Vísir - 02.06.1916, Qupperneq 2

VlSlR
VISIR
A f g r e 1 ö s 1 a blaðsins á Hótei
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn tll viðtals frá
kl. 3-4.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Kolaeklan
í Danmörku.
Kolaeklan sverfir nú meir og
meir að Dönum. Er það mjög ein-
dregið brýnt fyrir mönnum, aö fara
sparlega með alt elds- og ljósmeti.
Götulýsingin hefir veriö minkuð að
mun, og allar skrautlýsingar harð-
iega bannaðar, einnig í Tivoli, svo
að þar er nú dimt og dauft.
Bannlögin
Og
löggæzlan.
Bannlagabrotin virðast nú keyra
svo úr hófi, að ekki er lengur unt
að láta það með öllu liggja í þagn-
argildi.
Nærri daglega sjást metin meira
og minna ölvaöir og jafnvel dauða-
drukknir á gangi um götur bæjar-
ins. stundum í hópum. Ber eink-
um mikið á þessu þegar millilanda-
skipin eru hér á ferð, eins og t. d.
nú í síðustu viku. Það ber jafn-
vel við aö ölvaöir menn sjást á
gangi um göturnar með vínflöskur
í hendinni. Virðast þeir ekki hafa
mikinn beyg af lögreglunni, þvíað
þeir sneiða alls ekki hjá fjölfarnari
götum bæjarins, þar sem lögreglan
er helzt á verði.
En að ástandið skuli vera því-
likt í sjálfum höfuðstaðnum, þrátt
fyrir banniö, er ekki einungis Reykja-
vík heldur landinu í heild sinni til
hinnar mest vanvirðu, því að það
sýnir hvorttveggja í senn, að Iands-
menn viröa sín eigin lög að vett-
ugi og að lögreglan hefir ekki mátt
til að halda lögunum uppi.
En þótt það sé illa fariö að
bannlögin hafa ekki náð þeim til-
gangi sínum að frelsa landið und-
an áfengisbölinu, þá er hitt þó enn
verra, aö óhlutvöndum mönnum, er
virða iandslög að vettugi, skuli
haldast uppi eö raka saman fé með
vínsölu í trássi við lögin.
En hvað á að gera ?
Þaö verður að reyna að hindra
að vínið sé flutt á land með því
að i annsá||pkip, sem koma frá út-
Iöndum eða setja vörð á þau. Því
næst er að reyna að hafa hendur í
hári þeirra manna, sem gera sér
það aö atvinnu að selja vín. Ann-
ars er það mikill galli á banniög-
unum að þau leggja ekki þyngri
refsingu við innflutningi áfengis,
þegar lögbrjóturinn ætlar að selja
það öðrum, heldur en þegar hann
æilar að neyta þess sjálfur. Það ætti
að varöa betrunarhúsvinnu að gera
sér vínsölu að atvinnu. Og það
þarf að leiða í lög þegar á næsta
þingi. Fyr en það er gert verður
ekki hægt að stemma stigu fyrir
innfiutningi áfengis.
En fyrst og fremst þarf að skerpa
löggæzluna, ekki aðeins á þessu
sviði heldur yfirleitt. Hægast mundi
að vernda bannlögin í sambandi
við tollgæzlu, og væntanlega verður
þess ekkí langt að bíða að hún
komist hér á.
En þessar breytingar geta ekki
komist á fyrri en á næsta þingi.
Þangað til verður að bjargast við
lögin, eins og þau eru úr garði
gerð ,og þá iöggæzlu, sem við höf-
um nú á að skipa.
En mundi iögreglan ekki geta
aðhafst meira en hún gerir nú, til |
að vernda bannlögin ? Eg veit það
vel að hún er fáliðuð og liefir í
mörg horn að Iíta. En í vetur var
samt nokkrum sinnum farið út í
millilandaskipin og flutningaskip, er
þau komu frá útlöndum og þau
rannsökuð og fanst þá stundum
ekki all-Iítið af víni, sem gert var
uppfækt. En nú um hríð hefir
þessa ekki heyrst getið, Og ekki
verður maður þess var að iögregl-
an skeyti því neitt þó að hún sjái
I
menn ölvaða á götum bæjarins, ef j
þeir hafa ekki óspektir í frammi.
Þó er hverjum manni, sem hittist
ölvaöur skylt aö gera grein fyrir
því fyrir dómara, hvernig hann hafi
fengiö áfengið. Enda má ekki
minna vera en að reynt sé að kom-
ast fyrir, hvort þeir hafi fengiö vínið
á lögmætan hátt.
Eg komst áðan svo að orði að
það yröi að bíða þings að fá lög-
gæzlunni kipt í betra horf. En það
er ekki alls kostar rétt. Það er á
valdi bæjarstjórnarinnar að auka
lögregluliöið og skerpa með því
löggæzluna innanbæjar.
