Vísir - 22.03.1916, Blaðsíða 3

V$SIR
Til síldarvinnu
á Eyjafirði yfir síldveiðatímann ræð eg
nokkrar duglegar stúlkur.
Hátt kaup.
Sigurjón Pétursson,
Hafnarstræti 16.
Ólafur Grímsson
40--50 stúlkur
verða ráðnar til Siglufjarðar og Eyjafjarðar í
síldarvinnu 1 snmar.
^f\t\t\\5 ^wtvotj S^S^soxv, £\tfa&oW\*
Heima kl. 12—2 daglega.
4 sjómenn
óskast til Fáskrúðsfjarðar
nú þegar.
ÁGÆTIS KJÖRI
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aöalsíræti 6 (uppl.)
Skrifstofutími frákl. 12-1 og 4-6 e. hj
Talsími 250.
Lindargötu 23,
kaupir hrogn með
góðu verði
fyrst um sinn.
Upplýsingar hjá
H.f. Timbur og kolaversl.
Reykjavfk.
Pakkalitir
mikið úrval
hjá
Jes Zimsen.
ED
VATRYGGINGAR
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vðrur og húsmuni hjá The Brií■
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðaiumboðsm. G. Gfslason
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir fsland
Dugleg og þrifin
stulka
sem kann matreiðslu, óskast í vist
nú þegar á barnlaust heimili.
Hátt kaup.
A. v. á.
A gott
sveitaheimili vantar ungling til að
gæta bárna. Hátt kaup í boði.
Upplýsingar gefur Ólína Ólafs-
dóttir, Hverfisgötu 60. Hittist
heima kl. 3—4 sfðdegis. — —
G ÖG M E N 13
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Sími 26
Pétur Magnússon
yfirdómslögmaður,
rundarstíg 4. O Sími 533
Heima kl. 5—6.
Det kgl. octr>
Brandassurance Comp
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
aS au$L \ *\5\s\
Prentsm. Þ. Þ. Clementz — 1916
ITrygð og slægð
Eftir
Guy Boothby.
95 ----
Frh.
— Það gleður mig að heyra,
svaraði hinn. Þá get eg tekið til
starfa, þegar hitt er komið í lag.
— Eg þykist skilja, að þér mein-
ið peningana, með þessu »hitt«?
spurði Browne.
Andrew Jeit á hann og brosti.
— Já, peningana, sagði hann.
Mér þykir leitt að þurfa að vera
svo eftirgangssamur í því efni, en
eg er hræddur um, að ekki verði
komist hjá því, Við verðum að
borga skipsleiguna, meö gulli, ann-
ars getum við ekki lagt af stað.
— Gott og vel, svaraði Browne.
Pað verða engin vandræði úr því,
þér viljið koma með mér niöur
1 herbergið mitt, þá getum við
útkljáö það mál.
Þeir fóru nú niður í herbergið.
Þar opnaöi Browne leynihólf, tók
þar út kassa, sem hann setti á
gólfiö. Andrew sá, að þar var
annar kassi af líkri stærð. Browne
tók eftir svipnum á andlitinu á
honum og brosti.
— Þér undrist það, hví eg’ hafi
tekið svona mikið fé með mér,
sagði hann, En hvernig ætlið þér
nú að koma því í land? Kassinn
er hreint engin létta vara, og ef
til vill langar yfirvöldin til aö skygn-
ast í hann.
— O, þau láta mig áreiðanlega
í friði, mælti Andrew fyrirlitlega.
Eg hefi venjulega einhver ráð með
að komast fram hjá þeim án þess
að þau troöi mig um tær.
— Viljið þér ekki telja pening-
ana, mælti Browne, það getur verið
að eitthvað vanti á fimm þúsund.
— Eg verð að hætta á það,
svaraði Andrew. Eg hefi ekki tíma
til að telja peningana, Eg býst
Iíka viö, að það standi heima.
Andrew fór nú með Browne
upp á þilfarið aftur.
— Eg vona að þér hafið fylli-
lega skilið hvað þér eigið að gera?
spurði hann þegar þeir voru komn-
ir upp í ganginn.
— Já, að öllu leyti, sagði Browne.
Þér þurfið ekki að óttast að eg
gleymi neinu. Hvenær hugsið þér
að leggja af stað?
— í dag, ef unt er, svaraði
Andrew. Við megum engan tíma
rnissa. Eg hefi augastað á bát og
eg legg af stað undir eins og þeir
geta orðið búnir. En meðal atm-
ara orða, eg myndi, væri eg í yðar
sporum gæta þess vandlega að fara
varlega með orð og gerðir meðan
eg væri í Japan. Ef þér vekið
nokkurn minsta grun þá er það
óbætanlegt tjón.
— Þér þurfið ekkert að óttast
í því efni, mælti Browne. Egskal
varast það eins og heitan eld, að
vekja nokkurn grun.
— Það þykir mér vænt um að
heyra, svaraöi Anrdew. Og verið
þér nú sælir þangað til við finn-
umst aftur þann þrettánda.
— Verið þér blessaðir og sælir,
sagöi Browne, hamingjan fylgi
yður!
Þeir kvöddust með handabandi.
En Andrew tók peningakassann og
fór svo niður stigann. Og þegar
hann var seztur í bátinn þá var
þegar í stað ýtt frá skipssíðunni
og róiö til lands.
— Eg væri fallega kominn, eða
hitt þó heldur, ef hann skyldi nú
reynast svikari, sagði ungi maður-
inn viö sjálfan sig, þegar hann sá
bátinn halda burtu. En nú er of
seint að hugsa um það. Eg hefi
kastað teningunum og verð að
tefla taflið til enda.
Þegar Foote korn upp á þilfar-
ið þá sá hann aö borgin var horf-
in. Þeir voru komnir út á rúmsjó
aftur.
— Það var í afturelding, næsta
þriðjudag sem þeir sáu ströndina á
Japan. Landið leit fyrst út eins og
títuprjónshaus, en smá stækkaði eftir
því sem skipið nálgaðist.
— Oóðan daginn, gamli vinur,
sagði Foote. Eg vona að hamingj-
an verði með þér í dag, þegar þú
ferð í Iand. Eg er nú, eins og þú
veizt, ekki mikill ástamaöur, en eg
vildi samt óska að eg ætti von á
að hitta kærustu, eins og þú átt.