Vísir - 26.04.1916, Blaðsíða 3

VlSIR
Jást fc\$$a\ Ut stat\$a\)e\8a \ \ún\, \út\
á|úst Y *•
Tilboð komi til borgarstjóra fyrir lok þessa
mánaðar.
Reykjavík 22. apríl 1916.
Fasteignanef ndi n.
Garðakirkja
verður seld tii niðurrifs
þeim er best býður ef nægjanlega hátt boð kemur.
Lysthafendur sendi lilboð sín í lokuðum bréfum til undirritaðs
formanns sóknarnefndar þjóðkirkjusafnaðarins í Hafnarfirði. Verða
þau opnuð (að þeim viðstöddum) 3. maí næstk. kl. 12 á hád. á
heimili undirritaðs, sem gefur væntanlegum lysthafendum upplýs-
ingar um borgunarskilmála og annað er þeir kynnu að vilja fræð-
ast um þessu að lútandi.
Hafnarfirði 25. apr. 1916.
v
Stanaúmuv 3otjason.
Prentsm, Þ. Þ. Clementz.
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
Á andliti Chestermere lávarðar
sást mjög mikil geðshræring. Hann
varð alls ekki var við fátið, sem
kom á Rupert. Hann sá ekkert
nema Rósabeliu eg fegurð hennar.
Honum fanst fyrst í stað að hann
sæi vofu. Honum fanst að hann
vera staddur astur á Indlandi og
sæi hana eins og í draumi, en
gamli presturinn þuldi yfir honum
spádóminn. Hann gat ekki gleymt
spádóminum og því síður sýnun-
um sem presturinn hafði látiö hann
sjá, og nú sá hann sýnina aftur.
Ekki í draumi heldur í raun og
veru, stúlku meö holdi og blóði.
/
ur tré, og hér var það að stúlkan
sat í Iágum hægindastól. Hún
spienti greipar fyrir aftan hnakkann.
Hún var í dökkum kjól úr mjúku
efni og hafði um hálsinn fallega
perlufesti.
Hinir köldu ljósgeislar frá mán-
anum gægðust milli trjáblaðanna,
og spegluðust í perlunum sem
skinu á hálsi stúlkunnar, svo að
hún leit út eins og það væri álfa-
stúlka.
Dagurinn hafði verið mjög heit-
ur, en kvöldið var fremur kalt og
hressandi. Katrín Forber dró and-
ann djúpt við og við og virtist
njóta kvöldloftsins með mikilli á-
nægju.
Stúlkan sat þarna hálf-dreymandi.
Hún hugsaöi ekki í raun og veru
um neitt sérstakt og þó var hug-
urinn fullur af hugsunum. Ymsar
# óljósar myndir sveimuðu fyrir aug-
um hennar og runnu eins og ó-
sjálfrátt saman viö endurminningar
hennar. Alt í einu hrökk hún við.
Hún heyröi aö verið var að kalla
á hana.
III.
Um það leyti sem Rósabella kom
inn í danzsalinn á Dorriliondanz-
leiknum, sat önnur stúlka á gras-
flöt sem lá í kringum óreglulega
bygt en samt smekklegt hús. Á
miðri flðtinni voru gróðursett nokk-
Stúlkan brosti og sat kyr eftir
sem áður.
— Það er altof mikil áreynzla
að standa upp eða svara, sagði
hún við sjálfa sig. Hann veit líka
vel hvar eg er. Og hann kemur
beína leið hingað ef eg anza ekki.
D.RENGI.
vawtav \\l a<S fceta *ND\s\ út vxm
%
W\ww,
Nóg af
saúðsli\wt\wm
hjá
J ón 1 f Söif hól i.
j^^^LÖGMENN
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutningsmaður,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppij.
Srifstofutimi frá kl. 12—1 og 4—6 e. h.
— Talsími 250 —
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaður,
Orundarstíg 4.
Sími 533 — Heima kl. 5—6
Oddur Gfslason
yflrréttarmálaflutnlngsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Sími 26
*}Caup\ð ^) \ 5 V.
*^3\$\t et fceata WaS\í
Vátryggið tafarlaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalutnboðsm. G. Gfslason
Sæ- og strfðsvátrygglng
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6, Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir tsland3
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp
Vátryggir: Hús, húsgðgn, vöru-
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
al awc^sa
\
Hún hjúfraði sig aftur niöur í stól-
inn.
Röddin frá húsinu kom nær og
nær. Einhver hár og þrekinn maöur
mjög kraftalega vaxinn kom yfir
flðtina.
— Katrín! Hvar ertu, Katrín?
Því svarar þú mér ekki?
Ungfrú Forber horfði á unga
manninn. Hann héit áfram að kalla
á hana alt þangað til hann kom
til hennar.
Hún hló dátt.
— Þú ættir ekki að kalla svona
hátt, sagði hún lágt. Þú rífur úr
þér lungun, Teddy.
Ungi maðurinn laut niður að
henni.
— Hvar ertu, ormurinn þinn?
sagði hann. Hvers vegna situr þú
hér og glápir á stjörnurnar?
— Eg fæ allar hugsanir mínar
frá stjörnunum. Eg vildi helzt sitja
hér í alla nótt ef þess væri nokkur
kostur.
— Því er þess ekki kostur?
spuröi ungi maðurinn um leið og
hann settist á stól við hlið hennar.
— En sú spurning. — Hvað
heldur þú að Barlowe segöi ef
hún kæmi heim í nótt, og eg segð-
ist ætla að sofa úti á flötinni svona
til tilbreytingar? Hún héldi að eg
væri orðin vitlaus.
— Eg held aö það væri alls
ekki svo vitlaust, svaraði úngi mað-
urinn. Hér er svalt og gott að vera
en úti er alt of heitt.
— Þetta er dásamlegur blettur,
svaraöi Katrín. En þú hefir víst
ekki komið alla þessa leiö til þess
að segja mér þetta.
— Eg kom til þess að færa þér
bréfin þín, Pósturinn er alvegný-
kominn, og eg vissi hvað þig
langar mikið til að fá bréfin sem
fyrst. Mönnum þykir þú víst ann-
ars æði skemtileg, Kalrín, að þeir
skuli skrifa þér svona mörg bréf.
Þeir hljóta að elska þig afskaplega
mikið.
Ungfrú Forber rétti út litlu hvítu
hendina eftir bréfunum.
— Já, þetta er víst satt, sem þú
segir, sagði hún. Eg vildi bara
óska aö menn vildu hætta að skrifa
mér. Mér leiðist svo afskaplega að
svara bréfum.
— Hafðu það eins og eg, svar-
aði hann. Láttu þau svara sér
sjálf.
— Ef eg lifði lífi mínu eins og
þú, Edward lávaröur, þá fengi fólk
brátt óbeit á mér. En viltu ekki
gera svo vel og kveikja á eldspýtu.
Mig langar til að sjá, hvort nokk-
uð áríöandi er í bréfunum. Annars
finn eg þaö venjulega á lyktinni.
Og geti eg það ekki, þá finn eg
það á stærðinni.