Vísir - 22.04.1916, Blaðsíða 3

VÍSIR
Drekkið
LYS
CARLSBERG
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstafiar
Aðalumboð fyrlr ísland
Nathan & Olsen
RJÍPUR
nýjar og gamlar
ágætur páskamatur
fást ?
ísMrninnm.
\ Uma.
$vwvv Vfá.
iiautatpt
Og
}tv8ut5<Æ\l lt\ót
Best og ódýrast til páskanna í
Matardeild Sláturfél.
Hafnarstræti. Sími 211.
s\6mewtv stuWta*
— vanar fiskverkun — geta feng-
ið atvinnu á Austfjörðum í sum-
ar. Hátt kaup. Semjið við Jón
Sveinsson, Amtmannsstíg 4. —
Heima kl. 4—6 e. h.
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutnlngsmaðurj
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppi].
Srifstofutími frá kl. 12—1 og 4—6 e. h.
— Talsími 250 —
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaður,
Grundarstíg 4.
Sími 533 — Heima kl. 5—6
Hvanneyrar-
smjör
í 2,5 kgr. stykkjum á 1,20 pr. V2
kgr. er áreiðanlega best og
ódýrast til páskanna.
Matardeild Sláturfél.
Hafnarstræti. Sími 211.
Rjúpur,
besti og ódýrasti páska-
maturinn, fást í
Matardeild Siáturfól.
Hafnarstræti. Sími 211.
Oddur Ofslason
yfirréttarmálaflutningsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
J&est al augtv\sa
v "Ovsv.
Líkkistur.
Miklar birgðir fyrirliggjandi.
Séð um jarðarfarir ef óskað ér
Sími 93. Hverfisg. 40.
Kelgi Helgason
Vátryggið tafarlaust gegn eidi
vörur og húsmurti hjá The Brii-
ish Dominion General lnsu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gfslason
Sas- og strfösvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6, Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir ísland1
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp
Vátryggir; Hus, húsgögn, vöru-
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
m'i." r-r'T- »s5.ti
i FÆÐI
Fæði fæst í Ingólfsstr. 4. [8
i | LE1G A
Orgel óskast til ieigu nú þegar.
Bergstaöastræti 33. (241
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
8 --------------
Frh.
— Eg hlakka til að fara á danz-
leik meö manni sem er sólbrendur
eins og svertingi og sem hefir
drepiö ijón hundruðum saman og
þúsundir af fílum, hrópaði- hún
glaðlega þegar stimdin nálgaðist,
þegar Dorrilions-danzleikurinn átti
að byrja. Þú mátt búast við því,
mamma, að eg geti í hvorugan
fótinn stigið fyrir monti þegar eg
kem aftur!
Frú Chestermere Ieit á börn sín
með sýnilegri ánægju.
— Það eru umskifti fyrir Margot,
sagði hún við Rupert þegar syst-
kinin voru dálítiö frá. Og mér
þykir gott að hún skuli geta farið
með Fillipp fyrst eg get ekki farið
með henni. Auðvitgö er frú Dorri-
lion altaf boöin og búin til að taka
hana að sér, en eg býst við að
henni þyki ekki iakara að fara með
Fiiipp, og svo hefir frú Dorriiion
nóg að gera nú fyrst hún hefir
tekið að sér að sjá utn ungfrú
Grant þó hún hafi ekki Margot
líka á samvizkunni. Er það annars
satt, Rupert, að ungfrú Grant ætli
að búa alveg ein útaf fyrir sig.
Hún er mjög einkennileg stúlka,
ólík flestum öðrum. Hún getur
gert það sem aörir geta ekki, en —
ef til vill —
Frú Chestermere þagnaöi, en
Rupert skildi vel hálfkveðna vísu.
Margot hafði heyrt eitthvað af
því, sem móðir hennar haföi verið
að segja.
— Ó, þessi elskulega ungfrú,
Rósabella Grant, hrópaði hún mjög
áköf. Eg held það sé sú fegursta
manneskja, sem eg nokkurn líma
hefi séð.. Bíddu bara við, Filipp,
þangaö tii þú færð að sjá hana.
Þú verður bráöskotinn í henni, það
er eg handviss um. Finst yður
hún ekki of faileg, herra Feather-
stone?
Rupert kinkaði brosandi koili.
Honum þótti aldrei mikið gaman
sð því aö tala um Rósabellu við
aðra. Honuin fanst öðrum ekk-
ert koma hún viö. Hann iangaði
til að segja öilum heiminum, að
Rósabella væri sú stúlka sem hann
elskaði og sem hefði lofað að
verða konan hans. En hann mátti
það ekki.
Filipp hafði ekki augun af hon-
um. Hann sá svipbrigðin á and-
liti hans, þegar Margot talaði um
Rósabellu.
— Eg vona þó aö guð gefi,
að hann sé nú ekki að gera sig
að heimskingja útaf þessum kven
manni, hafði hann hugsað með
sjálfum sér. Hann segir mér ef tii
vill eitthvað um þetta ef það er
nokkuð á annað borð. Chestermere
iávarður kysti nú móður sína og
bauð henni góöa nótt og hjálpaði
henni svo í kápuna.
Síöan fóru þau öll til danzleiks-
ins, Rupert og systkinin,
Danzinn var byrjaðúr þegar þau
komu.
Ungfrú Margot var ekki fyr kom-
in inn í salinn en einn af danz-
mönnunum kom tii hennar og haföi
hana á burt með sér í danzinn.
En vinirnir stóöu eftirsaman.
— Það eru ekki nema tvö ár
síöan eg var hér síðast, sagði Ches-
termere. En mér finst það vera
heil öld.
— Eg sáröfunda þig, Filipp,
sagði Rupert. Þú hefir þó að
minsta Kosti séð margt og ratað í
mörg æfintýri, en ekki hringsnúist
altaf á sama blettinum, eins og eg.
Mig furðar á því, að þú skulir
vera kominn aftur.
Filipp leit á Rupert. Hann sá,
aö hann var eitthvað orðinn breytt-
ur. Hann vissi ekki í hverju breyt-
ingin var fóigin.
— Nú. En því ekki að fara að
dæmi mínu? spurði hann.
Rupert hristi höfuðið.
— Þú Jgleymir móður niinni,
sagði hann blátt áfram. Þú veizt
að það er ekki eins ástatt fyrir
henni eins og móður þinni.
Chestermere brosti. Já, það var
mikiil munur á veikri móður hang
og hinni hraustlegu bóndakonu
Featherstone.
— Eg held að mamma yröi al-
veg vitlaus ef eg eyddi tímanum
með því að þeytast fram og aftur
um heiminn. Hvað heldur þú að
hún myndi segja, Filipp, ef eg
rataði í fjórða partinn af þeim æf-
intýrum, sem þú hefir komist í. Er
þaö ekki undarlegt annars að koma
aftur til menningarlandanna. Það
er öðruvísi ástatt hér heldur en í
sögunni, sem þú varst aö segja mér
áðan heíma hjá þér. Mig furðar
annars á því ef Hindúinn gamli
hefir trúað á spádóm sinn!
Chestermere ypti öxlum.
Qui sait! Þeir eru einkennileg
þjóð. Fullir af hugsjónum og
draumum, En þeir rata oft á sann-
leikann. Eg hefi heyrt ýmsa spá-
dóma síðan eg kom þarna austur
og sumir hafa ræzt.