Vísir - 13.05.1916, Síða 2

V Í $ I R
Bernard Shaw og óiækia
Vesalings Leikfélagið!
Það er skipað bara meðalmönn-
um að vitsmunum. En það hefir
yfir sér gagnrýnendur, sem standa
ekki aðeins fyrir ofan Leikfélagið,
heldur líka fyrir ofan mannheima —
eins og t. d. Órœkju Morgunblaðs-
ins.
Leikfélagið virðist hafa verið svo
grunnhyggið aö láta það hafa ein-
hver áhrif á sig, að rit Bernards \
Shaw eru þýdd á flest tungumál
Norðurálfunnar, og leikin í flestum
löndum hennar, og þá ekki síður
í Vesturheimi. Það hefir líka verið
svo grunnhyggið aö taka nokkurt
mark á þvi að öllum ber saman
um, hvað sem þeir hafa annars um
Shaw að segja, að hann sé einn
af allra-einkennilegustu og gáfuðustu
rithöfundum nútímans. AHir sjá að
hann lítur á mannlífið í furðulegu
skringiljósi, og að hann gerir sér
stundum far um aö gera það ljós
sem allra-skringilegast. En menn
hafa fært honum það til málsbótar,
í að svona hefir verið um gaman-
leikahöfundana á öllum öldum, hvort
sem þeir hafa heitið Aristofanes eða
Plautus, Moliére eða Holberg, Gustav
af Gejerstam eða Bernard Shaw,
eöa eitthvað annað. Og menn hafa
haft tilhneiging til þessað fyrirgefa
Shaw að hann er nokkuö sérlund-
aður, af því að af öllum fyndnum
írum er hann fyndnastur.
Enn fremur hefir Leikfélaginu orð-
ið sú skyssa á, að það hefir líkleg-
ast tekiö mark á því, að úti um
lönd hafa menn komið sér sæmi-
ega vel saman um það, að þessi
lærisveinn Ibsens, sem samið hefir
»Enginn getur gizkað á«, semji rit
sín, þau sem til leiks eru ætluð, af
svo mikilli festu, að lengra verði
ekki sjáanlega komist. Almentvirð-
ast mönnum leikir hans svo ram-
lega saman hnýttir, aö í því efnl
sé ekki meistarinn lærisveininum
fremri.
Loks hafa vitsmunir Leikfélags-
ins stran«að á því skeri, að það
hefir haldið að sér yrði talið
það til málsbótar, að aðalörðug-
leikar fólksins á leiksviðinu hafa
verið þeir, síðan farið var að sýna
þennan leik, að áhorfendurnir hafa
hlegið svo mikið, að leikendum hefir
fyrir þá sök veitt öröugt að láta
heyra til sín með köflum. Að minsta
kosti var það svo kvöldið sem eg
var þar.
Hvaða gagn er að slíkum afsök-
unum Leikfélagsins, þegar það
gizkaði alls ekki á Órækju, tók hann
alls ekki til greina í vali sínu —
! þennan vitsmunajötun, sem upp-
i
götvar það, að enginn »þráður,
samhengi eða samræmi* er í leikn-
um, og að ísiendingum er alls ekki
bjóðandi slíkt leikrit.
Bara að Leikfélagið geri nú ekki
eina vitleysuna enn — fari ekki að
gizka á þaö, að Órækja sé eitt af
þessum mögnuöu flónum, sem vita
ekki upp né niður um bókmentir ver-
aldarinnar, hata óstjórnlega löngun
eftir að bulla um það, sem þeir
hafa ekkert vit á, ganga með
króniskan, ýskrandi skriftarkláða, og
þyrftu helzt að geymast á einhverri
vitsmuna-heilsubótarstofnun, þangað
til þeira bafnar!
T f L Ni i N N I S:
i’.aðhúsiö opið •• ri. B S. id.kv. (i) '1
Borgarst.skrifát. i brunastðö opin v. cí
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op. v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk. stinnd. 8’/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbartkinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opinn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
j Náttúrugripasafnið opið l‘/,-2'/, siðd.
Pósthusið opið v. d. 9-7, sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustrætt 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og fðstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á ntið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
Eg skil ekki, hvað um Leikfélag-
ið verður, ef þetta hendir það nú
í ofanálag ofan á alt annað.
Á h o r f a n d i.
Leiðrétting.
—o---
Mér hefir borist til eyrna (og á
það benda líka orð Vísis 7; þ. m.)
að sumir utgerðarmenn teiji að eg
hafi stuðlað að því, að hásetar hefðu
verkfall, hvatt þá (il að ganga ekki
að tilboðum útgerðarmanna m. m.
Hvern þann er sagt hefir að eg
hati talið háseta á að gera nokkuð
er vítavert er, lýsi eg hérmeö op-
inberan ósannindamann. Og þyk-
ist sá, er hér á hlut að máli, verða
hart úti að heita opinber lygari,
getur hann sótt mig að lögum.
Stjórn útgerðarmannafélagsins
hefir látið sér sæma, að vera með
dylgjur um þaö, aö einhverjir stæöu
á bak við verkfall háseta, sbr. nið-
urlagsorö greinar þeirra í »Vísi«
8. þ. m., má vera aö hún eigi þar
við mig o. m. tl. og bygi ummæli
sín á Morgunblaðinu og Vfsi, og
ef til vill skvaldri einhverra rógbera.
En þess hefði mátt vænta af jafn
þjóðkunnri stjórn, að hún færl ekki
með dylgjur, sem hún veit ekki
hvort nokkuö er satt í, og mætti
henni sjálfri verða þaö til Ieiðbein-
ingar, ef hún þarf að hafa oftar
orð fyrtr sér, að varlegra sé að
leggja ekki trúnað á hvert orð,
aljra máfsvar sinna og fréttasnata.
Reykjavík, 11. maí 1916.
Jörundur Brynjólfssom.