Vísir - 14.05.1916, Qupperneq 3

VÍSIR
sem reiknar og skrifar vei, og sem áreiðanlega hefir
áhuga fyrir verslun, getur fengið stöðu sem yfir-
stúlka við verslun mína í Vestmannaeyjum.
Skrifieg umsókn. Meðmœli óskast.
Hátt kaup!
£%\W 3ac°feset\.
Ágætur soðíiskur
fæst keyptur hjá h.f. Kveídúlfur.
Finnið verkstjórann,
#
Arna Jónsson.
frá H/f »Nýja !ðunn«
eru nú fyrirliggjandi hjá
á *y.óte^ 3stawd
hefir altaf starfsfólk á boðstólum
Duglegir fiskimenn
geta fengiö ágætis atvinnu á 40 tonna kútter
á Vesturlandi.
Lysthafendur snúi sér sem fyrst til annarshvors okkar undir-
ritaðra, sem er að hitta í Hafnarstræti 16 [Thore] 10—12 og 2—6.
(iavl SuSmuudsaotv.
Andrési Andréssyni klæðskera,
Bankastræti 11. Hornbúðin.
áð au^l^a
\ *>3\s\.
LÖGMENN
► <wmm
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaöur,
Orundarstíg 4.
Sími 533 — Heima kl. 5—6
— óskar líka eftir margskonar fólki
^\$\r er%ezta%iá3Æ
Vátryggið tafarlaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
^fsAafeuðui.
Karlmannaföt, fermingarföt
nærfatnaður, enskar húfur, regn-
kápur, morgunkjólar, barnakjólar
og kápur, slifsi o. m. fl.
Best að versla í Fatabúðinni í
Hafnarstræti 18. (Inngangur um
miðdyrnar).
Keyrslumaður
sem er vanur keyrslu og meðferö á
hestum getur fengið atvinnu nú
þegar (hátt kaup). Petersen frá
Viðey, Iðnskólanum, Vonarstr. 1.

Oddur Gíslason
yflrréttarmálaflutningsmaöur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Sitni 26
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutnlngsmaöur,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppi].
rifstofutimi frákl. 12— og 4—6 e. s
— Talsími 250 —
Aðalumboðsm. G. Gfslason
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Váíryggir; Hús, húsgögn, vöru-
alskotiar. Skrifstofutíroi8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nieisen.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clemenlz, 1916
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
28 ---------------
Frh.
Katrín vissi ekkert um þetta og
hún var ákafiega glöð. Hún fann
dálítiö til þreytu og hún stóð upp
úr faömlögum hans.
— Það er orðið nokkuð seint.
Nú verð eg aö fara. Mamma er
líklega farin að bíða eftir mér,
stamaði hún.
Chestermere vatt höfðinu dálítið
við. Hann hélt enn í hendina á
henni. Hún fann aö hönd hans
var mjög köld.
— Þú samþykkir það, vina mín,
er ekki svo, að fela mér alt sem
þarf aö undirbúa? spurði hann.
Hún brosti. Brosið var dauft og
hún roðnaði.
— Þér liggur þó vfst ekki ákaf-
iega mikið á? sagði hún hálf
feimnislega. Þú þarft þess ekki —
Hann laut ofan að henni og
kysti hana á ennið með lotningu.
— Þú verður aö giftast mér án
tafar. Við getum gift okkur í kyr-
þey eins mikið og þú vilt. En við
verðum aö hraða því, Katrín, sagði
hann í ákafa. Ertu hrædd viö að
gefa þig mér á vald svo fljótt, elsk-
an mín?
Rödd hans, sem hafði verið hás
og þrungin af ástríöu fyrir augna-
bliki síöan var nú óendanlega blíö.
Katrín leit á hann. Fallegu,
hreinu augun hennar horfðu beint
inn í dökku augun hans.
— Nei, Filipp, eg'er ekki hrædd.
Eg elska þig of mikið, vinur minn!
Eg skal verða konan þín, hvenær
sem þú vilt.
