Vísir - 08.05.1916, Blaðsíða 3

VÍSIR
Afgreiðslustúlka,
sem skrifar og relknar vel og er dugleg viö af-
greiðslu, geíur fengiö stööu nú þegar í einni stærri verzl-
ana bæjarins. Þýðingariaust fyrir aörar að sækja um stöð-
una en þær, sem haía góö meðmæli frá fyrri húsbændum.
Hátt kaup.
Umsókn merkt »roaí 1916«
sendist Vísi.
Eartöflugarðar.
Peir sem vilja fá land í Skólavörðu-
holtinu til að rækta þar kariöflur í
sumar snúi sér til borgarsjóra sem fyrst
Stú I ka
sem skrifar og reiknar vel og
sem þekkir til bókfærslu, getur
fengið atvinnu hálfan daginn. —
Tilboð merkt »V2 D« sendist Vísi.
4 herbergi
eidhús og stúlknaherbergi, ósk-
ast til leigu á g ó ð u m stað f
bænum. Tilboð merkt 100 send
ist Vfsi.
Nokkrar stúlkur
geta fengið atvinnu við sfldarsöltun á
Norðurlandi í sumar.
Semja ber við S. Jóhaniiessoii Laugavegi 11.
Heima frá kl. 5—6 síðdegis.
í hefir altaf starfsfólk á boðstólum óskar líka eftir margskonar fólki. VANDAÐAR Og ÓDÝRASTAR Líkkistur setjum vIO undlrrltaötr. . Kisturnar má panta hjá . ~*s hvorum okkar som er. ' Steingr. Guðmundsson, Amtm.st. 4. Tryggvi Arnason, Njálsg. 9.

LÖGMENN
I VATRYGGINGAR 1
wmmmsmi- ^wmmmm
Vátryggið tafarlaust gegn eldi vörur og húsmuni hjá The Brit ish Dominion General Insu rance Co. Ltd. Aðalumboðsm. G. Gfslason Pétur Magnússon, yfirdómslögmaOur, Grundarstíg 4. Sími 531 — Heima kl. 5—6
Oddur Gfslason yfirréttarmAlaflutnlngsmaOur Laufásvegi 22. Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5 Sími 26
Det kgl. octr. Brancfassur&nce Comp Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru- alskonrr. Skrifstofutími8-12 og -28 Austursiræti í. N. B. Nielsen.
Bogi Brynjólfsson yflrréttarmólaflutnlngsmaOur, Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppij. rifstofutími frá kl. 12— og 4—6 e. g — Talsími 250 —

