Vísir - 10.04.1916, Blaðsíða 2

V f S! R
4»
VISI R
A f g r e i ð s I a blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi.
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrífstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
kf. 3—4.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Morgunkjólar. Svuntur. Kvenn
& Telpukápur. Barnakjólar.
Álnavara. Cheviot.Silki. Slifsi o.fl
SauraastofaD á Laugayegi 24
jLand^-varnir
Landsbankastj.
Sá sem sannar of mikið, sann-
ar ekki neitt, og eins er hætt við
því að of mikil vörn verði verri
en engin vörn.
það hefir verið rætt allmikið
um lóðastapp Landsbankastjórnar-
innar í blöðum, en meira manna
á milli. Vísir hefir lítil afskifti
haft af því máli önnur en þau,
að hann lagði eindregið á móti
því að bankinn yrði fluttur upp
á Arnarhól. í því n áli tylgdu
honum margir menn, sem engin
ástæða er til að væna þess, að
fjandsamlegir séu bankanum eða
bankastjórninni, svo sem margir
kaupmenn bæjarins og þar á
meðal sumir eigendur „Landsins".
En síðan hætt var við þann flutn-
ing hefir Vísir ekkert skift sér
af málinu, flutt eina aðsenda grein
um það, mjög hóværa og skyn-
samlega ritaða, og getið þess í
bæjarfrétt, nú nýlega, að bankinn
ætti völ á tveim lóðum, annari
fyrir 100 þús. kr. og hinni fyrir
110 þúsund kr.
það skal enn ósagt látið, hve
mikið tilefni geti talist til þess
að gera þetta lóðamál að blaða- i
máli. En áreiðanlegt er það, að
meiri ástæða er til þess, en fyrir
bankastjórnina til þess að stökkva
upp á nef sér út af þessari bæjr
arfrétt, sem Vísir flutti. — Og
allra síst er unt að sjá ástæðu
til þess fyrir „Landið", að ráðast
á ritstjóra Vísis með meiðyrðum
fyrir þessi afskifti af málinu. —
En ef til vill hefir ritstjóri Lands-
ins ekki lesið grein þá í Landinu,
sem hér um ræðir, eða eski at-
hugað að hún gefur tilefni til
þriggja meiðyrðamálshöfðana, og
ekki víst að hann slyppi við þau
öll með sektum.
En ef svo er, að hann hafi
ekki athugað þetta, þá vill ritstjóri
1 Vísis, sem eldri maður og reynd-
ari, vara hann við því, sem raun-
ar ætti ekki að þurfa viðvörunar
um, að láta meira eða minna
geggjaða menn skrifa í blað sitt,
án þess að lesa slíkar ritsmíðar
yfir, einkum ef höfundurinn þjá-
ist af ofsóknaræði.
Landið segir eitthvað á þá leið,
að Vísir sé látinn flytja ósannar
fregnir um þetta lóðamál almenn-
ingi til blekkingar og að ritstjóri
hans ljái sig til að skýra öðru
vísi frá máli þessu en rétt.
þetta eru tilhæfulaus ósannindi.
Vísir gat þess á dögunum, að
lóð sú sem bankastjórnin hafði
falað af bæjarstjórninni mundi
kosta um 110 þús. kr. en Hótel
Reykjavíkur-lóðin 100 þús. þetta
er rétt. Og síst er ástæða til
fyrir Landið, sem málsvara banka-
stjórnarinnar, að fjandskapast út
af þessari skýrslu, vegna þess
að þess sé ekki getið hvað lóð
M. Z. (Hótel Reykjávík) kosti
í raun og veru.
það vita allir, að Björn banka-
stjóri Kristjánsson berst gegn því
að Hótel Reykjavíkurlóðin verði
keypt, og því mun Landið telja
það fjandskap við b a n k a n n, ef
þeim kaupum er haldið fram, og
ekki fremur en bankastjórinn
geta skilið, að annað liggi á bak
við en persónulegur fjandskapur
við bankastjórann eða blind fylgi-
spekt við einhvern annan. — því
hvað mikið sem veslings „mate-
rialisminn" er svívirtur í blaðinu,
þá getur það þó aldrei gert sér
grein fyrir því, að menn fylgi
málum en ekki mönnum. — En
auk þess að Hotel Rvíkur lóðin
er á hentugri stað fyrir bankann
en hin lóðin, þá er hún í raun
og veru miklu ódýrari, því
að bankinn gæti selt nokkurn
hluta hennar, sem hann ekki þarf
á að halda, fyrir 20—30 þúsund
krónur, eða bygt á þeim hluta
hennar annað hús. í þessari „sak-
næmu“ bæjarfrétt Vísis er því
sízt gert of mikið úr verðmun-
inum.
En einkar flónskulegt er að
halda því fram að Vísir mæli með
kaupum á lóð M. Z. af fylgispekt
við ráðherra, því að blaðið hefir
haldið þeirri lóð fram frá upp-
hafi og áður en nokkur ágrein-
ingur reis upp á milli banka- og
landsstjórnar um hvar byggja ætti.
