Vísir - 06.04.1916, Side 3

Vjí SIR
35 stúlkur
vantar enn til síldarverkunar. Bezlu kjör boöin.
Finnið sem fyrst
Laugaveg 29.
Umboðssala
mín á Sítd, Lýsi, Fiski, Hrognum og öðrum íslenskum
afurðum mælir með sér sjálf.
Áreiðanleg og fljót reikningsskil. w*™
INGVALD BERG
Bergen, Norge.
Leitlö upplýslnga hjá: Sfmnefnl:
Útibúi Landsbankans á Isafirðl, Bergg, Bergen.
Bergens Privatbank, Bergen.
Drengi
vantar til að bera Vísi út um
bæinn.
fyvnipi vantav nokkvar
stúlkur til síldverkunar
Senvjvð sem jvjvst »v?
Magnús Blöndahl,
Lækjargötu 6.
2--3 Saumastfllkur,
vanar og duglegar vantar mig.
Föst vinna alt áriðí
Sv&m, S^^Bssotv, ^aaBslteú.
Prentsm. Þ. t>. Clementz — 1916
Norðlensk
Sauðatólg
fæst í
Versl. Asbyrgi.
Hverfisg. 71.
S f m i 161.
1 Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
i rance Có. Ltd.
| Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6. T-als. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboösmaöur fyrir ísland
Sendil
vantar á landssímastöð-
ina hér nú þegar.
SvjU 3- öt&jsson.
Drengur
óskast til sendiferða á skrifstofu
hér í bænum.
A. v. á.
G M E N
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaöur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp
Vátryggir; Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
að augt. \ *\Ks\
Pétur Magnússon
yfirtíómslögmaöur,
rundarstíg 4. O Sínii}533
Heima kl. 5—6.
Bogi BrynjólfssonU !
yfirrjettarmálaflutningsmaöur.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h
Talsími 250.
Trygð og slægð.
Eftir
Quy:Boothby.
110 --------------
Frh.
— Eg gef yður mínútu frest,
sagöi Andrew við Maas, og tók
um leið úrið upp úr vasa sínum.
Alt féll í þögn.
— Hálf mínúta, umlaði Andrew
og hjartað barðist í brjósti Browne’s.
— Fjörutíu og fimm sekúndur,
hélt Andrew áfram.
Dauðaþögn.
— Mínúta, sagði Andrew og
greip um gikkinn á byssunni. Maas
hneig niður í hornið.
— Eg gefst upp, hrópaði hann.
Eg skal drekka þetta, et þér ábyrg-
ist að mér verði ekki neitt rneint
af því.
— Ekki minstu vitund, svaraði
Andrew og helti úr glasinu ofan í
M«s. Nokkrum augnablikum síöar
var hann steinsofnaður. Foote lagði
hann upp í rúm og settist fyrir
framan hann eins og hann væri
læknir.
— Þér minnist þess, sagði And-
rew viö Foote, að hann hefir verið
veikur um tíma. Hann sofnaði á þil-
farinu og fékk lungnabólgu af því.
Svo bætti hann við um leið og
hann fór út: Nú fer eg inníreyk-
háfinn til vinar okkar. Þér gleymið
ekki, Browne, að láta mig vita þeg-
ar Rússinn er farinn.
— Það getið þér reitt yöur á,
svaraöi Browne. f því kom skip-
stjórinn og sagöi að báturinn væri
kominn að skipshliðinni.
28. kapitul i.
Það er víst um það að Browne
gleymdi aldrei þeirri stundu, þegar
kallað var á hann og honum sagt
að nú væri báturinn kominn að
skipshliðinni. Það hafði aldrei kom-
ið yfir hann annað eins augnablik.
Hann hallaði sér að Foote sem
Iaut ofan yfir Maas, og sagði:
— Eg verð að skilja hann eftir
hjá þér, Þú hefir gætur á, að ekki
verði neitt veitt upp úr honum.
— Þú getur reitt þig á það,
sagði Foote. Eg vona hans vegna,
að hann vakni ekki meðan þeir
eru hér.
Svo kvöddust þeir mjög svo
hjartanlega.
— Guði sé lof fyrir að eg fékk
þig til að fara með mér, gamli
vinur minn, sagði Browne inni-
lega. Þú veizt ekki hvaða léttir mér
er það aö hafa þig nú hjá mér.
Nú verð eg að fara og aðvara þær
frú Bernstein og Katrínu.
— Vertu blessaður, gamli fé-
lagi, sagði Foote. Hamingjan sé
með þér.
Browne leit enn einu sinni á
Maas. Svo fór hann út og lokaði
dyrunum á eftir sér. Síðan gekk
hann til Katrínar. Hún opnaði strax
þegar hann hafði barið að dyrum.
Hann sá á henni, að hún rendi
grun í eitthvað af því sem fyrir
hafði komiö.
— Eg sá bátinn koma rétt í
þessu, sagði hún. Eru þeir nú
komnir í þeim erindum að hefja
leit um skipið?
— Já, sagði Browne. En þú
þarft samt ekkert að hræðast. Hann
er falinn á þeim stað, sem þeim
dettur ekki í hug aö leita í. Og
til þess að vera vissir létum við
Andrew fara með honum.
— En hvaða hávaöi var það,
sem eg heyrði rétt áðan? spurði
hún. Mér heyrðist þið vera að
fljúgast á við einhvern.
Browne sagði henni í fáum orö-
um það sem fyrir hafði komið og
bað hana að varast að segja annað
en að Maas væri ákaflega veikur.
Síðan bað hann hana að segja frú
Bernstein tíðindin. Svo fór hann
upp á þilfarið. Rétt í því að hann
kom upp, kom einnig rússneski
fyrirliðinn upp á þilfarið. Það var
hár, laglegur maður, á að gizka
um þrítugt. Hann leit í kringum
sig eins og til þess að sjá að hverj-
um hann ætti að snúa sér. Þegar
hann sá að skipstjórinn leit á Browne
eins' og til að biðja um fyrirskip-
anir, þá snéri hann sér að honum
og sagði á frönsku:
— Fyrirgefiö þér, herra minn.
En er þetta ekki Lótusblómið?