Vísir - 27.04.1916, Síða 3

V í SI R
Garðakirkja
verður seld til niðurrifs
þeim er best býður ef nægjanlega hátt boð kemur.
Lysthafendur sendi lilboð sín í lokuðum bréfum til undirritaðs
formanns sóknarnefndar þjóðkirkjusafnaðarins í Hafnarfirði. Verða
þau opnuð (að þeim viðstöddum) 3. maí næstk. kl. 12 á hád. á
heimili undirritaðs, sem gefur væntanlegum lysthafendum upplýs-
ingar um borgunarskilmála og annað er þeir kynnu að vilja fræð-
ast um þessu að Iútandi.
I SHW\oft
fer til LEITH
fyrstu dagana í maí.
C, Zimsen.
Hafnarfirði 25. apr. 1916.
\ -
Drekkið
Mörk
CARLSBERO
Heim8ins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrir ísland
Nathan & Olsen

L
LOGMENN
VATRYGGINGAR
Vátryggið tafarlaust gegn eldl
vörur og húsmuni hjá The BriU
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutnlngsmaður,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppij.
Srifstofutími frá kl. 12—1 og 4—6 e. h.
— Talsími 250 —
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaður,
Orundarstíg 4.
Simi 533 — Heima kl. 5—6
Oddur Gíslason
yflrréttarmálaflutnlngsmaöur
Laufásvegl 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Aðalumboðsm. G. Gfslason
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6, Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir (siand9
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp
Vátryggir: Hús, húsgögn, vðru-
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
Simi 26
N. B. Nlelsen.
SewdÆ 3L\x^s\waav tm&wfcga.
*>} \ $ \.
Prentsm. Þ. Þ. Clementz .
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
11 ----------------
Frh.
Hann kveikti, á meðan hún var
að rífa upp bréfið,
— Nei! Hér er bréf frá Margot,
sagði hún og roðnaöi af ánægju.
Þú getur slökt á eldspýtunni, Teddy.
Það er víst ekkert merkilegt.
— Ætlarðu ekki að lesa bréfiö?
— Nei, eg get beðið. Eg veit
alveg fyrirfram hvað hún muni
skrifa. Hún er indælt barn og
skemtileg kunningjastúlKa. En það
er ekkert gatnan að fá bréf frá
henni.
— Eg hugsa að eg viti hvað
hún skrifar þér nú, sagði Edward.
Ungfrú Forber hló.
— Blessaður, Teddy, reyndu nú
ekki að vera gáfaður. Það fer þér
eitthvað svo illa, vinur minn.
Ungi maðurinn brost hlýlega.
— Eg veit það vel, Katrín, að
eg verð heimskingi alla mína daga.
En jafnvel hinn heimski getur getið
upp á því, um hvað Margot muni
nú skrifa. Eg sá,hana í skemtigarð-
inum, þegar eg var í borginni fyrir
tveim dögum síðan. Og eg haföi
ekki fyr heilsað henni en hún sagði
mér að Chestermere væri á leiðinni
heim. Hans væri von á hverri
stundu. Það var alveg nýkomið
símskeyti frá honum um, að hann
væri á Ieiðinni. Þær héldu að hann
væri einhvers staðar á Indlandi, og
urðu steinhissa á símskeytinu. Eg
býst viö að móöir hans hafi orðið
meira en lítið glöð. Henni þykir
víst ákaflega vænt um Filipp.
— Það er víst ekki nema venju-
legt að maður elski börn sfn. Er
það ekki, Teddy?
Edward brosti.
— Þú þarft ekki að halda aö
foreldrar mínir elski mig mjög
mikið, svaraöi hann. Og Katrín
gat ekki að sér gert aö hlægja, því
það var alkunnugt aö hertoginn
Oxford sem var faðir Edwards, var
ákaflega uppstökkur og þar eftir
óskemtilegur maður.
— En þú verður líka að játa,
Teddy, að fáðir þinn hefir svo sára
raun af þér.
— Eg veit ekki hvað eg hefi
gert, Katrfn.
Ungfrú Forber snéri sér að unga
manninum og sagði:
— Það er ekki það sem þú
hefir gert, vinur minn, sem faöir
þinn hefir á móti þér, heldur það
sem þú lætur ógert.
Edward ypti öxlum.
— Eg segi þér þaö satt, Katrín,
að það er ekki til neins að prédika
fyrir mér. Eg er ekki einn af
þessum mönnum sem langar til að
komast upp á við í mannfélaginu.
Minn velæruverði faðir, sem er
sjálfur mesti maður ættarinnar að
sínum eigin dómi, ætti að vera
ögn umburðarlyndari viö börn sín.
Það geta ekki allir orðið mestir.
— Æ, blessaöur farðu nú ekki
aö halda skammarræðu um fööur
þinn, svaraði ungfrú Forber.
— Já, en mér er farið aö Ieið-
ast að verða stöðugt fyrir ákúrum
og skömmum fyrir alt sem eg geri,
sagöi ungi maðurinn. Eg meina
ekki ákúrur þínar, Katrín, því að
þú ert engill. En hví! Eg sé sárt
eftir því að eg fór ekki með Ches-
termeri þegar hann stökk á burt
fyrir nokkrum árum síðan. Eg hefði
þá að minsta kosti verið lans við
vandræða skapsmuni fööur niíns.
Ef Chestermere biður mig aftur
um aö koma með sér, þá mátt þú
reiða þig á að eg skal ekki neita
því.
— Chestermere veit ekki hvað
hann á að gera við tfmann, svar-
aði Katrín. En þú verður að minn-
ast þess, að þú hefir miklu meiri
ábyrgð en hann.
— Þú átt líklega við það, að
eg á von á því að fá hærri titil
en hann? En eg sé, satt aö segja,
ekki að það geti skaðað mig mikið
þótt eg færi í nokkura ára ferða-
lag. En hvað er eg annars að vit-
leysast. Eg býst varla við að Ches-
termere fari svo bráðlega í feröa-
lag.
— Því ekki það ? spurði ungfrú
Forber.
Edward horfði á hana.
— Jæja, gott og vel, sagði hann
gletnislega. Eg býst við að þú
vitir meir um það en flestir menn
aðrir.
Ungfrú Forber stóð nú upp úr
stólnum.
— Það er alveg misskilningur
hjá þér, Teddy, sagöi hún, ef þú
heldur að það sé á mínu valdi aö
fá Chestermere lávarö til að breyta
lifnaðarháttum sfnum.
— En — þú ætlar þó að giftast
honum, Katrín, er ekki svo?
Ungfrú Forber hló nú góðlát-
Iega.
— Og hvað kemur það málinu
við? spuröi hún,
Edward glápti á hana.
— Eg veit það ekki með vissu,
sagði hann, en eg hélt að það
kæmi málinu talsvert við.