Vísir - 02.04.1916, Blaðsíða 2

VÍSIR
VISIR
Aigreiösla blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama staö, inng. frá
Aöalstr. — Ritstjórinn til viötals frá
H. 3-4.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Morgunkjólar. Svuntur. Kvenn
& Telpukápur. Barnakjólar.
Álnavara. Cheviot.Silki. Slifsi o.fl
Sauœastofan á Laugavegi 24
V e r z 1 u n i n
og
ófriðurinn.
—:o:—
9
Bretar og bandamenn þeirra hafa
nýlega komið sér saman um að
hefta alla aöflutninga á nauðsynja-
vörum til Þýzkalands. Og svo virð-
ist sem þeir ætli sér framvegis að
beita aðallega því vopninu gegn ó-
vinum sínum, að svelta þá.
Um allan heim eru menn altaf
að sannfærast um það betur og
betur, að ófriðurinn verði ekki til
lykta leiddur á þann hátf, að ann-
ar hvor ófriðaraöili vinni sigur á
vígvellinum. Hin grimmu áhlaup
Þjóðverja á Verdun og árangur
þeirra, benda líka ótvírælt í þá ált.
Engar líkur þykja til þess, að Þjóð-
verjar geti unnið bng á óvinum
sínum á vesturvígstöðvunum. Og
þó aö Bretar og bandamenn þeirra.
láti í veðri vaka, að þeir muni fá
unnið sigur á Þjóðverjum á þeim
slóðum, þá mun trú annara á það
nauðalítil. Aflsmunurinn, sem þeir
þyrftu að hafa, yröi að vera svo
gífurlegur og þol hersveitanna nær
yfirnáttúrlegt, er þær dag eftir dag
verða að brjótast gegn hinni drep-
andi sprengikúlnahríð. — Enda er
svo sagt að yfirhershöfðingi banda-
manna fylgi þeirri reglu að hlífa
her sínum sem mest.
Ef bandamenn hefðu trú á því
að þeir gætu yfirunnið Þjóðverja
með vopnum, þá væru í sjálfu sér
ástæðulausar ráðstafanir þær, sem
þeir eru að gera til að hindra alia
matvælaaðflutninga til þeirra. Ráð-
stafanir þessar geta orðið þeim sjálf-
um hættulegar, vegna þess hve
mjög þær hefta frjáls viðskifti hlut-
lausra þjóöa. Fyrst og fremst skapa
þær óvild eöa hatur til þeirra meðal
þjóða, sem ef til vill hafa verið
þeim vinveittar áður, en geta líka
orðið til þess að gera þeim sjálf-
um erfiðara fyrir með aðflutninga,
t. d. Rússum. — Og hugsanlegt
væri aö einhver ríki gætu orðið til
þess að ganga í bandalag við þjóð-
verja vegna þessara ráðstafana, t. d.
Svíar og Hollendingar. Því að þó
að menn hafi álitið Þýzkaland vera
upphaf alls íls og óskað þess heitt
og innilega að það yrði að lúta í
lægra haldi, þá er mönnum nú svo
fariö að þeir vilja ógjarna að ósig-
ur þess komi tilfinnanlega fram
við buddu þeirra sjáifra. — Og þó
að allir menn viðurkenni, að verðið
á matvælum sé óeðlilega hátt og
geti ekki stafaö af neinu öðru en
neyð annara, þá vilja þeir þó fá að
græða á neyðinni í næði, svo ár-
um skiftir, og fordæma það fram-
ferði Breta og bandamanna þeirra,
að reyna að leiða ófriðinn til Iykta
á þennan hátt. — Og er þó ilt að
skera úr þvf hvert vopnið er verst
eða þrælslegasí.
Frh.
Sagan um Stóra-Björn
og
andarnefjuspikið
Eftir J. F. Rönne.
Smámsaman dróg úr kætinni.
Þeir þurkuðu af hnífunum á bux-
unum sínurri og stungu þeim í
skeiðarnar og gengu frá nestinu.
Síðan lögðu þeir sig á þófturnar
saddir og ánægðir, kveiktu í píp-
unum og þyrluðu reyknum út í
loftið. Þeir þögnúðu að lökum
og horfðu þegjandi á strauminn
við skipshliðina eða á skýjabólstr-
ana. Engum fanst ómaksvert að
minnast á það að brátt mundi
breytast veður í lofti.
Boði var í fjarðarmynninu hjá
Tjörunesi. Björn var nú aftur
tekinn við stjórn. /Hann sá boð-
ann og vissi að hann átti að
vara við honum, en nenti því
ekki. Hann lyfti upp höndinni
lítið eitt eins og hann ætlaði að
benda á boðann, en hún hné
niður á miðri leið. Zebedeus
hafði brugðið klónni undir bit-
ann og hélt í endann. Honum
fanst sér vera ómögulegt að losa
um hana. Báturinn brunaði áfram
en skvampið við skipshliðina
. ætlaði að svæfa skipshöfnina.