Að svo stöddu sér Vísir ekki
ástæðu til að ræða þetta mál frek-
ar. — En ritstjóri hans vill vara
Landið og þá sem í það rita við
því, að ekki er víst að hann taki
því með þögn og þolinmæði, að
það lesi yfir honum þriðja meið-
yrða-harmagrátinn. — Og einkis
! óskar hann síður en andlegrar
| handleiðslu úr þeirri átt. — En
verði þeim annars að góðu, sem
hennar vilja njóta.
*
Omannúðleg
meðferð
Eg álti erindi í hús á Bræðra-
borgarstígnum í dag. Á þeim stíg
er eins og allir vita, sem um hann
hafa farið þessa daga, svo mikil aur-
ieöja að ekki er hægt að stíga þar
eitt skref án þess að verða ökla-
blautur í aurnum. Þegar eg var
búinn að afljúka erindi mínu, gekk
eg heim á leið. Gekk eg þar fram
á tvo menn, sem voru með fjóra
vagna með hestum fyrir. Heslarnir
voru blautir og forugir upp á miðj-
ar síöur og gátu varla dregist áfram
fyrir þreytu. Þetla er svo vcnjuleg
sjón, að mér hefði líklega ekki dottið
í hug að gera það að blaðamáli,
hefði ekki einn hesturinn, grár að
lit, vakið athygli og meðaumkvun
inína. Vagnarnir voru barmafullir
af sandi og auðsjáanlega langtuni
of þungir fyrir vesalings skepnurn-
ar að draga.
Gömul kona, sem gekk um veg-
inn, vék sér að ökumönnunum og
benti þeim á að þeir mættu ekki
hafa vagninn svo fullau í slíkri færð.
Annar þeirra gerði eigi annað en
að glolta og (auta eitthvað um að
fólk væri gjarnt á að sletta sér fram
í það sem því kæmí eigi við. Hinn
sagði: Hvað ætli sá sem á að fá
sandinn segi ef að vagnarnir eru
ekki hafðir svona fullir*. Hann
leyfðí þó hestunum að hvíla sig
dálitla stund. — Grái hesturinn var
áreiðanlega bráðviljugur og gerði
alt sem hann gat, og jafnvel meira,
til þess að komast áfram; en hann
varð að hætta, eftir að hafa dregið
vagninn nokkur skref áfram, en eftir
þá áreynslu gekk brjóst hans upp
og niður af mæði. Þetta kom fyrir
hvað eftir annað, ökumennirnir létu
keyrin ríða á honum svo að hann
vaið að byrja aftur, en eg mátti ekki
bíða og þoldi ekki lengur aö horfa
á það. Ökumönnum bæjarins er
þessi alburður til stórminkunar, því
þó mikið liggi á að komast áfram
þá ættu þeir þó að sjá að þeim er
langtum betra, hestanna vegna, og
líka fljótara að hafa dálítið minna
á vagriinum í einu, heldur en að
pína vesalingsskepnurnar þangaö til
þær næstum hníga niður af þreyiu.
Lög vor eru þó ekki, svo bágborin
að »þarfasti þjónninn« hafi ekki
þann rétt á sér að hægt sé að hegna
manntæflum þeim, sem misþyrma
honum svo ógurlega. Verði eg
sjónarvottur að slíkri meöferð í ann-
T ! L MlflKIS;
Baðhúsið opið v d. 8-8, Id.kv. tii il
Borgarst.skrifjt. í brunastöð opín v. rl
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Wverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk. Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alin. samk, sunnd. 8'-/, síðd
I.andakotsspít. Sjúkravitj.túni kl. 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjóru til'við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opinn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið 1 siðd.
Póstbúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-b.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahæiið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjnd. og föstud.
kl. 12- -1. : j
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tanniækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
að sinn, skal hann njóta þessa rétt-
ar síns.
Rvík 6. apríl 1916,
Dýravinur.
0
Sagan um Stóra-Björn
Og
andarnefjuspikið
Eftir J. F. Rönne.
---- Frli.
Sýslurríaður settist niður aftur
og þegar hann hafði jafnað sig
brýndi hann röddina og mœlti:
Sjórétturinn er settur — skil-
urðu. Þú stendur frammi fýrir
valdsrrianni — skilurðu.
Hér sérðu sýslumanninn —
hefurðu skilið mig.
j Björn glápti á einkennishúfuna
í sem sýslumaður benti á, loks
tók hann ofan!
' Sýslumaður kinkaði koili.
Eruð þið lifandi?
Já, eg er lifandi, sagði Björn.
Sýslumaður gretti sig.
Hvað heitir þú?
Björn.
Hvað meira?
Stóri-Björn.
Eg á við föðurnafnið.
Björnsson.
Björn Björnsson — hvaðan?
Náttúrlega frá Kvaney.
Hvað er að tarna, frá Kvaney.
Hvernig hafið þið fengið kóleru
í Kvaney?
Hvað þá? sagði Björn.
Kólera — næmur sjúkdómur.
Næmur sjúkdómur — hefi eg
rtæman sjúkdóm ? Björn horði
niður eftir sér og var auðsjáan-
lega hræddur.
Já, víst hefurðu næman sjúk-
dóm. En hvernig í ósköpunum
hefir hann borist til Kvaneyjar?