Vísir - 27.05.1916, Blaðsíða 3

V ISI R
§&Ui\ir
óskast til sfidarvinnu á Siglufirði í sumar.
Mjög góð kjöri
&\x3\6nssot\.
Bergstaðastræti 9. Heima 6—8 síðd.
Nýja verslunin
Sími 525. Hverfisgötu 34.
hefir fengið mikið af nýjum vörum, t. d.
Káputau, Morgunkjólatau, Krep
Mússulín í blússur og Vasaklútar
... og margt fleira. —..
Góður mótorbátur
ca. 8 tonna, með dekki, óskast á leigu í 2—3
mánuði í sumar frá miðjum júní að telja.
Nánari upplýsingar gefur
Vitamálaskrifstofan,
Templarasundi 3.
Vökukonu i i vantar að Vífilsstöðum. Nánari upplýsingar gefur yfirhjúkrunarkonan. y.. ?. u y. Vœringjar I Vinna á melunura í kvöld kl. 6V2. Munið að hafa með hrífu, reku, hjólbörur, vagn eða eitthvert slíkl verkfæri.
Dugl. háseta og 3 stúlkur vanar fiskverkun vantar. Hátt kaup. Löng atvinna. Semjið strax við Jón Arnason, Vesturgötu 39. Sími 112.
VATRYGGIMGAR 1 ■■BBSRB9 MMH Vátryggið tafarlaust gegn eldl vörur og húsmuni hjá The Brit- ish Dominion General Insu rance Co. Ltd. Aðalumboðsm. G, Gfslason
Agæt görfuð Sauðskinn fást í \)etslut\m {\ $, Orettisgötu 26. Det kgl. octr. Brandassurance Comp. Vátryggir; Hús, húsgögn, vöru- alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28. Austurstrætj 1. N. B. Nlelsen.

J^^LÖGMENN
í hefir altaf starfsfólk á boðstólum — óskar líka eftir margs konar fólki Pétur Magnússon, yfirdómslögmaður, Hverfisgötu 30. Sími 533 — Heima kl. 5—6
Oddur Gfsiason yflrréttarmóiaflutningsmaOur Laufásvegi 22. Venjulega heima kl. 11-12og4- Simi 26
SeudÆ auc^s\t\$av Bogi Brynjóifsson yflrréttarmáiaflutnlngsmaður, Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppi]. Srifstoiuiimi íiá k). 12— og 4— 6 e. — Talsími 250 —
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
41 ----
Frh.
— Rupert sagði mér ailan sann-
leikann í þessu máli eitt kvöld.
Það var ekki hans sök þó trúlof-
unin væri ekkl opinberuð. — Jæja,
það liður varla á löngu þangað til
Antrobus fær að kenna á þessari
fljótfærni og óviðjafnanlegu heimsku.
— Að hann skuli yfirleitt láta
sér detta í hug að giftast. Hvað
hefir hann að bjóöa nokkurri konu?
Katrín sat mjög áhyggjufull.
þetta var sönn sorgarsaga, þó langt
væri frá aö hun væri fullsögð enn.
Hún hafði aðeins í fáein skifti séð
Rósabellu, og eins og aðrir dáðst
að fegurð hennar og hæfilegleikum.
Hún hafði orðið þess vör að eitt-
hvað heimuglegt var á milli ung-
frú Grant og Ruperts, en hún hafði
ekki reynt neitt aö komast frekar
eftir því,
Hún var mjög sár Ruperts vegna.
Sár, vegna þess að tónninn í um-
tali manns hennar, miklu frekar en
orðin sjálf, færöu henni heim sann-
inn um það hvað þungu böli vin-
ur hans hefði orðið fyrir.
Henni féll þetta líka illa vegna
Edwards Iávarðar.
