Vísir - 31.03.1916, Blaðsíða 2
VÍSIR
£BS&
VISIR
A f g r e i ð s I a blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrífstofa á sama stað, inng. frá
Aflalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
Id. 3-4.
Sími 400.- P. O. Box 367.
Morgunkjólar. Svuntur. Kvenn
& Telpukápur. Barnakjólar.
Álnavara. Cheviot.SiIki. Slifsi o.fl
Saumastofan á Laugavegi 24
Faíinn fjársjóður.
þegar breskí herinn hafði her-
tekið landeignir þjóðverja í Suð-
vestur-Afríku og tekið við stjórn-
inni þar syðra, kom það í ljós,
er rannsakaðar voru bækur þjóð-
verja að til átti að vera í land-
inu 4 miljóna króna virði í ó-
slípuðum demöntum. — Bretar
urðu, sem geta má nærri, glaðir
við og hugðu gott til að láta
greipar sópa um íjárhirsluna. —
En þar sannaðist sem oftar, að
ekki er sopið kálið þótt í ausuna
sé komið, því að hvað vel sem
þeir leituðu, fundu þeir hvergi
demantana. þeir tæmdu alla
skápa og hvolfdu öllum kössum
og skúffum, en alt kom fyrir
ekkert. Liðsforingjar þýskir, sem
handteknir höfðu verið voru yfír-
heyrðir og með ástúðlegu brosi
fullvissuðu þeir Bretann um að
þelr hefðu ekki hugmynd um
demantana.
í vandræðum sínum sendu
Bretar þá eftir þýska landstjór-
anum, fyrverandí, dr. Seitz og
sögðu honum í mesta bróðerni,
að hann skyldi sjálfan sig fyrir
hitta, ef hann segði þeim ekki
satt og rétt frá því, hvar fjár-
sjóðúrinn væri falinn. Land-
stjórinn sá sér þá ekki annað
fært en að skýra frá leyndar-
málinu: þegar her óvinanna réð-
ist inn í landið, höfðu þjóðverj-
ar jarðað demantana í kirkjugarð-
inum í Grootfontein og sagði
landstjórinn að ef Bretar létu
grafa 5 fet niður í jörðina á milli
tiltekinna leiða • í garðinum, þá
myndu þeir fínna kistu og dem-
antana í kistunni.
Bretar sendu heila hersveit út
i garðinn og alt stóð heima. Á
hinum tiltekna stað, fimm fet í
jðrðu fanst kistan. Hún var orð-
in illa til reika, gegnsmogin af
maurum m. m. og léteftspokarn-
ir sundurjetnir. En demantarnir
voru öldungis óskemdir og á
meðal þeirra voru margir svo
stórir og fagrir steinar, að þeir
munu lengi í minnum hafðir.
Smælki.
Betlarar.
Allir Bethrar í Kína lúta ein-
um yfirmanni, betlarakónginum,
og tekur hann skatt af undir-
mönnum sínum. Árstekjur hans
nema að sögn 50 þús. króna.
Kenslukaup.
Fyrir rúmum 20 árum lærðu
Japanar að búa til hnappa af
þjóðverjum. Nú eru þeir farnir
að flytja talsvert af hnöppum til
þýskalands.
Sagan nm Stóra-Björn
og
andarnefjuspikið
Eftir J. F. Rönne.
Björn hnyklaði brýmar og sté
fram á öðrum fæti, en Zebedeus
hélt í hann og fór að skellihlæja
að þessari fyndni. Hann myndi
líka eftir til hvers þeir voru komn-
ir og vildu ekki móðga eigend-
ur skipsins.
Björn var svo ygldur á svip-
inn, að Zebedeus flýtti sér að
segja:
— Við komum hingað til að
kaupa rengi og spik, við skul-
um gefa vel fyrir það.
— Rengi getið þið fengið, en
hvað ætlið þið að gera við spik?
— Hvað ætlum við að gera
við spik, sagði Björn og var gust-
ur á honum, — heidurðu að við
étum rengið þurt?
Hvalbæingurinn brosti í kamp-
inn, sneri sér við og sagði í
hálfum hljóðum:
— Vitið þið hvað, þeir ætla
að éta andarnefjuspik.
— Nei, hvaða vitleysa.
— Jú, sem eg er hérna, aula-
bárðarnir þeir arna þekkja ekki
muninn á grindaspiki og andar-
nefjuspiki, þeim er nóg ef það
heitir spik.
Hinir brostu en trúðu því ekki.
— Getum við fengið spikið
eða ekki, sagði Björn.
— Vertu róglegur kunningi,
hefir þú bragðað andarnefjuspik
áður?
— Nei, en mig langar mikið í
það, eg hefi sem sé ekki bragð-
að mat í hálfan annan sólarhring
sagði Björn.
— Haldið þið ykkur verði gott
af því, sagði gamall maður, en
hinir brostu.
