Vísir - 17.04.1916, Blaðsíða 3

VlSIR
Páskavörurnar
súkkulað! og suliutau
kökur og kökuefni
er langbezt að kaupa
I nokkra daga
veröa ýmsir munir úr íré og keramik seldir meö 20% afslætti.
Listverzl. í Pósthússtræti 14.
ÖUuWxvtxut,
att a3 s\k. ^ieUav os%as\,
fluttar í skip í maí eða júní, mót
peninga borgun við afhending.
Tilboð um lægsta verð óskast sent
á afgr. Vísis fyrir 20. apríl, merkt
,OHutunnur‘.
Drengi
vantar tii að bera Vísi út um
bæinn.
Jtafetiru
sjómefttv stútWx
— vanar fiskverkun — geta feng-
ið atvinnu á Austfjörðum í sum-
ar. Hátt kaup. Seinjið við Jón
Sveinsson, Amtmannsstíg 4. —
Heima kl. 4—6 e. h.
Prentsm. Þ. t>. Clementz — 1916
Húsgögn
til söiu
Skápar, Kommóður, Koffort,
Skrifborð!
Skólavörðustíg 15 A.
*}CaupÆ \ $ \.
^JYATRYGGINGAfJ LÖGMENN I
Vátryggið tafarlaust gegn eldi vörur og húsmuni hjá The Brit- ish Dominion General Insu rance Co. Ltd. Aðalumboðstn. G. Gfslason Oddur Gfslason yfirréttarmálaflutnlngsmaður Laufásvegi 22. Venjuiega heima kl. 11-12 og 4-5 Sími 26
Sss- og stríðsvátiygging Det kgl. oktr. Söassurance Komp. Miðstræti 6, Tals. 254. A. V. TULtNIUS. Aðalumboðstnaður fyrir fsland: Bogl Brynjólfsson yfirréttarmálaflutnlngsmaður, Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppij. Srifstofutími frákl. 12—1 og 4—6 e. h. — Talsími 250 —
Pétur Magnússon, yf i rd ó ms 1 ögmað u r, Qrundarstíg 4. Sími 533 — Heima kl. 5—6
Det kgl. octr» Brartdassurance Comp Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru alskonar. Skrifstofutími 8—12 og 2—8. Austurstræti 1. N. B. Nielsen.
£s fe fe fc t; fe: tt. fc is t . í .»t . fc & íi fe fe fe . fe fc fete st J&es\ al au^sa \ "0\s\.
Barátta hjartnanrsa
Eftir
E. A. Rowlands.
4 ’----
Frh.
— Viltu gera svo vel og vera
ekki svona orðljótur, haföi hún
sagt. Þú veizt þaö auðvitað, að þú
hefir engan rétt til, aö koma hing-
að og þráspyrja mig um neitt. Eg
er frjáis manneskja og neita alger-
lega, að lúta nokkurs manns vilja,
eða valdi. Ef þú hefðir beðið unz
eg bauð þér að koma, þá hefði alt
verið útkljáð og þú ekki þurft að
spyrja nokkurra spurninga. Agnes
frænka og eg höfum ákveðiö aö
skilja. Hún hefir altaf halað London,
eins og eg fyrirlít Mardenwold.
Við höfum því ákveðið að skilja
fyrir fult og alt. Hún verður þar
hjá Tempest gamla, en eg æWa að
búa hér.
Hún hafði nú sett blómsturvas-
ann þar sem hann átti að vera og
leit nú í kringum sig með sýni-
legri ánægju, en Rupert skifti
litum.
Hann hafði horft á hana steini
lostinn. Fregnin var svo óvænt.
Og mátti hann þó ekki búast við
öllu af Rósabellu?
Slúlkan haföi nú sett frá sér
blóminn.
~ En hvað þau eru yndisleg,
hafði hún sagt. Svo ieit hún á
hann hálf gletnislega ogsagði:
— Urn hvað ertu að hugsa,
Rupert?
— Eg var að hugsa um það,
sagði hann, hvort þú ætlaðir að
búa hér algerlega ein.
