Vísir - 13.05.1916, Qupperneq 3

VÍSIR
Próf utanskólabama
í Reykjavíkur-skólahéraði fer fram í barnaskólahúsinu þriðju-
daginn 16 maf og byrjar kl. 8 árd. — Öll utanskólabörn á
skólaskyldualdri (10—14 ára; eiga að koma til prófsins. Sérstak-
lega eru menn ámintir um að láta börn þau, er taka eiga fulinaðar-
próf samkvæmt fræðslulögunum, koma til prófsins, og ekki síst
þau ungmenni, sem ekki hafa enn lokið fullnaðarprófi þótt eldri
séu en 14 ára.
Borgarstjórinn í Rvík, 10. maí 1016.
K. Zimsen.
StttypusfeájtttY, St'»aa*i»,íY\í
'3C«y%sysIiy&y, yanájötvg
og £%ya\y
er best að kaupa á
Laugavegi 73,
VEGGFÓÐUR
mikið úrval á
LAUGAVEGl 73.
Nokkra duglega sjómeim
ræð eg til Siglufjarðar. — Agæi kjörl
Bókhlöðustíg 6 A. Heim kl. 8—10 síðdegis.
Samsöngur.
Arngiímur Valagils hélt söng-
skemtun síðastliðinn laugardag í
Bárubúð. Oft hefi eg heyrt hon-
um takast betur en í þetta sinn,
enda mun hann hafa verið illa upp-
lagður. Valagils hefir þýða og
hreimfagra rödd, en ekki mjög
mikla. Nær hann sérstaklega oft
góðum tónum á »mezza-voce« tón-
um. Bezt þótti mér takast »En
Svane® eftir Greig og »Elegie« eftir
Massenet. Virtist mér þessi lög
benda á »Temperament«. Aftur
mistókst »Die Lotosblume* eftir
Schumann og »PimpineIla« eftir
Tschaikowsky, og þótti mér það
sérstaklega einkennilegt, því það
lag hefi eg áður heyrt hann syngja
bezt.
Arngrímur Valagils hefir notið
kenslu hjá Lincke í 6 mánuði, og
er því byrjandi í sönglistinni, Efast
eg ekki um, að hann roeð tíman-
um eigi góða framjíð sem söngv-
ari, ef hann getur notið góðs skóla.
Áheyrándi.
\ ^J\s\.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz, 1916.
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
27 -----
Frh.
— Mér hefir Iiðið þar mjög vei
stundum, sagði hún blítt,
Tunglið skein á hana, hún var
framúrskarandi fögur þetta kvöld.
Hún var í einfaldri hvítri kápu,
gylta hárið var bundið í lausan
hnút í hnakkanum, en einfalt perlu-
band Itaföi hún um mjúkan, hvítan
hálsinn.
Chestermere horfði á hana, löfr-
aður af fegurð hennar. En hið
göfuga látbragð hennar og inni-
leikinn sem Iýsti sér í rödd hennar
og öllum hreyfingum héldu tilfinn-
ingum hans í skefjum.
— Æ! sagði hann ósjáifrát, það
særir mig að heyra þig segja þetta,
því, sjáðu til, eg var þar ekki og
átti engan þátt í hamingju þinni.
Hún Iaut höfðinu lítið eitt, og
þegar hún rétti út hendina til að
snerta vatnsbunurnar úr gosbrunn-
inum sá hann að hún titraöi, eins
og af sterkri geðshræringu.
— Og þó, bælti hann við í fáti,
ef til vil skjátlast mér, ef til vill
hefi eg verið þar, ef til vill —
Hún lyfti upp höfðinu unl leið
og hann þagnaði og brosti lítið
eitt.
— Þú varst þar á hverjum degi,
nærri því hverja stund, Filipp,
hvíslaði hún, en þú varst ekki höf-
undur hamingju minnar þá, í þess
staö —, hún þagnaði. Æ, sagði
hún í ákafa, vertu ekki að fá mig
til að tala um þá líma. Það — þaö
eru ekki glegilegar endurminningar
sem við þá eru tengdar, jafnvel
ekki nú, Filipp.
Hann færöi sig nær henni og
tók báðar hendur hennar sem voru
rennvotar af vatninu úr gosbrunn-
unum.
