Vísir - 24.03.1916, Side 3

VlSIR
þá ósk sfna að þeir Vestur-ís-
lendingar hér vestra, sem enn
ekki hafa tekið hluti í félaginu,
▼ildu nú hafa samtök til þess að
skrifa sig fyrir þeirn 30 þús. kr.
virði af hlutum sem enn vantar,
og að borga þá að fullu svo
tímanlega að það sé fullgert fyr-
ir ársfund félagsins.
Bréf var Iesið frá formanni fé-
lagsins í Reykjavík, sem sýndi,
að þrátt fyrir þá örðugleika, sem
félagið hefir mætt vegna stríðsins
svo sem:
1. Afar háu verði á kolum.
2. Afar hárra hernaðar vátrygg-
inga.
3. Töfum sem skipin hafa orðið
fyrir af hendi Breta, og þess-
utan,
4. Skemdir á skipinu Ooðafossi,
þá mundi samt verða viðunan-
legur ágóði af starfi félagsins á
þessu fyrsta starfsári þess. Enn
fremur gat hann þess að þrátt
fyrir þennan aukna kostnað, hefði
félagið flutningsgjald á vörum
tll og frá íslandi, í sama verði
og áður en stríðið hófst, þrátt
fyrir að farmgjöld hafa mikillega
hækkað um alla Norðuiálfuna.
Pað vœri því nú enginn maður
á íslandi, sem ekki kannaðist við
þann mikla hag, sem landið hefði
þegar haft af stofnun félagsins
og starfi þess. Að þessu gerði
40--50 sttilkur
verða ráðnar til Siglufjarðar og Eyjafjarðar í
síldarvinnu í sumar.
jKnxúl ^uwotj SUJáussotv$ tUlafeoUU
Heima kl. 12—2 daglega.
Matjurtafræ. Blómsturfræ.
Begoniulaukar
og fleiri tegundir nýkomnar. Mesta úrvall Alt fræ frá f. á selt
fundurinn góðan róm, og með því að ekki voru önnur mál fyr- ir, var fundi slitið. —Lb. með h á I f v i r ð i í Klæðaverslun Guðm. Sigurðssonar. ^ewe&iMs&oUu*. Pétur Magnússon yfirdómslögmaOur, rundarstíg 4. Q Sími 533 Heima kl. 5—6.
Bogi Brynjólfsson y firrj ettaruiálaf 1 utn íngsmaður. Skrifstofa Aðalsiræti 6 (uppl.) Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. hj Talsími 250,
$ew&\§ au^t^s\YV^2i\ timatvtega.
Prentsm. Þ. Þ. Clementz — 1916
Líkkistur.
Miklar birgðir fyrirliggjandi.
Séð um jarðarfarir ef óskað er.
Sími 93. Hverfisg. 40.
Helgi Helgason
Biómsveiga
úr Tuja og Blodbögh
selur
^Je¥síuwu\ &ut!Joss.
VANDAÐAR og ÓDÝRA8TAR
Líkkistur
seljum vlð undlrrltaðir.
x Kisturnar má panta hjá
hvorum okkar sem er.
Steingr. Guðmundsson, Amtm.st. 4.
Tyggvi Arnason, Njálsg. 9.
fvisda
vantar á stórt þilskip,
Óviðjafnanleg kjör boðin.
Ráðningastofan, opin frá
__________kl. 2-6._______
n ÖG M E ESI T3
Ocfdur Gíslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaður
Laufásvegí 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Trygð og slægð
Eftir
Guy Booihby.
97 ----
Frh.
Og herra minn, fyrst þér eruð
hér, hvað óskið þér þá að viö
gerum? spurði frúin.
— Við veröuni að gera okkur
ánægð með aö bíöa hér næstum
því hálfsmánaðar tíma,sagði Browne.
— Einn hálfan mánuðinn enn,
hrópaði frúin dálítið undrandi.
