Vísir - 16.04.1916, Blaðsíða 3

VfSIR
Verslun
Bened. H. Sigmundssonar
við
Vesturbrú í Hafnarfirði,
seiur ódýrastar flestallar nauðsynjavörur, er menn þarfnast til
páskanna. — Vörurnar vandaðar!
Reykingarmönnum skal bent á hina viðurkendu, ágœtu
Kreyns & Co. vindla
sem ódýrastir eru í versluninni »VESTURBRIÍ«.
— Mikill afsláttur gefinn í heildsölu. —
ToKl pás&axu\a:
HVEITI extrafín og alt sem til bökunar þarf.
KEX og KÖKUR í stóru úrvali.
Avexflr: Ananas, Aprícots, Perur, Ferskner.
Java Kaffið sem allir viðurkenna sem hið langbesta í bænum,
o. m. fl.
— Vörur sendar um allan bæinn. —
Lítið inn tii mín og sannfærist um að best og ódýrast er að versla
hjá F, Hansen.
4. Vesturgötu 4.
Kaupféi. Hafnarfjarðar
hefir á boðstólum flestar vörur sem með þarf til hátíðamatar*
jns, einnig bollapör m. teg., diska o. fl. Email, vörur.
Vindla, Cigarettur og gleymið ekki að fá yður falleg stígvél
fyrir páskana.
Vörurnar mæla sjálfar með sér.
Virðingarfylst.
^&uip^étag y.aStvax^av3at.
Páskah veitið,
verður best og ódýrast
í versl. G. Kr. Andrésson & Co.
Reykjavíkurveg 5.
Opinber tilkynning,
Munið að hvergi er betra að versla en í
Verslun A. Níelssonar.
Þar fást flest-allar matvörur og brauð alsk. útlendt og íslenskt.
Steinolía
ódýrust í bænum í verslun
jl. }t\elssoY\&v.
Verslun
Bened. H. Sigmundss.
við Ve'sturbrú í Hafnarfirði
kaupir tómar 7* og 7i flöskur.
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
3 ---
Frh,
Þegar fregnin barst honum til
eyrna, aö Rósabella hefði farið frá
Mardenwold og sezt að í Lundún-
um, þá haföi Rupert flýtt sér sem
hann gat til þess að ganga úr
skugga um, að ekkert amaði að
henni og hjarta hans barðist af
fögnuði þegar hann flaug af stað
í leiguvagni þangað sem hún hafði
sagt honum að hún ætlaði að búa.
Hann flýtti sér upp stigana í
húsinu og tók þrjár tröppur í hverju
spori. Þegar hann kom upp á
þriðja loft, þá haföi farið um hann
titringur sem ekki var eðlilegur.
Hann hringdi bjöllunni við her-
bergiö nr. 54 og það tók undir í
húsinu um Ieið. Rupert hafði staðið
góða stund fyrir framan dyrnar, og
óstyrkurinn sem á honum var sást
bezt á því, aö rósaknippið, sem
hann hafði í hendinni, hristist og
var hann þó ekki skjálfhentur venju-
lega
Eftir nokkra stund heyrðist dauft
skóhljóð innan úr herberginu. Svo
sást daufur skuggi falla á gleriö í
hurðinni, og rétt á eftir höfðu
dyrnar opnast, og augu, sem hann
kannaðist vel við höfðu gaegzt út
um gættina.
— Viltu vera svo vænn, aö biöja
ekki dyravörðinn niöri fyrir nein
skilaboö til mín, og heldur ekki að
tala vitund við hann um mig, hafði
hún sagt í höstum rómi. Og svo
hafði hún skelt í lás rétt við nefið
á honum.
Maðurinn fyrir utan haföi bariö
með mestu stillingu á hurðina.
— Rósabella! LRósabella! hafði
hann kallað mjög lágt. Það er eg,
Iofaðu mér að koma inn.
Nú beið hún ekki boðanna. Hún
reif opnar dyrnar og sagði reiöi-
lega: Erlu nú viss um, að þaö búi
enginn hér á loftinu nema eg?
Viltu gera svo vel aö hrópa ekki
nafn mitt eins og þú værir að kalla
á mig úr mílu fjarlægö, og geröu
líka svo vel að hypja þig sem allra
fljótast í burtú. Eg má ekki vera
að taka á móti heimsóknum.
— Eg er rétt nýbúinn að fá
bréfið frá þér. Eg kom undir eins
og eg hafði meöferðis nokkrar
rósir. Má eg ekki koma inn eitt
augnablik? Eg lofa því, að tefja
þig enki. Eg get setið hjá frú
Tempest á ineðan þú ert við vinnu
þína.
Rósabella haföi rétt hendina út
um gættina og tekið við rósunum
af honum. Hún andaöi nú, með
hlýlegum ánægjusvip að sér ilmin-
um.
— En hvað þær eru fallegar!
sagöi hún og andvarpaði um leiö.
Hún var nú alveg ómótstæðilega
fögur þarna sem hún stóð með
blómin í hendinni.
— Ef þú þarft að taia við Agnesi
frænku, þá ættir þú að fara sem
fljótast til Paddington. Þú nærð
þá í lestina sem fer rétt bráðum til
Mardenwold, hafði hún sagt um
leiö og hún leit augnablik af rós-
unum og framan í hann.
— Kom frú Tempest ekki með
þér? Ert þú hér alein, Rósabella?
Það var meira en lítil undrun í
rödd unga mannsins.
— Þaö er sem eg segi.
— En þú sagðir mér ekkert um
þetta í bréfinu. Þú —
— Á eg að vera skyldug til að
skrifa þér hvert lítilræði sem eg
tek mér fyrir hendur, í hverju bréfi
sem eg skrifa þér. En svo bætti
hún við: Þú ættir annars fremur
að koma inn fyrir, annars heyrir
hvert mannsbarn f húsinu, um hvað
viö erum að tala. Komdu inn, en
þú mátt ekki setjast. Þú verðurað
vera stuttorður ef þú hefir eitthvað
við mig að tala. Eg þarf að vera
búin að komn öllu í lag í herberg-
inu fyrir rökkrið.
Hún fór nú með hann inn í
stofuna þar sem hún ætlaði að
búa. Þar var alt á mestu ringulreið.
Rupert hafði hlýtt skipun hennar.
Hann hafði ekki reynt til að setjast
niður, en staðið upp viö vegginn
með hattinn í höndunum.
— Hvar er Margrét? hafði hann
spurt og horft í kringum sig.
Rósabeila hafði litið á hann ró-
Iega. Hún hafði haft skýlu um
höfuðið og verið ákaflega fðgur,
þegar hún leit á hann með gráu
augunum sínum.
— Margrét er á Mardenwold,
hafði hún svarað.
— Og Mark?
— Og Mark líka. Og ekki ein-
ungis Mark heldur líka eldabuskan
og Don og páfagaukurinn. Með
öðrum orðum, Agnes frænka og
alt hennar skyldulið. Og nú hef-
urðu svar við öllutn spurningum
sem þú þarft að spyrja mig.
— Ekki alveg, lrafði Rupert svar-
að. Nú er eftir það sem er þýð-
ingarmest af öllu saman. Því ertu
hér sjáif og hvern fjandann á þetta
alt aö þýða?
Þá hafði Rósabella hlegið kulda-
hlátur.