— Segöu mér frá þeim tímum,
sagöi hanh með ákafa. Eg verð að
vita alt, sem þér nemur við og lífi
þínu. Eg sé nú eftir hverri stund,
sem þú hefir lifað án mín. En
auðvitað hefi eg engan rétt til þess
að vera afbrýðisamur, ef þaft er
satt sem þú segir — ef eg var
altaf í huga þér. En — en — eisk-
an mínl sagöi hann í mikilli geðs-
hræringu. — Eg finn það nú, hve
tómt og gleöisnautt líf mitt hefir
verið, hve fánýtar vonir mínar og
hégómleg metorðagirnd mín. Ef
eg hefði vitaðl Ef eg aðeins hefði
haft hugmynd um að þú sætir hér
og þráðir mig. Hvílíkur munur!
Eg — eg er hræddur um að eg
hafi misskiliö þig, Katrín. Eg hélt
að þú værir kaldlynd. Eg hélt að
þig gilti einn um alt. Eg hélt, að
þó að þú ætlaðir að gittast mér,
þá myndi ástin og ástarsælan ekki
falla okkur í skaut.
— Og eg — sagði hún í ákafa
óöara en hann slepti orðinu, eg
hélt alt þetta um þig, eg þóttist
vita að þú hefðir ekkert rúm fyrir
mig í hjarta þínu eða draumum,
og það særði mig, Filipp. Eg — eg
ætlaði mér ekki aö segja þér frá
þessu. Aö lýsa fyrir þér hugar-
kvölum mínum frá þeim tímum,
en þú hefir talað, og þess vegna
ætla eg líka að tala, ef eg get, að
fá þig tii að skilja hvernig þessi
tvö ár, sem þú varst í fjarlægð,
hafa verið. Þú — þú myndir ekki
vera afbrýðissamur við^ gamla, ró_
lega heimiliö mitt — þegar hugar-
kvöl mín var mest — þegar mér
leið sem verst.
Hann dró hana að sér og þrýsti
höndum hennar að hjarta sér.
— En þú elskaöir mig, Katrín.
Þú elskaðir mig altaf?
Varir hans snertu eyra hennar.
Hún reikaði til, hjartað barðist svo
henni lá við köfnun.
— Altaf, hvíslaöi hún. Eg elsk-
aði þig altaf. Það var það, sem
olli beiskjunni. Og nú — nú —
s\ometin og
— v a n a r fiskverkun — geta
fengið atvinnu í Norðfirðl í
sumar. Hátt kaup. Einniggeta
menn fengið leigt uppsátur og
húsrými bæði fyrir vélbáta og
árabáta hjá undírrituðum. Semj
ið við Jón Sveinsson, Hótei
Island nr. 13. Heima kl. 4—6
e. h.
Piltur £ stúlka
óskast til að skrifa viðskiftabréf
nokkra daga (4—5 tíma á dag)
eftir 18. þ. m.
GUÐNÝ OTTESEN,
Klapparstíg 1 A.
Vátryggið tafarlaust gegn eldl
vörur og húsmuni hjá The Brit•
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Det kgl. ocirt
Ðrandassurance Comp
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-l 2 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Hann faðmaði hana aö sér er
er 'rödd hennar brast.
— Og nú er beiskjan horfin,
Katrín. Horfin að eilífu. Eg elska
þig, hjartað mitt. Ástin mínl Kon-
an mín! Eg clska þig! Ó, Katrín,
lofaðu þvi að þú skulir ávalt elska
mig Eg er ekki eins góöur né
hreinn eins og þú. Eg er þess
ekki verðugur að standa við hlið
svo yndislegrar konu sem þú ert.
Það er enginn maður. En eg elska
þig, elska þig og mun elska þig
alt mitt líf.
Rödd hans var hás af ástríðu og
æsingu.
Katrín tók samt ekki eftir neinu
nema yndisleikanum. Hún tókekki
eftir því hvað hann var undarlegur
og öðruvísi en hann átti að sér.
Hún lá þegjandi í faðmi hans
og tárin komu fram í augu henn-
ar. Það voru ekki sorgartár heldur
gleöitár. Hún vissi ekki af því að
fyrir aftan hana var andlit hans,
fölt og þreytulegt, og augun voru
hryllingsleg.
Hún fatin hjarta hans slá í brjósti
hans og hendur hans titra, þegar
hann bélt utan um hana. En hún
vissi það ekki, að nú þegar hún
lá í faömi hans þá stóð honum fyrir
hugskotssjónum annar kvenmaður
og yndisleiki hennar.