Vísir - 04.05.1916, Síða 3

VÍSIR
útvjal
Sturla Jónsson.
DEEN&UE,
um fermingaraldur, af góðu heimili og sem er
hneigður fyrir verslun getur fengið framtíðarstöðu frá
14. maí n. k. við eina aðalverslun bæjarins. — Um-
sóknir, ásamt mynd af umsækjanda og meðmælum,
sendist Vísi fyrir 10. þ. m.
Myndum og meðmælum skilar blaðið aftur.
QÍSK
Búð
til leigu nú þegar, einnig eitt her-
bergi fyrir einhleypan mann.
Finnið
£uð\n§ £áttts^ott
Þingholisstræti 2,

Ráðningarstofan
á Hótel Island
hefir altaf starfsfólk á boðstólum
— óskar líka eftir margs konar
fólki.
*\3\^\r ev feeda bbðft
Prentsm. Þ. Þ. Clemenfz. — 1916
Drekkið
Mörk
CARLSBERG
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrir ísland
Nathan & Olscn
V . .
VANDAÐAR og ÓDÝRASTAR
Líkkistur
seljum vlO undlrrltaOir.
» Klsturnar má panta hjá
hvorum okkar sem er.
Steingr. GuBmundsson, Amtm.st. 4.
Tryggvi Arnason, Njálsg. 9.
Vátryggið tafarlaust gegn eldl
vörur og húsmuni hjá The Brit- ,
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gislason
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp
- Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nlelsen.
aÓ att^sa
\ *\)\sv
LÖGMENN
!► •«
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaOur,
Orundarstíg 4.
Sími 533 — Heima kl. 5—6
Oddur Gíslason
yflrröttarmálaflutnlngsmaOur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutnlngsmaOur,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppij.
Srifstofutími frá kl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
18 --------------
Frh.
— Segðu mér ef þig langar til
einhvers, sagði Rupert. Það er
ekkert það til í veröldinni sem eg
vildi ekki leggja í sölurnar þfn
vegna.
— Þá er bezf að þú komir út
með mér, sagöi hún. Eg þarf að
fá mér hreint loft. Og svo getur
þú borðað miödegisverð með mér
í Hurlingham. Frú Farquhar verður
auðvitað með mér. Og svo getur
þú líka boðið Margot Chesemere ef
þú vilt og bróður hennar, þótt
hann sé fremur leiðinlegur.
Rupert heyrði ekki það síðasta
sem hún sagði. Hann hvorki heyrði
né sá fyrst, af gleði.
— Eg sendi þeim símskeyti um
þttta undir eins. Eg er handviss um
að þau koma ef þau geta með
nokkru móti. Það er heldur ekki
vfst að Filipp eigi hægt með það
framvegis að taka þátt í slíkum fé-
lagsskap.
Stúlkan snéri sér nokkuð hvat-
lega að honum.
— Nú, þvf ekki það? spuröi
hún.
Rupert hló hjartanlega.
— Af því að hann mun ekki
eiga svo heimangengt fyrsta sprett-
inn. Hann er trúlofaöur ungfrú
Forber, og brúðkaup þeirra á að
verða bráölega. Það á aö auglýsa
það í blöðunum á morgun hvenær
það verður. Eg er svo innilega
glaður yfir hamingju hans, því aö
mér þykir svo vænt um hann.
Rósabella hálf lokaði augunum,
og leit mjög letiiega á hann, En
hún klemdi fast saman varirnar og
stóð svo hægt upp.
— Faröu og sendu símskeytin.
Eg skal verða tilbúin þegar þú
kemur aftur sagði hún.
Rupert hlýddi undir eins og
Rósabella fór að skifta um föt. Hún
hafði aldrei verið eins yndislega
fögur eins og hún var hálfum tíma
síðar, þegar hún gekk nm garð-
inn með Rupert. Og Rupert var frá
sér numinn af gleði.
Rósabella var mjög þur við hann,
en hún veitti heldur engum öörum
nokkra athygli, og það lét Rupert
sér nægja. Þau fundu tvo auða
stóla í skemtigarðinum og settust
þar, Ungfrú Grant hallaði séraftur
á bak og leit brosandi út í loftið*
Það voru margir borgarbúar á
gangi í garðinum og margir ávörp-
uðu Rósabeliu.
Fegurð hennar olli því, að fiest-
ir sem fram hjá gengu urðu til aö
lfta á hana.
Loks var álitlegur áhorfendahóp-
ur saman kominn í kringum stól-
ana, þar sem þausátu.
Chestermere var einuig áskemti-
göngu og komst varla áfram vegna
stöðugra hamingjuóska.
Alt í einu kom hann auga á
hópinn sem var saman kominn um-
hverfjs þau, Rupert og Rósabellu.
Það kom kökkur í hálsinn á hon-
um er honum varð litið á hana.
Augu þeirra Rósabellu og Filipps
mættust þó nokkuð langt væri á
milli þeirra.
Hann gekk til hennar eins ogí
draumi. En hún brosti við honum.
Þau voru einsömul eitt augnablik.
Hópurinn var aö dreifast og Ru-
pert var að spjalla við einhvern
kunningja sinn þar rétt hjá.
— Mér þætti gaman að vita hvort
það er huga mínum að þakka Ches-
termere, að þér komuð til mfn. Eg
sá þegar þér komuð inn um hlið-
ið, en þér sáuð mig ekki. Eg ein-
setti mér að láta yður ekki sleppa
fram hjá án þess að Iíta hingað,
ef mér væri annað mögulegt
Hann settist við hliðina á henni.
Hann fann einhverja yndislega sælu
tilfiuning, sem hann aldrei áður
hafði orðið var við, fara í gegnum
hann eins og straumur. Hið harð-
neskjulega í framkomu hennar var
nú með öllu horfið og eftir var
ekkert annað en hin yndislega blíða
hennar.
Hún var óendanlega mikiu feg-
urri nú í sólskinmu en hún hafði
nokkurn tíma verið um nóttina,
þegar hann sá hana i fyrsta sinn.
— Yður langaði svona mikið til
að sjá míg aftur? spurði hann, og
vissi þó varla hvað hann var að
segja.
Rósabella hætti nú augnablik að
brosa.
— Já, sagði hún rólega en þó
alvarlega.
Svo fór hún aftur að brosa.
— Mig langaði til að óskayður
til hamingju, Chestermere lávarður,
bætti hún við. Eg er auðvitað ekkí
gamalkunnug yður, en Featherstone
hefir sagt mér svo mikið af yður,
að mér finst eg þekkja yöur eins
og fingurna á mér. Eg vona aö
þér verðið hamingjusamur.
Þetta síðasta sagði hún Iágt og
eins og hún tæki mjög mikinn þátt
í hamingju hans.
Chesíermere fanst sem hann vakn-
aði af draumi. Honum fanst sljó-
leikinn hverfa frá sér.