Vísir - 05.04.1916, Blaðsíða 3
Vjj S I R
Lífsábyrgðarfélagið
,C,atexvUa
er heiðarlegt, gott og mjög vel
stætt félag, og stendur undir eftir-
liti stjórnarinnar. Félagið kaupir
veðdeildarbréf Landsbankans
Drengi
vantar til að bera Vísi út um
bæinn.
Nýja Rakara og Hárskurðarstofu
með öllu þar tilheyrandi hefi eg opnað
á Laugavegi 19.
fyrir alla þá peninga, sem inn
til þess borgasf á íslandi og hefir
sjálfstæða íslenska læknisskoðun.
Tryggið líf yðar í þessu félagi
öðrum framar.
Aths. Félagið hefir aldrei unnið
ólöglega á íslandi, en jafnan
fylgt fyrirmælum íslenskra laga.
35 stúlkur
vantar enn til síldarverkunar. Beztu kjör boðin.
Finnið sem fyrst
y. S' *y.atisoti
Laugaveg 29.
Karlmanna-, unglinga-
og drengjaföt
mikiö úrval í
BANKASTRÆTI 11 (miðbúðinni)
Eegnírakkarnir ágætu
fást í
BANKASTRÆTI 11 (miðbúöinni)
Þetta tilkynnist öllum þeim sem við mig hafa áður skift sem
öðrum karlmönnum borgarinnar.
Einar Ólafsson.
Blómsveiga úr Tuja og Blodbögh selur *\3ets^\xxút\ &\xl^oss. Líkkistur. Miklar birgðir fyrirliggjandi. Séð um jarðarfarir ef óskað er. Sími 93. Hverfisg. 40. Helgi Helgason
^VAT R YGG1H G
^EÖQM E N i\^J
Vátryggið tafalaust gegn eldi vörur og húsmuni hjá The BriU ish Dominion General Insu rance Co. Ltd. Aðalumboðsm. G. Gfslason
Oddur Gíslason yfirréttarmálaflutnlngsmaOur Laufásvegi 22. Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5 Simi 26
Sæ- og stríðsvátrygging Det kgl. oktr. Söassurance Komp Miðstræti 6. Tals. 254. A. V. TULINIUS. Aöalumboösmaður fyrir Island
Pétur Magnússon yflrdómslögmaöur, rundarstíg 4. G Sími 533 Heima kl. 5—6.
Det kgl. octr. Brandassurance Comp Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur alskonar. Skrifstofutími 8—12 og 2—8. Austurstræti 1.
Bogi Brynjólfsson yfirrjettarmálaflutningsmaður. Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.) Skrifstofutimi frá kl. 12-1 og 4-6 e. hj
Jón Hallgrímsson.
Jón Hallgrlmsson.
Talsími 250.
N. B. Nlelsen.
Trygð og slægð
Eftir
Guy Boothby.
109 ---
Frh.
— Það var það bezta, sem þér
gátuð gert, sagði Browne. Egskal
minnast þess þegar eg geri upp
við yöur reikninginn seinna. En
herrar mínir, hvað eigum við nú
að gera?
Nú kom stýrimaðurinn inn í
klefann.
— Herskipið hefir gefið merki
um að það ætli að senda bát um
borð, sagði hann og lyfti húfunni
um leið.
— Gott, sagði Browne, og snéri
sér nú aö Máas.
— Svo það fór eins og okkur
grunaði, sagði hann hægt og ró-
lega. Þér hafið verið hér á skip-
inu sem svikari. En við treystum
yður. Eg get varla trúað þessu,
Maas. Eg hélt ekki að nokkur
maður gæti fallið svona Iágt. En
nú er enginn tími til að tala um
það. Hvað eigum við nú að taka
til bragðs, herrar mínir?
Maas var gerbreyttur frá því að
stýrimaðurinn sagði að bátur myndi
verða sendur frá herskipinu. Nú
stökk hann á fætur og rak upp
öskur. Þér spyrjið hvað gera skuli.
Það skal eg segja yöur. Þér getið
alls ekkert gert. Þér eruð núalveg
á mínu valdi. Þið skuluö minnast
þess, að eg er sendimaður rúss-
nesku stjórnarinnar, og ef þið ætl-
ið að gera mér nokkurt mein þá
geng eg á hönd foringja herskips-
ins, sem þið sjáið þarna úti. Þér
sjáið að spilið er tapað og ekki er
til neins að veita viðnám Iengur.
Nú tók Andrew fram í: Eg
skal taka málið til meðferðar, sagði
hann. Eg hefi komist í hann krapp-
an fyrri. Má eg það, herra Browne?
— Hvað ætlið þér að gera?
spurði Browne.
— Það sýni eg yður bráðum,
sagði Andrew. Þér viljið ef til vill
aðstoða mig, Foote?
— Já, meö ánægju, svaraði hann.
— Viljið þér koma með, herra
Maas! sagði Andrew nokkuð hrotta-
lega.
— Nei, það dettur mér ekki í
hug, svaraði Maas.
— Eg er hræddur um, að þér
eigiö ekki annars úrkosti, svaraði
Andrew ofur rólega og miðaði nú
á hann marghleypunni sem hann
var með.
— Komið þér nú! skipaöi hann.
Svona, standið þér á fætur! Þér
skuluð muna eftir því, að nú fáist
þér við menn sem berjast fyrir lífi
sínu. Þeir heyra varla hvell af
skambyssuskoti út á skipið.
Maas sá að hann varð að hlýða.
Og nú fóru þeir me& hann inn í
hans eigið herbergi. Andrew fékk
nú Foote byssuna og bað hann
að gæta fangans, en sjálfur skauzt
hann í burtu.
Hann skundaði að lyfjahirzlunni
sem fylgdi skipinu.
Fimm mínútum síðar kom hann
aftur. Hann hafði meöferðis glas
meö dökkum vökva.
— Guð hjálpi yður! hrópaði
Browne. Þér ætlið þó ekki að gefa
honum inn eitur? Maas starði á
þá óttasleginn.
— Gefa honum inn eitur? sagði
Andrew kuldalega. Jú, víst ætla
eg að gera það. Eg ætla aö gefa
honum nógu mikið til þess að
hann sofi vært meðan á leitinni
stendur og segi ekki neitt. Jæja,
herra Maas, nú gleypiö þér þetta!
— Nei, hrópaði Maas. Eg skal
aldrei gera það!
— Við sjáum nú til, sagði Apd-
rew, og tók við byssunni af Foote.
Yður hættir við að gleyma því,
að eg get lagt óþægilegar áherzlur
á skipanir mínar!
Maas saup hveljur. Hann sá
ekkert nema glasið.
— Við megum engan tíma missa,
sagði Andrew enn fremur. Ef þér
ekki hlýöið án allra umsvifa þá
skýt eg yður undir eins! r
Maas skalf eins og hrísla af ang-
ist og kvíða. Hann sá að honum
var full alvara.
Browne leit út um glnggann og
sá að báturinn var lagður af stað
frá herskipinu. Eftir fáar mínútur
myndi hann koma.