En áður en eg lýk við þessar
fáu línur verð eg enn að bera fram
eina spurningu. Hvað gera templ-
arar til aö vernda bannlögin? Af
því fara litlar sögur, en samt getur
vel verið að þeir séu ekki með öllu
athafnalausir. Og þeim ætti að
standa næst, auk lögreglunnar að
stuöla að verndun bannlaganna, því f
að þau eru þeirra verk. Gætu þeir I
ekki gert meira í þessu efni en
þeir gera nú?
Að þessu sinni ætla eg ekki að
fjölyrða frekar um þetta mál, en ef
til vill gefst tækifæri til þess síðar.
Jón Ásbjörnsson.
Bretar á Yígveilinum
---- Frh.
Eg þykist vita, að mér mundi
verða hælt í Englandi, ef eg segði
að enski herinn væri bezta orustu-
vél í heimi, og að ekki geti hjá því
farið að hann vinni algerðan og
greypilegan sigur innan stundar.
En þegar gagnrína á ástand hans
verða menn að minnast þess, að
enski herinn er til oröinn e f t i r
að ófriðurinn hófst, en Þjóðverjar
hafa haft fimtíu ár til undirbúnings.
Það sem Englendingar hafa afrekað
á þessum stutta tíma, það er aðdá-
anlegt. Kitchener lávarður tók viö
hermálaráðuneyti, sem lögmenn og
stjórnmálamenn höfðu ráskað með
til þess tíma, Og þaö var ekki
að eins það, aö hann yrði að um
mynda stofnun, sem hálft um hálft
var orðin til almenns athiægis, hann
varð að búa til risavaxinn her án
annarar aðstoöar en frívilja þjóðar-
innar. Til þess að koma því í
framkvæmd, neytti hann amerískrar
auglýsingaaðferðar. Hann þakti
allar auglýsingatöflur í hinum sam-
einuðu konungsríkjum með ráðn-
ingaávörpum, ógnandi, biðjandi og
grátbænandi. ÞaÖ var ekki gott til
afspurnar mikillæti Breta — en
hann gat þó á þennan hátt hóað
samaii nógu mörgum mönnum í
bráðina. Að áliðnu vori 1915 voru
þessir uýju hermenn fluttir yfir
sundið til vígvallarins, eftir sex
mánaða æfingar, sem er viðlíka
langur timi og ökumenn Svertingja
þurfa til að temja múlasnana sfna.
Flotastjórnin hafði búiö svo vel
undir flutninginn, að sprengidufl
eða kafbátar urðu ekki einu manns-
lífi að grandi. ( nóvember 1915
var her Englendinga i Frakklandi
orðinn talsvert á aðra miljón manna.
En það var nýr her, sem átti enga
reynslu að baki sér, engin gömul
herfylkjanöfn til að tengja grindina
saman.
Allur sá her, sem England átti í
upphafi ófriðarins, er nú horfinn.
Nöfnum herfylkjanna hefir verið
haldið, en liðsforingjarnir og her-
mennirnir liggja á spítölunum eða
í kirkjugörðunum. Tjón Englend-
inga var afskaplegt í fyrstu. Her-
fylki því, er kent er við Vestur-Kent
hefir þannig þrisvar sinnum veriö
gereytt. Af »Svörtu sveitinni* (Black
watch) og mörgum öðrum her-
fylkjum er ekki einn maður á Hfi.
Og af fyrstu Canada-herfylkjun-
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opið v. d. 8-8, Id.kv. til 11
Borgarst.skrifat. í brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op. v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk. L.iufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M. A!m. samk, sunnd. 8‘/, siðd
Landakotsspit. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbanktnn 10-3, Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafii 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opinn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið U/,-21/, síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Sarnábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaöahælið. Hcimsóknart'mi 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. find. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12 ;
Ahn. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tanulækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar i Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
I audsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
1. október
vantar mig 4 herbergi ásamt eld-
húsi. Tilboð sendist undirrituð-
um hið bráðasta.
Kjartan Thors.
Þingholtsstr. 24.

um er ekki annað eftir en nöfnin,
/ The Princess Patricias Light In-
fantery, voru 1400 menn, þegar það
kom til Frakklands — eftir eru
einir 140. Ofurstinn, sem núna er,
var óbreyttur hermaöur, þegar her-
fylkið lagði af stað frá Quebec.
Vélin, sem Englendingar hafa
sett þarna saman, er þung í vöfum
og hryktir í öllum samskeytura;
en sá dagur mun koma, að hún
heldur velli. Á brezku herstöðv-
unum er meira unnið en nokkurs-
staðar annarsstaðar í heiminum.
Þær minna á landið umhverfis
Panamaskuröinn, þegar þar var
mest um að vera. Á öllum vegum
þjóta Lundúnaflutningavagnar fram
og aftur, stór, grá ferlíki þeysa til
skotgrafanna með veöurbarða og
hraustlega hermenn, en ekki föla
skrifstofuþjóna innanborðs. Vistir
eru fluttar á bifreiöum frá sjónum
til vígstöðvanna, á járnbrautum eru
að eins fiuttir menn og skotfæri.
En mörg hundruð sjúkrabifreiðir
flytja bióði drifinn farangur frá
vígvellinum.
[Framh.]