Hann var nú svo unggæðislegur
ennþá, og honum hefði átt að fyr-
irgefast heimskupörin af þeirri á-
stæðu. Væri þetta eingöngu áfram-
hald af gáleysinu og gapaskapnum,
sem svo mjög einkendi framferði
hans um þessar mundir, þá væri
ekki mikill skaði skeöur. En samt
sem áður, var þessi gifting nokk-
uð frábrugðin venjulegum heimsku-
pörum og unggæöis-andvaraleysi,
og gat leitt til ógæfu og sorgar.
Það var svo ómögulegt að hugsa
sér Teddy, sem heimilisföður.
Katrínu fanst að hún fengi óbeit
á þessari stúlku, sem haföi gerzt
konan hans.
Henni fanst að þessi undarlega
og óviturlega gifting bæri ekki vott
um neitt annað en hégómagirni og
ósæmilegt athæfi þessarar stúlku, er
þannig brá trygð og trúnaði við
heitbundið mannsefni sitt.
Edward var, enn sem komið var,
ekkert meira en yngri sonur her-
togans af Oxford. En nafnbótina
myndi hann, samt sem áður, hljóta
ef bróðir hans, sem var farlama
maður, dæi án þess aö hafa gifzt.
Hann var ekki gáfaður, hafði
ætíö verið slæpingi og var langt
frá þvf að vera fullþroskaður.
Hvernig gat þá verið hér um að
tala nokkrar innilegar tilfinningar
eða helga og hreina ást, þar sem
einungis var verið að sækjast eftir
hárri stöðu í mannfélaginu, og öll
hugsanleg meðul notuð til að ná
því takmarki.
Hugarfar Katrínar Chestermere
gagnvart Rósabellu breyttist smátt
og smátt í fyrirlitningu.
Hún myndi hafa fyrirlitið hvern
einasta kvenmann, sem hefði hagaö
sér eins og Rósabelia Grant hafði
gert.
En það var eðlilegt að henni
sárnaði enn meir vegna langrar
og gamallar vináttu við Edward.
Og hvað Rósabellu, og aðfarir
hennar snertii þá hlaut dómurinn
að verða enn harðari þegar hug-
leidd var ótrygð hennar, harka og
fyrirfram ákveðin heitrof.
Enginn hlutur, ekkert atvik gat
á nokkurn hátt réttlætt breytni
hennar.
Frú Chestermere sat með bréf
sín óopnuð í kjöltu sinni. Vitneskj-
an um þessa sorg og ógæfu Ru-
perts hafði varpað skugga á gleöi
hennar og ánægju. Og hún bjóst
við aö Edward myndi einnig verða
ófarsæll í framtíöinni. Því hvaða
hamingju gat það haft í för með
sér að vera bundinn jafn eigin-
gjarnri og kaldiyndri konu sem
Rósabellu.
Hún leit til manns síns, sem gekk
fram og aftur um gólfið.
Hann var órólegur, æstur í skapi.
Hún stóö upp og gekk til hans
hvatlega.
— Þú mátt ekki láta þetta fá
svo mjög á þig, kæri minn, sagði
hún. Alt hefir hann þó ekki mist
ennþá. Vináttu þína á hann enn
óskerta, Filipp.
Hann tók um báðar hendur
hennar.
— Ástin mín bezta, sagði hann
með viðkvæmni í röddinni. Hon-
um var þaö hin mesta hugfró að
vita Katrínu í nálægð sinni. Það
Iægði storminn og öldurnar á sál-
ardjúpi hans.
Þess lengur sem hann hugleiddi
þessar leiðinda fréttir, sem hann
hafði fengið, þess órórri hafði hann
orðiö. Þess reiðari hafði hann orð-
ið Rósabeliu, og þess meira hafði
hann aumkast yfir Rupert. Og þaö
var eins og hann óttaðist eitthvað
sjálfs sín vegna, jafnframt þessu.
Honum fanst það vera einhver
óheilla fyrirboði, að fyrsti skugg-
inn sem féll á hina nýju, fögru sælu-
daga hans, skyldi vera runninn frá
þeirri konu, sem hann taidi sér sjálf-
ur trú um að hann fyrirliti.