Hann dró andann djúpt og kysti
hana aftur á ennið. Síðan snéri
hann við og leiddi hana út úr
tuugisljósinu inn í skuggann í
blómgarðinum. Dagstofan var tóm.
— Góða nótt, ástin mín, sagði
hann þegar þau skildu. Góða nótt
og þakka þér fyrir. Reiði guös kömi
yfir mig ef eg nokkru sinni reyn-
ist óveröugur ástar þinnar og trygðar.
Stúlkan leit á hann sem snöggv-
ast. Hún sá andlit hans ógreinilega
í skugganum. En hún vissi það,
án þess að sjá það, að svipur hans
bar vott um mikla geðshræringu
eða jafnvel sorg. Og aftur fór
hrollur um hana.
Hún var gagntekin af óróleika.
Sem við var að búasl, var hún
dálítiö þreytt eftir viðburði síðustu
fjögra daganna, en hún hristi af
sér þessar tilfinningar, vegna þess
að henni fanst að hún yrði að gera
það sem hún gæti til að vinna bug
á því sem hún sá að angraði hann.
— Þetta máttu ekki segja, Filipp
minn, sagði hún blítt í hálfum
hljóðum. Reiði guðs kemur aldreL
yfir þig, því að þú gætir ekki
breytt illa við mig né nokkra aðra
manneskju. Þú veröur að lofa mér
því, að vera ekki að hugsa um
slíkt, það — það særir mig og —
hún hætti við setninguna — mundu
bara að eg elska þig, að eg trúi á
þig, aö við verðum áreiðanlega
hamingjusöm vegna ástar okkar
og trúar hvors á öðru. Góða nótt!
Hún þrýsti sér upp að honum
og kysti . hann af sjálfsdáðum í
fyrsta sinn. Svo sleit hún sig af
honum og hljóp í gegnum dag-
stofuna að sitganum Fagra andlit-
ið var blóðrjótt af blygðun yfir þvi
sem hún hafði gert. Og svana-
söngur ástarinnar hljómaöi hærra
og hærra í hjarta hennar með
hverju augnabliki sem leið.
Chesterniere stóö í skugganum
•og horfði á hana er hún fór frá
honum.
Einhver undarleg tilfinning, eins
og hann hefði mist eitthvað, greip
hann þegar Katrín fór frá honum,
einhver örvæntingar ótti.
í nánd víð hana var eintómur
fögnuður og hugrekki. Hvert orð
hennar og augnatiltit var dýrmæt-
ur fjársjóður sem varð honum enn
meira virði er hann mintist hinnar
konunnar, sem hafði þetta ofsalega
vald yfir houum, sem hann fann
að dró hann að sér þvert á móti
vilja hans — þegar hann fékktóm
til að átta sig.
Að öllu sjálfráðu hlutu áhríf
Katrínar á hann að verða mikil,
því hún var einmitt af þeirri teg-
und kvenna sem honum geðjaðist
bezt að. Svo að undir öllum kring*
umstæðum hlaut hann að verða
hrifinn af henni. En nú bættist það
við, aö hann þóttist sjá sér hættu
búna og henni líka. Og það hafði
þau áhrif að hann laut þessari
göfugu, stoltu stúlku, sem var svo
óendanlega ástúðleg og blíð, laut
henni eins og guödómlegri veru.
Þegar þau skildu fór haun aftur
út í trjágarðinn á bak við húsið.
Það var ekki oröið svo áliöið,
að hanti hefði ekki vel getað kom-
ist inn á einhvern skemtistað og
fengið sér hressingu, en hugur
hans var frábitinn öllum skemtun-
um þetta kvöld. Hann ætlaði
heim til sín að stundu liðinni,
en fyrst ætlaði hann að njóta næð-
isins hér á heimili móður sinnar
og reyna að vinna bug á þessum
undarlega kvíða, sem stafaði af völd-
um þessarar kynjasýnar, sem elti
hann hvar sem hann fór,