Vísir - 24.05.1916, Blaðsíða 3

VIS I R
*}Cavtmat\na-, '\£n$tuv$a- o& ÍDtent^aJöt,
Vökukonu
-- - ■■--■■ ■• -|Y.
2 vanir
PLÆGINGAMENN
Peysur ullar og bómullar,
Glanskápur, svartar, Iitlar og stórar.
Olíuföt, gul.
Sundföt, margar stærðir.
Regnfrakkar.
Mikið úrval. Bankastræti 11.
JÓN HALLGRIMSSON.
Hagaganga.
Eins og að undanförnu eru teknir hestar0 sauðfé og
nautgripir til hagagöngu í Geldinganes.
Gjald fyrir hross og nautgripi er 10 aurar um sólar-
hríngðnn. fyrir kindur 50 aurar yfir vorið.
Menn snúi sér til herra verslunarmanns Jóns Lúðvígssonar,
Laugavegi 45, (verslun Jóns frá Hjalla) eða Lindargötu 1 D, er
annast um innheimtu á gjöldum fyrir hagagönguna.
Sömuleiðis tekur hann á móti og innheimtir gjöld fyrir skip,
er ieggjast upp á Eiðsgranda.
Rvík í maí 1916.
ÁSLAUG STEPHENSEN. SIG. ODDSSON, Gufunesi.

Fiskmjöl tll áburöar fæst ennþá á Laugavegi 73.
Sími 251.
'Húfiir og hattar
haröir og linir (Plyds),
nýkomnir í
Bankastrætl 11.
Jón Hallgrfmsson.
Smellilásar
(Smæklaase) Yale
fást í Bankastræti 11
Jón Hallgrímsson.
Prentsmiöja Þ. Þ. Clementz. J916.
vantar að
Vífi Isstöðum.
Nánari upplýsingar gefur
yfirhjúkrunarkonan.
óskast.
Góð kjör í boði.
Upplýsingar hjá Pétri Eyvindssyni í
GRÓÐRARSTÖÐINNI.
c
LOGMENN
1
Pétur Magnússon, !
yfirdómslögmaður,
Hverfisgötu 30.
Sfmi 533 — Heima kl. 5—6 |
Oddur Gíslason
yfirréttarmólaflutningsmaður 1
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4- j
Simi 26
@ogi Brynjólfsson