Haldiö þér að við séum færar um,
að fórna svo löngum tíma í iðju-
leysi ?
. — Við verðum að reyna að
skemta okknr eftir föngum svaraði
Browne. Eg held það geti varla
verið miklir örðugleikar á því.
— Ekki undir venjulegum kring-
umstæðum, svaraöi frúin, En viö
erum, satt að segja, ekki á neinni
skeœtiför. Hún ætlaði að segja
eitthvaö frekar, en tók sig á og
sagðist hafa gleymt einhverju inni
í húsinu og fór.
— Vertu ekki óþolinmóður við
hana, vinur minn, sagöi Katrín
blíðlega, þegar frúin var farin.
Browne lofaði því. Og svo var
því máli slept.
23. kapitul i.
Þau borðuðu úti í skútunni um
kvöldið. Þá endurnýjaöi Katrín
kunningsskapinn við Foote og
kyntist líka Maas, sem óskaði henni
til hamingju með trúlofunina. Svo
skoðaði hún skipið stafnauna á
milli, og lét í Ijósi ánægju sina
yfir því, hve alt væri þar fullkom-
ið. Unnusti hennar vék aldrei frá
henni.
— Einn góðan veðurdag verð-
ur þú ineðeigandi í þessu öllu
saman, sagöi hann, Þú mátt bjóða
hingað öllum þeim sem þig langar.
Heldurðu ekki að þú bjóðir mér?
Hann leit frarnan í haiia og von-
aði að sjá hana brosa. En honum
til mikillar undrunar sá hann að
augu hennar flutu í tárum.
— Ástin mín, hrópaði hann,
hvað á þetta að þýða? Hví ertu
að gráta?
Hún þurkaði í skyndi tárin úr
augunum og sagði:
— Eg var aö hugsa um, hvað
þú værir góður við mig. Ó, eg
held eg geti aldrei borgað þar
þetta.
— Eg krefst ekki neinnar borg-
unar, svaraði hann. Þú hefir þegar
borgað mér nóg. - Hefir þú ekki
tekið mig frarn yfir alla aðra menn
í heiminum. Ætlarðu ekki að
verða konan mín?
— Hvað er það, sagði hún og
hristi höfuöið. Ef þú hittir mann,
sem er að því kominn að deyja
úr hungri og gefur honum mat,
finst þér það þá nokkuö þakklætis
vert þó hann borði hann? Eg átti
ekkert, þú gefur méi alt. Og hvar
er svo borgunin?
— Mér ber ekki að segja frá
því hverju hann svaraði. Eg get
látið þaö rægja £Ö segja frá því
að hann var hamingjusamasti mað-
urinn í öllu Japan. Dagarnir,
sem nú fóru í hönd, voru hinir
allra unaðslegustu. Það var ein-
ungis eitt, sem skygði á gleði
þeirra félaga. Það var áhyggjan
út af þvi hvað yrði um Maas. En
alt í einu geröi Maas út um það
mál á hinn óvænfasta hátt. Hann
hitti Browne einsamlan eitt kvöld
og spurði hann, hvort hann mætti
níðast á gestrisni hans dálítinn
tíma enn. Þarna var Browne í lag-
legri klípu, en honum fanst hann
ekki geta neitað og leyfði það því.
En þegar Foote heyrði tíðindin,
þá sagði hann við Browne að
honum félli þetta ekki vel. Hann
sagöist segja það hreinskilnislega,
að Browne hefði rétt til að aftaka það
í alla staði að Maas yrði lengur
samferða.
— "En hvernig í dauðanum átti
eg aö fara að því, sagði Browne.
Eg gat það ekki á annan hátt en
þann, að sýna honum ókurteisi,
Því að eg gat ekki fært neinar
ástæður fyrir neitun minni.
— Það varðar mig ekki um,
sagði Foote. En hitt veit eg, að
þú áttir alis ekki að leyfa þetta.