komið þá,
komi þá við fyrsta tækifæri.
‘JeUx Jsuðmttn&sson*
Aðalstræti 8.
Islenskt Smjör
á kr. 1,12 og 1,05 x/s kíló hjá
Drekkið
LYS
CARLSBERG
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrir ísland
Nathan & Olsen
Agætt’
Smjörlíki
á 60 aura ]/s kilo
í verzlun
n ÖG M E M !□
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutningsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Sími 26
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaður,
Grundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
Bogi Brynjóifsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalsíræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frákl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Sfctvdi?
Vátryggið tafalaust gegn eldl
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gfslason
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir fsland
Det kgl. octr>
Brandassurance Comp
Vátryggir: Hus, tíúsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofuiími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Jóni frá Vaðnesi.
Prentsm. Þ. Þ. Clementz — 1916
J&esV \ *^5\s\
Trygð og slægð.
Eftir
Guy Boothby.
92 ----
Frh.
Þér vitið ekki, hvers konarlýður
það er sem þér eruð að fást við.
En þegar eg nú segi yður að það
megi búast við öllu því versta af
honum, þá ættuð þér sannarlega
ekki að fara óvarlega, hér er aðal-
samkomustaður allra verstu þorp-
aranna.
— Eg þakka yður fyrir, sagði
Browne, eg skal muna eftir heil-
ræöi yðar.
Hann hafði varla slept orðinu,
þegar maður sást koma til þeirra.
Hann var hár og grannur og í
hvítum fötum með hvíta húfu á
höfðinu. Hann hafði eilthvað það
viö sig að ekki varð uin það
vilzt, að hann var prúðmenn.
— Herra Browne, byrjaði hann
og leit frá einum til annars.
— Það er nafn mitt, sagöi
Browne, og gekk fram. Hvað er
\
það, sem eg get gert fyrir yður?
— Eg væri yður þakklátur ef
þér vilduð tala við mig fáeinar
mínútur undir fjögur augu, svar-
aði hinn. Erindi mitt er áríðandi,
en eg skal fljótt ljúka því.
— Það get eg auðveldlega gert,
sagði Browne. Og um leiö og
hann sagði það gekk vinur hans
til hans og kvaddi hann.
— Þurfið þér nú nauðsynlega
að fara? sagði Browne.
— Eg er hræddur um að eg
geti ekki hjá því komist, svaraði
hinn. Báturiim er kominn að síð-
unni fyrir nokkuð löngum tíma og
á morgun fer póstbáturinn heim
til Englands. Þá verð eg að Iiafa
bréfin mín tilbúin. Eg þakka yður
hjartanlega fyrir kvöldið. Mfn eina
ósk er það, að þér mættuð dvelja
lengur hér í Hong Kong. En úr
því það getur ekki orðið, þá vona
eg aö eg fái að sjá yöur á baka-
leiðinni og að eg fái þá leyfi tii
að verða yður meir til þæginda en
eg hefi haft tækifæri til í dag.
— Það skyldi sannarlega gleðja
mig, svaraði Browne um leið og
hann kvaddi hann. En um leið
datt honum í hug, að á þeirri leið
væri líklegt að sú yrði með hon-
um sem hefði þau áhrif að ekki
yrði tími til piparsveinaskemtana.
Þegar Browne hafði kvatt mann-
inn, þá bað hann vini sína hina,
Maas og Foote, að afsaka sig stund-
arkorn og gekk síðan til háa,
grannvaxna mannsins, sem beið
hans. Jæja, herra minn, byrj-
aði hann, ef þér óskið að lala við
mig þá er eg tilbúinn.
— Ef svo er þá skulum við
heldur ganga aftur á skipið, svar-
aði maðurinn. Við skulum finna
okkur stað þar sem við þurfum
ekki að óttast að neinn heyri til
okkar.
— Þá skulum við koma þessa
leið, sagði Browne og fór með
manninn aftur eftir, að stýrisklef-
anum. Hann settist síðan niður á
borðstokkinn en maðurinn settist
á kassa sem var þar. Kvöldroða-
bjamanum sló á andlit hans og
Browne sá, að andlitið var sér-
lega frítt. Drættirnir voru skarpir.
Ennið hátt og 'munnurinn og hak-
an báru þess ljósan vott, að mað-
urinn væri fastur í Iund. Að öllu
samanlögðu, bar maðurinn þess
ljósan vott að tæki hann að sér
að framkvæma eitthvaö, þá myndi
hann gera annaðhvort, koma því
fram eða þá drepa sig á tilraun-
inni. Þegar hann hafði kveykt sér
í vindlingi þá hóf hann mál sitt.
— Mér hefir veriö sagt, byjaði
hann, að yður væri áhugamál að
fá íramkvæmt verk sem snertir
mann sem eigi heima á eyju fyrir
norðan Japan. Er það svo?
— Áður en við förum lengra,
mælti Browne, þá þætti mér vænt
um ef þér vilduð segja mér hvort
þér, eða ekki, komið frá Jóhanni
Schmidt,
— Jóhanni Schmidt! svaraði
hinn dálítið undrandi. Hver djöf-
uliinn er nú það? Eg veit ekki
til að eg hafi heyrt það nafn fyr
en nú.