Alt í einu hallaði Þrándur litli
sér út yfir borðstokkinn og hall-
aðist þá skipið snöggiega. Hinum
heyrðist hann kveinka sér og
selja upp góða matnum. Þránd-
ur ieit upp litlu síðar og bjóst
við þvr að félagar sínir mundu
hœðast að sér. En þá sá hann
að þeir höfðu ekki litið við hvað
þá meirá. Honum Varð hug hægra
við þetta og síðan rendi hann
sér niður í bátinn. — Eitthvað
rumdi þó í Birni.
Þeir voru nú komnij undir
Tjörunes. Björn hleypti skipinu
alt í einu upp í vindinn! Zebe-
deus œtlaði að þrífa klóna en
við það kom velta á bátinn svo
inn féll sjór og stóð gusan upp
í miðjan reiðann.
Sjórinn vakti hásetana og hresti
þá. Björn kallaði til þeirra og
bað þá að fella seglin. Þeir hlýddu
því og feldu seglin á svipstundu,
en Þrándur litli skreið upp úr
kjalsoginu.
Þá komu þrjú ólög og síðan
slétti sjóinn — og þeir fóru að
ausa,
— Minni segl, hrópaði Björn,
leggið út tvær árar meðan verið
er að rifa.
Þeir feldu aftur seglið og lögðu
út árarnar steinþegjandi.
— Zebedeus stýrðu litla stund’
eg þarf að fara fram á.
Zebedeus stóð upp og mjakaði
sér aftur í skutinn til stýrisins. [
— Flýttu þér, asninn þinn, ‘
mér liggur á. Björn þreif í öxl- '
ina á honum óg stiklaði fram ]
ettir þóftunum.
Zebedeus sat við stýrið. Hann
var slitmáttlaus svo báturinn hljóp
upp í vindinn og sjórinn gekk
yfir hnífilinn. Björn tautaði eitt-
hvað ófagurt fram á, Zebedeus
heyrði það og þóttist vita að
Björn héldi að hann væri að erta
sig. En hann gat ekki að því
gert. Hann var ákaflega mátt-
laus og lasinn. Skyldi satt að
segja ekki í því að hann gamall
sjómaður skyldi fá sjóveiki.
Frh.
Hitt og þetta.
Þegar Kjelland heyrði hvatinn
jarma.
Saga þessi er í norsku blaði
höfð eftir manni einum úr Kvits-
ey. sem sjálfur segist hafa verið
viðstaddur.
Einu sinni datt Alexander Kjel-
land í hug, að gaman væri að
sjá síldartorfu, og fór þess vegna
á vorvertíðinni út í Kvitseyju og
fékk að fara þar út á miðin á
síldarbát einum.
Skipshöfnin á bátnum var að
vísu hneyksluð á því, að maður
úr sjálfri síldarborginni (Stav-
anger) skyldi aldrei hafa séð
síldartorfu, en þeir sögðu ekkert.
það leið nú ekki á löngu áður
en skáldið sá torfuna með eigin
T I L M 1 N N I S:
Baðhúsið opið v, d. 8-8, Id.kv. til li
Borgarst.skrifát. í brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk.sunnd. 81/, siöd
Landakotsspit. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3, Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opinn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið ll/t-2‘/, síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sutind. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsöknartími 12-1
Þjóömenjasafnið opið sd. þd, fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á tr.ið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféltirðir kl. 10—2 og 5—6.
Brjóstsykurinn og sœtindin
hans Blöndahls, áreiðanlegal
Ijúfengust og best.
Sjálfs sín vegna heimta allir
sœtindavinir af kaupmanni sinum
brjóstsykur úr verksmiðjunni í
Lækjargötu 6 Pvík.
■ x Menthol best gegn
m 11111 (r °£ brjóstkvefi
MUillU- No. 77 (brendur),
hinn þjóðarfrœgi.
augum og hann horfði- á hana
án þess segja eitt einasta orð.
En svo kom hvalur upp þar
rétt hjá. Hann hringaði hrygg-
! inn og þeytti vatnsgusu hátt í
loft upp.
„Hvað er nú þetta?“ sagði
skáldið, „er hvalurinn kringlótt-
ur ?“
„Nei, — hann er afiangur",
sagði einn sjómaðurinn og setti
upp mesta alvörusvip. Skömmu
síðar kom hvalurinn upp aftur
og opnaði ginið. I bátnum var
strákæringi einn 16 ára gamall,
sem greip tækifærið og jarmaði
eins og kind rétt í því að hval-
urinn opnaði ginið.
þá leit Kjelland óttaslegin í
kringum sig og spurði með
óstyrkum málrómi: „Jarmar
hann líka“.
„Já, ójá,“ sögðu sjómennirnir,
„það gerir hann“.
„því hefði eg aldrei trúað“,
sagði skáldið og bað þá að róa
í land með sig.