— Já, það mýkir í maga, sagði
annar, og skelti þá allur hópur-
inn upp úr.
— Komið heim sagði sá er
fyrst talaði, þið skuluð fá eins
mikið og þið getið í ykkur látið.
— Nei, þakka þér fyrir, við
œtlum að hlaða bátinn eins fijótt
og við getum, því við þurfum
að hafa hraðann á; en eg skyldi
þiggja með þökkum ef þið vild-
uð sjóða dálítið í nesti handa
okkur, sagði Björn.
Petta var gert. Kvaneyjingar
hlóðu bátinn rengi og spiki og
stigu síðari á skip með fulia mali.
Heimamenn fylgdu þeim til skips
og árnuðu góðrar ferðar og gáfu
þeim leiðbeiningar um hvert halda
sícyldi. Kvaneyingar undu síðan
upp segl og héldu af stað. Þegar
þeir voru komnir spölkorn frá landi
kallaði gamall Hvalbæingur á eftir
þeim:
— Pið skuluð ekki éta spikið.
— Einmitt það, sagði Björn
og glotti, þú heldur víst við sé-
um meira en meðal flón. Pér
skal ekki verða kápan úr því
klæðinu.
Peir höfðu góðan byr út fjörð-
inn, en samt ekki meiri en svo
að þeir gátu siglt með öllu föstu,
en þurftu ekki á árum að halda.
Pegar þeir höfðu rýmt til í bátn-
um, tóku til þeir malanna. Rengið
og spikið var hálfvolgt, mjúkt og
girnilegt til átu.
Þeir tóku nú til snæðings og
átu með mikilli áfergju eins og
þeir hefðu staðið í svelti í marga
daga.
Pað var hátíðabragur á bátn-
um. — Pað bar sjaldan við að
þessir menn gœtu etið fylli sfna
af spiki og komið heim með
hlaðið skip af því. Þessir menn
voru fátalaðlr hversdagslega, en
nú voru þeir ofsakátir og sítal-
andi. Hvalbæingar höfðu gefið
þeim tvær flöskur af brennivíni
í kaupbæti og þær gengu á milli
þangað til þær voru orðnar
tómar
Björn stýrði en Zebedeus skar
í bita fyrir hann.
— Ertu ekki orðinn saddur,
Björn?
— Nei, enn þá er að minsta
kosti vælindað tómt.
— Geturðu ekki hægt dálítið
á þér, eg get ekki stungið nokkr-
um bita upp í mig, þú gleypir
alt í þig.
T I L MINNIS;
Baðhúsið opið v. d. 8-8, Id.kv. til 11
Borgarst.skrif.it. í brunastöð opín v. ri
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op. v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk.sunnd.87s siðd
Landakotsspit. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjórn tii við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssíminn opinn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10'-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið 17,-27, síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskriístofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknartúni 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tanrtlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar i Lækjargötu 2 á ir.ið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5-6.
Stýrðu, eg skal bita. Og éttu
nú alt hvað þú getur, því við
fáum annað að gera þegar við
komum út úr firðinum — hafðu
gát á bátnum, þú getur víst notað
augun þó þú hreyfir kjálkana.
Báturinn þaut út fjörðinn.
Frh.
Drifakkeri.
£g þakka hr. Porst. Finnbogasyni
fyrir það, sem hanti skriíar í Vísi
um »drifakkeriðc, og vildi gjarna
mega taka í höndina á honum, sem
þeim fyrsta manni, sem hefir athugað
það, sem eg ritaði um þetta björg-
unartæki. Sömuleiðis þakka eg hon-
um fyrir orðið d r i f a k k e r i, því
rnér hefir ávalt þótt orðið rekdufl
Ijótt og að mér hafi þótt það, sann-
ar mér bezt, að eg hefi gleymt hvern-
ig eg fékk það orð, og satt að segja
Iangaði rnig til að hafa orðið drif-
alckeri, en hélt það væri ofdönsku-
legt = Drivanker, og ætlaði mér
að fara að verða fínn. Eg er sam-
dóma hr. Þ, Finnbogasyni um það,
að um nafnið ber ekki aö stæla, en
svo við tölum eins og bræður, þá
er drifakkeri jafn vitlaust og
hitt, og Englendingar eru vitlaus-
astir, þar sem þeir kalla það sjó-
akkeri = sea anchor, Með akkeri
meinum við hlut, sem sekkur og
heldur skipi föstu, með því að krækj-
ast í botninn. Þessi hlutur hefir
ekki ávalt sama lag t. d. stjóri, dreki
o. s. frv. eru ekki sama og akkeri.
Englendingar eru raunar betur stadd-
ir með sína vitleysu en við og dansk-
urinn, því ti! aðgreiningar á sínu
sea anchor = sjóakkeri, getur hann
ef svo ber undir notað orðið m u d-
h o o k =« leðjukrækja um akkeri