Vísir - 25.04.1916, Blaðsíða 3

VÍSIR
jUtoömxv.
5. grein í reglugerö um skipun slökkviliðs og brunamála
Reykjavíkurkaupstað 25. júní 1913 hljóðar svo:
»Hverju húsi, sem virt er 10000 krónur eða meira skal
»fylgja einn krókstjaki, hæfilega sterkur og minst 5 metra
»langur. Sömuleiðis stigi, er sé svo langur, að hann
»nái upp í glugga á efsta íbúðarhberbergi hússins.
»Pessir hlutir skulu geymdir á tilteknum stað, er sé að*
»gengilegur fyrir slökkviliðið.«
Það hefir komið í Ijós, að húseigendur margir í bænum hafa
brotið ákvæði þessarar greinar og eru allir húseigendur því aðvar-
aðir um að koma því í lag, sem ábótavant kann að vera í þessu
efni, fyrir lok þessa mánaðar.
Slökkviliðsstjóri gefur nánari upplýsingar um hvernig krók-
stjakar og stigar skulu gerðir og lætur 1. maí rannsaka hvort fyrir-
mælum reglugerðarinnar sé fullnægt.
Borgarstjórinn í Reykjavík, 6. apríl 1917.
s\ómevm 03 stutfivft
— vanar fiskverkun — geta feng-
ið atvinnu á Austfjörðum í sum-
ar. Hátt kaup. Semjið við Jón
Sveinsson, Amtmannsstíg 4. —
Heima kl. 4—6 e. h.
Líkkistur.
Miklar birgðir fyrirliggjandi.
Séð um jarðarfarir ef óskað er
Sími 93. Hverfisg. 40.
Helgi Helgason
*^5\$u ev 6eda MaS\3
SCelvin-mótorarnir
eru eínfaldastir, íéttastir
handhægastir, bestir og ó-
dýrastir í notkun
Verðið er tiltölulega lægra
en á öðrum mótorum. Fleiri
þús seijast árlega og munu
það vera bestu meðmælin
Aðalumboð iyrír Island heflr
T. Bjarnason.
Sími 513. Tempiarasundi 3.
VATRYGGINGAR 1 | LÖGMENN |
Vátryggið tafarlaust gegn eldi vörur og húsmuni hjá The Brit- ish Dominion General Insu rance Co. Ltd. Aðalumboðsm. G. Gblason Bogi B< ynjólfsson yflrréttarmálaflutnlngsmaður, Skrifstofa í Aðaistræti 6 [uppi]. Srifstofutími frá kl. 12—1 og 4—6 e. h. — Talsími 250 —
Pétur Magnússon, yfirdómslögmaður, Qrundarstíg 4. Sími 533 — Heima ki. 5—6
Sæ~ og stríðsvátrygging Det kgl. oktr. Söassurance Komp. Miðstræti 6. Tals. 254. A. V. TULINIUS. Aðalumboðsmaður fyrir fsland’
Oddur Gíslason yfirréttarmálaflutnlngsmaður Laufásvegi 22. Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5 Simi 26
Det kgl. octr. Brandassurance Comp | Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru- alskonar. Skrifstofutími 8—12 og 2—8. Austurstræli 1. N. B. Nielsen.
JBest al \ *M\s\.
íí
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
9 -----
Frh.
En satt að segja fanst mér það
ekki beinlínis elsknlegt af þessum
gamla betlara aö spá svona illa fyr-
ir mér. Finst þér það ekki ltka?
Fyrst hann átti mér nú lífið að
launa, þá fanst mér ekki nema
sanngjarnt að hann segði mér eitt-
hvað betra um framtíð mína. Eg
játa það, að spádómurinn hafði á-
hrif á mig í augnabiikinu, en það
voru víst fremur atvikin sem gerðu
það en spádómuriun sjálfur. Stað-
urinn var alveg óbygður og engin
sála sjáanleg nema eg og gamli
presturinn. Chestermere hló með
sjálfum sér. Eg sé það alt svo Ijóst
fyrir mér nú. Eg myndi ekki segja
öllum þetta, Rupert, sagði hann
eftir stutta þögn. Fólk er svo ein-
kennilega vitlaust þegar það heyrir
sagt frá slíku.
Þeir voru nú farnir út úr danz-
s»lnum og voru seztir inn í her-
bergið.