Hún leit fast á hann og svaraði
mjög drembilega:
— Já, auðvitað alveg ein, nema
eg ætla auövitað að hafa þjónustu-
fólk. Þaö kemur í kvöld. Emma,
hálfsystir Margrétar, ætlar að mat-
reiöa fyrir mig. Svo ætla eg auð-
vitað að hafa aðra þjónustustúlku.
Eg ætla annars að láta þig vita
það, að þér kemur þetta ekki
minstu vitund við. Og eg kæri
mig ekkert um, að þú sért neitt
að skifta þér af því. Eg var búin
að fá nóg af Agnesi frænku. Og
hefði eg átt að hafa hana lengur í
kringum mig, þá heföi eg áreið-
anlega endað á einhverju vitfirr-
ingahælinu. Nú fæ eg í fyrsta sinn
á æfinni þægilegt heimili. Hún
leit í kringum sig. Þaö líturauð-
vitað illa út enn sem komið er
hér inni. En bíddu við, þú skalt
ekki þekkja herbergið þegar þú
kemur uæst.
— Eg trúi þvf vel, að það verði
fallegt, hafði hann svarað brosandi
Það er'alstaðar fallegt, þar sem að
þú ert, kæra Rósabella.
— Hún rendi augunum allra
snöggvast til hans og andlilið varð
að einu brosi, en það bros hvarf
bráðlega. Svo fór hún að gæta að,
í hverju horninu á herberginu legu-
bekkurinn myndi fara bezt.
— Þú getur annars sezt niður
og beðið dálitia stund, hafði hún
ait í einu sagt.
Hann stokkroðnaði af ánægju.
Hann haföi lagt frá sér hattinn á
rykugt borðið og sezt á stól með
einstakri bægð, svo beið hann eftir
frekari skemtun.
Rósabella hafði hnyklað brýnnar
og talaði nú lengi við sjálfa sig
sófamálið. Alt í einu snéri hún sér
aö honum aftur.
— Mér finst jafnvel, Rupert, að
það geti stundum verið einstak-
lega gaman að þér. Ef þú hefðir
tii dæmis núna farið að halda ein-
hvern fyrirlestur yfir mér, þá hefði
eg undir eins vísað þér á dyr.
Hún hafði sezt á borðsröndina
og dinglaöi fótunum.
— Þegar öllu er á botninn hvolft,
hafði hún haldiö áfram, þá er þetta
ekki svo vitlaus tilhögun. Við get-
um aldrei oröið á eitt sáttar Agnes
og eg, það hefði aldrei getað orðið
ööru vísi. En auðvitað varö eg
að búa við hana þangað til eg
hafði fengið arfinn eftir föður minn,
og það hvort sem mér var ljúft
eða leitt. Þú þekkir þetta alt sam-
an það þori eg að segja. Það
getur vel verið að eg hefði getað
Iynt við hana hefði kallinn ekki
verið, hann Tempest frændi. Hú!
hvað eg hata þann leiðinda drjóla!
Þegar hann stakk upp á því að
fara til Lundúna með okkur og
búa hjá okkur, þá keyrði nú fyrst
úr hófi, enda fékk hann svei mér
orð í eyra hjá mér!
Rupert hafði ekki haft augun af
fótunum á henni sem hún dingl-
aði fram og aftur. Hann mundi
ekki eftir að hann hefði nokkurn
tíma séð eins failega fætur — og
þó hve miskunnarlaust gat hún
ekki með þeim gengið á öllum
hans helgustu tilfinningum.
Rósabella fór nú að taka af sér
skýluna og kom þá í ljós mikla
og dökka hárið á henni. Það Iið-
aðist niður um hana alla.
— Agnesi frænku gat eg þolað
að hafa nálægt mér, og jafnvel
páfagaukinn hennar. Og ekki var
eg að fárast utn það þótt hún væri
leiðinleg og ímyndunarveik. En
manninn hennar! —
Hér vantaði Rósabellu orð lii að
lýsa tiifinningum sínum.