Vísir - 29.05.1916, Síða 3

VISI R
Til ágóða fyrir
£atvAssp\Utas\oS 3sta?i&s
verður haldinn ^
,2>asat
á hátíðisdegi kvenna 19. júní n. k. (að eins þann eina dag). Þeir
karlar eða konur, sem vilja styðja þessa tilraun til eflingar sjóðn-
um með gjöfum, innlendum eða útlendum munum, smáum eða
stórum, sendi gjafir til undirskrifaðra, sem þakklátlega veita þeim
móttöku.
Rvík 26. maí 1916.
Elín Jónatansdóttir,
Templarasundi 5.
Inga L. Lárusdóttir.
Bröttugötu 6.
Guðríður Guðmundsdóttir, Guðrún Árnason,
Miðstræti 8. Vesturgötu 45.
Ingibjörg H. Bjarnason. Ingibjörg Johnson.
Kvennaskólinn. Lækjargötu 4.
Magnea Þorgrímsson, Þórunn Jónassen,
Kirkjustræti 10. Lækjargötu 8.
Drekkið
CARLSBERG
Porter
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboö fyrlr ísland
Nathan & Olsen.
Umboðssala
mín á Sfld, Lýsi, Fiski, Hrognum og öðrum íslenskum
afurðum mælir með sér sjálf.
Áreiðanleg og fljót reikningsskil. asssKsa
INGVALD BERG
Bergen, Norge.
LeitiO upplýsinga hjá:
Útlbúi Landsbankans á IsafirOI,
Bergens Privatbank, Begen.r
Símnefni:
Bergg, Bergen.
Vökukonu
vaníar aö
Vifi Isstöðum.
Nánari upplýsingar gefur
yfirhjúkrunarkonan.

LÖGMENN
► ◄
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaOur,
Hverfisgötu 30.
Sími 533 — Heima kl. 5—6
Oddur Gíslason
yflrréttarmálaflutnlngsmaSur
Laufásvegi 22.
Venjuitga leiira kl. 11-12 og 4-
Simi 26
Bogi Brynjólfsscn
yflrréttarmálaflutnlngsmaOur,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [uppij.
Siifslofutími iiákl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Prentsmiöja Þ. Þ. Clemenlz. 1916.
Nýreykt ýsa
— flött og óflött — fæst í dag f
reykingarhúsinu
Asheimur.
Sími 598 eða 507.
Vátryggið tafarlaust gegn eldl
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gfslason
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vðru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.

Barátta hjartnanna
Eftir
C. A. Rowlands.
43 ----
Frh.
Rógur lét illa í eyrum hennar
og var, að hennar áliti, öllum heið-
virðum mönnum ósamboöinn.
— Viö skulum ekki minnast á
þetta meira, Filipp, sagði hún. Það
er komið sem komið er. Hún er
gift og við getum ekkert við því
gert. En viö gætum máske gert
eitthvað fyrir manninn, sem hún
hefir brugðist, — eða að minsta
kosti fyrir hana móður hans. Held-
urðu ekki að við ættum að fara
undir eins til borgarinnar?
Chestermere kysti hana blíðlega
um ieiö og hann samsinti þessu.
— Bréf mömmu er nú ekki vel
greinilegt, sagöi hann, en eg vona
að eg fái þó, sem snöggvast að sjá
Rupert, áður en hann leggur af
stað, veslings drengurinn. Reyndar
býst eg ekki við að eg geti orðið
honum að miklu liði. Hvað getum
við gert, Katrín, þegar svona stend-
«r á?
Tárin komu fram f augun á
Katrfnu.
— Ó! Þetta og þvílíkt er það,
sem tekur mann sárast. Það verður
svo lítið úr hjáipinni oft, einmitt
þegar hennar er mest þörf. En þó
megum við ekki láta þetta aftra
okkur. Við getum þó altaf reynt
eitthvað að gera. Eg ætla nú að
fara og láta taka saman farangur-
inn. Við getum lesið bréfin okkar
á leiðinni. Á eg aö taka alt dótiö
með mér, Filipp?
Hann neitaði því svo skýrt og
ákveðið, að Katrín gat ekki að sér
gert að brosa.
— Það verður ávalt eins okkar
á milli, kæri minn, hvert sem viö
förum, og hvar sem við verðum,
sagði hún við hann. Það hefir ver-
ið svo yndislegt, ákaflega yndis-
legt aö vera hér í einverunni á
skipinu, og samveran mun halda
áfrám að vera yndisleg þó við för-
um í land. Ef — ef það hryggir
þig svo mjög að fara héðan, þá
verð eg Hka hrygg í huga af kvfða
yfir því hvað framtíðin kunni aö
bera i skauti sínu.
Hún þrýsti sér snöggvast að
brjósti hans, en sleit sig svo lausa,
kafrjóð og brosandi.
— Eg veit ekki hvað þú hefir
ásett þér, Chestermere lávarður,
sagði hún með uppgeröar þóttaog
óskamfeilni, en eg ætla mér að
halda óslitna hveitibrauðsdaga, alla
mína æfi, og ekki gera mig ánægða
með neitt minna. Nú hefi eg aö-
varað þig um þetta. Gerðu svo vel
að muna eftir aðvörun minni.
Hún kysti hann um leiö og hún
fór frá honum til herbergis sfns.
Hann horfði á eftir henni og tár
komu nú ósjálfrátt fram í augu
hans.
— Enginn skal láta sér annara
um það að uppfylla óskir þínaren
eg, hjartað mitt! sagöi hann viö
sjálfan sig, með viökvæmni.
Svo snéri hann sér viö, til þess
að svipast aö pjóninum sínum, og
til þess aö gera skipstjóranum á
skipinu sínu aðvart um fyrirætlanir
sínar.
— Þú liggur kyr hér með skip-
ið, þangað til eg geri þér aðvart.
Frúin og eg verðuro að dvelja dag-
langt í borginni, og kanske meira
en einn dag. En áreiðanlega mun-
um við koma um borð í Magnolin
aftur og dvelja þar enn um nokk-
urn tíma.
XI.
Það var hásumar þegar Ches-
termere lávarður hafði gefið skip-
stjóra sínum þessar umgetnu fyrir-
skipanir.
En nú var orðið áliöið hausts,
næstum því kominn vetur.
Hinu ákaflega heita og þurviðra-
sama sumri hafði fyigt yndislegt
haustveður, en margt benti á að
veturinn myndi verða strangari og
kaldari venju fremur.
Allir þeir, sem ríkir voru og
ráö höfðu til þess, voru ýmist í
undirbúningi með að fara, eða voru
þegar farnir af stað til þeirra landa,
þar sem vetrarfrost og kuldi þekkj-
ast ekki.
Á meöal þessara farfugla hafði
verið vonað og búist við aö frú
Forber myndi verða.
Móðir Katrínar hafði jafuan hing-
að til komið sér hjá þeirri áreynzlu
og erfiði sem ferðin til Suðurlanda
hetir í för með sér. Þrátt fyrir
austannæðingana og frostin heima
á Englandi haföi hún sagt að hún
yndi sér bezt á heimilinu sínu í
Castlebury.
— Hún dóttir mín er sumarsói-
in mín, hafði hún jafnan sagt.
Hún annast svo vel um mig. Það
er engin betri né nákvæmari hjúkr-
unarkona til en hún Katrín min.
Eg ímynda mér að veturinn geti
verið bæði harður og þreytandi, en
Katrín sér um að eg finni ekki til
þess.