Prentsm. Þ. Þ. Clementz. — 1916
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
22 --------------
Frh.
Sé nú Katrínu þaö ekki mjðg á
móti skapi, þá teldi eg mig sælan
aö fá svo yndislega konu. En mér
finst á mér aö Katrínu sé þaö ekki
sem ljúfast. Eg vil alis ekki neyöa
hana á neinn hátt. Eg vil að hún
hafi fullkomiö frelsi til aö velja og
hafna, eins í þessu efni sem ööru.
Ef hún þekkir einhvern annan sem
henni lízt betur á en mig, þá vil
eg sízt af öllu veröa meinsmaður
þeirra.
En frú Forber hafði ekki léö
þessu eyru.
— Þér megið trúa því, Filipp,
að Katrínu dettur aldtei í hug að
setja sig upp á móti því, sem faðir
hennar hafði ákveðið, sagði hún
með miklum sannfæringarkrafti.
Mér finst það mjög viturlega ráðið
aí yður að fara utan. Ungir menn
eiga og þurfa nauðsynlega að sjá
sig um í heiminum. Betri mentun
en það geta þeir ekki fengið. Þér
skuluö fara og vera utan eins lengi
og þér viljiö. Þegar þér komið
aftur þá munuð þér finna Katrínu
eins fúsa og nú til aö gera vilja
föður síns. Viö höfum afráðið að
fara upp í sveit og Hfa rólegu lffi
nú um næstu tíma. Katrínu þykir
ekkert gaman að vera í Lundúnum,
og hana langar til að halda áfram
námi um tíma.
Filipp hafði svo farið. Hann
hafði kvatt Katrínu mjög hjartan-
lega áður en hann fór.
— Eg skal skrifa þér, Katrín,
og eg vonast mjög mikið eftir bréfi
frá þér við og við. Þú getur sent
bréf til þess staðar, sem eg hefi
sagt þér. Þú munt oft sjá móður
mína. Og eg treysti þér manna
bezt til aö segja mér sannleikann
um heilsufar móður minnar. Hún
virðist veia betri en áður til heils-
unnar, annars myndi eg alls ekki
fara fet.
— Hún er því mjög fylgjandi,
Filipp, að þú farir, hafði hún sagt.
Svo tókust þau í hendur og
skildu.
Fiiipp hafði ætlað að kyssa hana
en hún hafði ekki gefið honum
neitt iækifæri til þess, heldur snúið
sér undan þegar í stað án þess að
gefa honum frekari gaum.
Katrínu hafði fundist kuldahroll-
ur fara um hana þegar hún var
sezt fyrir um kvöldið. Hana hrylti
við að hugsa til þess, hvernig henni
hafði liðið fyrst eftir aö Filipp
vai farinn.
Hún haföi af öllum mætti barizt
á móti því, að ástin næði taki á
henni. En ástin var sterkari en hún.
Hún gat ekki, þótt hún reyndi af
öllum mætti máö mynd Filipps úr
hjarta sínu.
Þegar hann var farinn uian,
hafði Katrín neytt allrar orku að
rífa sig undan oki því, sem lagðist
á hana; en hún gat það ekki.
Hefði hún viljað, hefði hún getað
fórnað móður sinni, en hún gat
það ekki. Hún gat ekki fengið af
sér að gera henni svo sárlega á
móti, henni, sem fremur var systir
hennar en móðir, að henni fanst.
Dauöa föður Katrínar hafði móð-
ir hennar tekið sér svo nærri að
nærri Iá að það kostaði hana iífið
En þegar hún hafði nokkuð náð
sér eftir það, þá fanst henni það
ganga guðlasti næst ef óskir hans
voru ekki mest metnar af öllu.
Það hafði verið viiji hans, að
Katrín giftist Filipp og því gat
Katrín ekki með nokkru móti feng-
ið af sér að hryggja móður sína
með því að láta í ljós nokkra óá-
nægju með giftinguna.
Þau tvö ár, sem liðið höföu
meðan Filipp var utan, höfðu ver-
ið bæði friðar ár og óróleika ár
fyrir Katrínu.
Hún eiskaði sveitaheimilið þeirra
rnæðgnanna. Þar var hún laus viö
ailan hávaða og skarkala heimsins.
Hún hafði breyzt mikið. Hún hafði
þroskast líkanilega. Áöur hafði hún
verið geigjulegur unglingur, en nú
var hún fullþroska faliegur kven-
maöur. Hún hafði einnig þroskast
mjög andlega, þvf að hún hafði
haidið áfram námi sínu af kappi
mikiu. En hún hafði þó ekki
lokað sig inni og iifaö eins og
einbúi. Heimili þeirra mæðgnanna
var aiþekt fyrir gestrisni og því
voru þar altaf einhverjir gestir.
Öllum gestunum kom saman um
að Katrín væri yndislega fögur, en
þeim fanst hún nokkuð kuldaleg
og drembilát. Engum þeirra hafði
komið það til liugar, að þegar hún
hafði boðið góða nótt, mundi hún
bæla höfuðið ofan í koddana pg
gráta beiskum tárum vegna þeirrar
vonlausu ástar sem hún ói innra
með sjálfri sér. Því að hún hafði
talið sjáifri sér trú um, að Filipp
elskaði hana ekki, en að hann ósk-
aöi að giftast henni auðsins vegna.
Hún átti ekki til heitari ósk en
þá, að han væri svo fátæk að
hún ætti ekki málungi matar.