í Bæjaríróttir 15^
--- ... ---- -----gfllWPjjWBg
Bönnuð
hefir verið götusala á riti eftirGuð-
brand Jónsson, sem verið var að
selja hér á götunum í fyrrad. Ritið
heitir: »Bediers-hneykslið«, er lítið
fyrirferðar en stóryrt mjög og
skömmótt um bandamenn. Haldið
er að það hafi ekki ráðið minstu
um forlög þess, að drengir þeir
sem seldu það á götunum hrópuðu
hástöfum, að það væri skammir
um Englendinga og Frakka.
yflrréttarmálaflutnlngsmaður,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppij.
Srifstofutími frá kl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Vátryggið tafarlaust gegn eldl
vörur og húsmuni hjá The Brii-
ish Dominion General ínsu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Ausfurstræti 1.
N. B. Nlelsen.
i Löggæzla
! heitir ádeilurit, er Sigurður fyrv.
j sýslumaður Þórðarson hefir gefið
I út. Vítir hann þar mjög land-
i stjórnina 'fyrir meðferð hennar á
máli, sem sýslumaður hafði krafist
að höfðað yrði gegn Sveini Guð-
mundssyni á Akranesi fyrir frum-
hlaup gegn sýslumanninum. Hafði
málið verið látið falla niður. Þrír
ráðherrar hafa verið við meðferð
málsins riðnir.
Christian IX.
(eign Ásg. Péturssonar) kom hing-
að á dögunum, frá útlöndum, hlað-
inn cementi til H. Benediktssonar
og steinolíu til Steinolíufélagsins
Bréfapóst hafði skipið haft meðferð-
is, en Englendingar tóku hann
úr því.
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
38 ----
Frh.
Hún roðnaði sem allra snöggv-
ast og augnatillitið varð hvast og
rannsakandi. Hún leit á Rupert og
gekk svo burtu.
Hún brosti um leið og hún fór.
Og það var ánægjubros, sem þá
lék um varir hennar.
IX.
Giftiugardagur Katrínar rann upp
bjartur og fagur. Hún var mjög
snemma á fótum, enda hafði henni
ekki komið dúr á augu alla nótt-
ina. Svo fjölbreyttar höfðu hugsan-
imar og tilfinningarnar verið, aö
henni var svefns varnað.
Hún hafði ekki eingöngu verið
að hugsa um sjálfa sig, og hina
miklu breytingu, sem nú myndi
verða á lífi sínu, þó það hefði ver-
ið það náttúrlegasta, og í allastaði
afsakanlegt. Hún var að hugsa um
ýmsa aðra, — fyrst og fremst um
ttóöur sína, og svo um móður
Filipps, og hina miklu og einlægu
gleði, sem gifting þessi veitti þeim.
Og Katrín var ‘mjög ánægð yfir
þessu.
Margot haföi komið upp til
hennar og setið hjá henni svo
lengi frameftir, aö Katrín hafði orð-
iö að reka hana í rúmið, en Mar-
got var treg á að fara.
— Það verður langt þangað til
við fáum næði til að rabba saman
úr þessu, sagði hún mjög svo
hugsandi.
Katrín roðnaði.
— Við finnumst bráðum aftur,
Margot.
— Já, eg veit það. En þáverður
alt öðruvísi. Þá verður Filipp við-
staddur.
Hann er nú ekkert skrímsli,
sagði Katrrn, og hld.
Margot hló líka.
— ónei, vitaskuld ekki, hann
kæri, kæri Filipp. En þú veizt að
hann getur reiðst gífurlega og verið
mjög strangur. Þú hefðir átt að
heyra hvað hann sagði við Ed-
ward Antrobus í dag, þegar hann
kom.
Katrín leit upp og var nú á-
hyggjufull.
— Eg vona að Teddy hafi ekki
gert neitt rangt, sagði hún, og var
sorgarhreimur í röddinni. Eg var
ekki heima í dag þegar hann kom.
Segðu mér, Margot, hvað kom
fyrir.
Margot hnyklaði brýnnar.
— Edward lávaröur er eifthvað
svo undarlegur nú, — sýnist þér
þaö ekki, Katrín ? Hann var vanur
að vera svo góður, en nú talar
hann svo hátt, er svo æstur og alt
öðruvisi en áður. Hann hagaði sér
mjög gálauslega í dag. Eg held
að Filipp hafi reiðst honum af því
hann viðhafði ýms stóryrði í trær-
veru mömmu. Hann virtist ekki
vera með sjálfum sér, og það gerði
Filipp enn reiðari. Eg heyrði
Filipp segja við Featherstone að
Edward lávarðttr hagaði sér heimsku-
lega á margan hátt. Mér þykir
þetta svo leiðinlegt, af því rnér
hefir ávalt fatliö hann svo vel í
geð.
Það var ekki laust viö að þessi
°rö særðu Katrínu dálítið. Hún
hafði aldrei alveg gleymt tungl-
skinsuóttinni fögru á grasblettin-
unt fyrir framan Castlebury-höllina,
þegar hún h^Jði Eengið bréfið frá
Filipp, er skýrði henni frá að hann
væri korninn heim.
Hún haföi bæöi orðiö hissa og
glöð í einu þegar reiðin og ástin
í sameiningu brutust út hjá Teddy
alt í einu.
Hún hafði oft síðan brosað að
þessu, en viðkvæmni leyndi sér
samt í umhugsuninni um það, og
þessi viðkvæmni hafði síðan breyzt
í sára kvöl, eftir að henni fóruað
berast til eyrna ýmsar sögur um
gálaust og heimskulegt framferði
Edwards.
Hún hafði taiað um þetta við
hann, eins og sagt hefir verið frá, —
og það hafði sært hana mjög, að
orð hennar ekki skyldu hafa neinn
árangur í þá átt að snúa honum
af þeirri hálu braut, sem hann var
kominn út á.
Fréttirnar, sem Margot nú færði
henni, um sundurþykkju ungu
mannanna, særöu hana mjög svo
mikið.
Það var því ekki að undra þó
hún væri í þungum hugsunum Iangt
fram eftir nótinni.
Hún var sér ekki þess meðvit-
andi, að hún á neinn hátt gæli á*
sakað sig fyrir að hafa gefið Ed-
ward minstu ögn undir fótinn.
Hún hafði ætíð skoðað hann
eins og ungling, — kæran úhg-
ling, sem henni þótti vænt um
eins og bróður.
Sú hugsun, að hún, óbeinlínis
væri órsök í þessu breytta fram
ferði hans var nóg til þess að
kasta skugga á ánægju hennar.