~~ Ef frú Dorrilon nær í okkur,
þá verðum við dregnir héðan með
valdi, sagði Chestermere hlægjandi.
— Mig langar ekkert til aö
danza, sagði Rupert. Honum fanst
hvergi gaman nema þar sem Rósa-
bella var.
— Þú ert farinn að verða gam-
al), Rupert! Ef að þér hefðu verið
sögð fyrirfram forög þín og þau
væru ekki glæsilegri en þau sem
sagt er eg eigi í vændum, þá held
eg að þú værir ekki mjög ungur
í anda.
Rupert hló glaðlega að þessu.
— Það er engin hætta á að eg
teggi trúnað á slíka hluti, svaraði
hann. Eg hefi aldrei verið mjög
trúaður á þá, og svo er nú með
þennan spádónr að það sem lítur
sennilegt út í tunglsljósinu, það
þolir ekki birtu dagsins. Staðreynd-
irnar eru líka allar á móti honum.
Þú ætlar framvegis að búa á Eng-
landi, eða svo sagðirðu við móður
þína í kvöld. Það hefir verið talið
víst að þú kvongaðist Katrínu For-
ber, frænku þinni, síöan þú varst
á Harrow.
— Og svo þessi undarlega hvíta
töfrakona sem þú átt að vara þig
á. Rupert hló. Til allrar hamingju
eru nú þeir tímar Iiðnir sem menn
trúðu á töfra og foreskju, svo að
eg býst við að þú getir slegið striki
yfir þessa konu, sem á að gera alt
sem í hennar valdi stendur til þess
að eyðileggja hamingju þína.
— En hvað segir þú um mynd
þessrar stúlku sem brugðið var upp
fyrir augum mínum'?
— Auðvitað svik, sagði Rupert.
Tóm svik, kæri gamli vinur.
— Og voru það svik líka, að
eg sá þarna austur á Indlandi and-
lát ykkar aiira, móður minnar, Mar-
got og þitt?
Rupert hristi höfuðið.
— Eg veit að þeir eru galdra-
menn, þessir indversku loddarar.
Þeir hafa áhrif á vilja annara eins
og þeim lízt. Var það nokkuð
undarlegt þött móðir þín og Margot
væru ofarlega í huga þínum. Og
eins er með myndina af töfrstúlk-
unni. Hún hefir ekki verið neitt
nema draumsjón. Þú hefir verið
í æstu skapi og það hefir verið létt
að hafa áhrif á huga þinn.
Chestermere hló.
— Þú ert ekki mjög hjátrúar-
fullur, gamli vinur, sagði hinn í
gamni, Auðvitað legg eg ekki held-
ur mikinn trúnað á slíka hluti. Eg
sagði þér þetta einungis sem eitt
af þeim æfintýrum, sem eg hefi
ratað í af því eg hélt, að þú mynd-
ir hafa gaman af því. En nú verð-
um við víst að fara að fara inn í
danzsalinn. Margot er sjálfsagt farin
að undrast um mig og frú Dorri-
lion verður alveg óð ef við stel-
umst alveg í burtu. Enskar konur
heinita að hver maöur geri skyldu
sína í danzsalnum, og við erum
ekki farnir að gera okkar skyldu.
— Gott og vel, svaraði Rupert.
Þeir voru rétt í þann veginn að
fara inn í danzsalinn, þegar stúlku-
andlit birtist í dyrunum. Hún var
alhvít. Hún var töl í andliti og
kjollinn h ítur. Ekkert á henni var
með öðrum iit nema vanrnar, sera
voru rauðar og augun sem voru
fjóiublá.
Stúlkan var auðsjáanlega að bíða
eftir emhverjum, því að hún nam
staðar í dyrunum og snéri sér við,
en á næsta augnabliki hafði hún
komið auga á Featherstone og rétti
honum nú hendina. Hjartað sló
ótt og þungt í brjósti hans eins og
það gerði altaf, þegar Rósabella
var nálæg.
— Elskan mín, hjartað mitt,
hvíslaði hann lágt. En hvað gaman
var að íá aö sjá þig. Þú hafðir
ekki sagt mér neitt um það, að
þú ætlaðir að koma hingað nú í
kvöld.
Rósabella brosti. Hún horfði
fram hjá honum á manninn, sem
stóð í horninu, beint á móti dyr-
unum.