Vísir - 03.06.1916, Page 2

VlSIR
VISI R
A í g r e 1 ö s 1 a biaðsins á Hólel
Island er opin frá kl. 8—8 á hver}-
um degi,
Inngangur írá Vallarstrætl.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aöalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
U. 3—4.
Sími 400.- P. O. Box 367.
Ófriðurinn
Verdun.
Við og við hafa verið að koma
fregnir um, aö Þjóðverjar væru
hættir sókninni hjá Verdun. En
sannleikurinn er sá, að heita má að
þar hafi verið látlaus sókn af þeirra
hendi, síðan síðusiu dagana í febr.
ryrst framan af unnu þeir nokkuð
á, en lengst af hefir þar verið hjakk-
að í sama fariö. Orimm áhlaup og
gagnáhlaup sólarhringum saman,
dag og nótt, meö fárra daga hvíld-
um á milli.
Hjá Verdun hafa orusturnar að-
allega staðið um Dauösmannshæð-
ina og 304. hæðina. Einkum hafa
blóöugar orustur stabið um 304.
hæðina.
Snemma í maí er skýrt frá því
í þýzkum blöðum, að þýzki herinn
hafi tekið þessa hæð og mikið látið
af þeim sigri. En í frönskum til-
kynningum er þess hvergi getið. í
franskri tilkynningu frá 19. maí er
komist svo að orði: Á vinstri
bakka Meusefljótsins hófu ovinirnir
ókafa stórskotahríð í, gærmorgun og
seinna um daginn, um kl. 5, gerðu
þeir ákaft fótgönguliðsáhlaup á
stöðvar vorar í Avocourtskóginum
og á 304. hæðínni, en voru stöðv
aðir meö vélbyssnaskothríð.
f þýzkri tilkynningu frá sama
degi er sagt: Endurtekið áhlaup
óvinanna á 304. hæðina var brotið
á bak aftur og biðu þeir mikið
manntjón.
Hér veröur ekki skorið úr því,
hvort Frakkar eða Þjóðverjar hafa
hæð þessa á vaidi sínu. Vera má
að Frakkar séu sunnan í hæðinni
en Þjóðv. norðan í henni og að
þeir hafi þá barist um toppinn í
heilan mánuð.
í ensku bl. 27. f. m. er sagt frá því
að 19 járnbrautarlestir hlaönar af
líkum þýzkra hermanna, sem faliið
hafi í orustum í grend við 304,
hæðina, hafi komið til borgarinnar
Saraing og er fregn sú höfð eftir
símskeytum frá HoIIandi.
Herforingjaskiti
hafa oröið hjá Frökkum viö Verd-
un, eftir því sem þýzk blöð segja.
Hefir Petain látið af herstjórn þar
en við tekið Nivelle hershöfði;
Nivelie þessi er að sögn náinn
vinur Joffres, og er úr stórskotaliði
Frakka, Gizka þýzk blöð á að
Frakkar ætli að hefja sökn einhvers-
staðar annarsstaðar, og að Petain
eigi að stýra henni.
Á ítölsku vígstöðvunum
hófu Austurríkismenn ákafa sókn
um miðjan rnaímánuði, Hafa þeir
unnið þar allmikið á. Segja ítalir
að þeir muni hafa ætlað sér að
kljúfa fylkingar þeirra. en það hefir
ekki tekist, ítalir hafa haidið und-
an og er nú á köflum barist á
þeirra landi, en áður voru vígstöðv-
arnar alstaðar í landi Austurríkis-
A Balkan
hefir ekkert verið aöhafst um lang-
an tíma, þangað til þessa síðustu
daga, að Búlgarar óðu inn í Grikk-
Iand. Én í þýzkum blööum er
það talið víst, að bandamenn séu
að undirbúa sókn frá Saloniki. Er
sagt að Serbastjórn hóti aö fara að
semja sérfrið, ef ekkert verði gert
til að teka óvinina út úr landi
þeirra.
,Sjötíu ár nægja*.
Alþektur bóksali í Vien, Ig-
nats Brand að nafni, forstöðu-
maður »Pjóðbókaverslunar« jafn-
aðarmanna, fyrirfór sér nýlega, á
þann hátt, að hann kastaði sér
í Gmundenvatnið. Daginn sem
hann fyrirfór sér hafði hann skrif-
að vini sínum bréf, þar sem hann
gerir grein fyrir því hvers vegna
hann hafi gert þetta. Bréfið er
á þessa leið:
»Pér munið það vafalaust að
eg hefi fyrir mörgum árum kom-
ist á þá skoðun, að menn ættu
ekki að verða eldri en sjötíu
ára, vegna þess að eftir það eru
þeir til einskis nýtir. Með þetta
fyrir augum hætti eg verslunar-
störfum mínum, þegar eg var65
ára og ætlaði mér að lifa 5 ár í
ró og næði. í októbermánuði
1909 siepti eg stöðu minni í Þjóð-
bókaversluninni, og í okt. 1914
ætlaði eg að »lála það taka enda«.
En þá kom ófriðurinn. Enginn
vissi hvað verða mundi, hvort
óvinirnir myndu ekki með ofur-
efli liðs vaða inn í landið alla
leið inn í okkar hérað. Umhyggja
fyrir skylduliði mínu aftraði mér
frá því að framkvæma fyrirætlun
mína, og er eg líklega einn af
sárfáum, ef ekki sá eini, sem gegn
vilja sfnum hefir orðið langlífari
vegna ófriðarins.
Nú má gera ráð fyrir því, að
ekki muni til þess koma, að
Rússar brjótist inn í landið, og
þegar eg nú kveð lífið, þá er eg
mér þess meðvitandi að eg um
leið losa heiminn við einn gagns-
lausan matsvelg. Læknir einn, sem
er góður vinur minn, hefir sagt
mér að líkamlegt ástand mitt gefi
allar vonir um að eg gæti náð
hárri elli. En eg œtla að ganga
úr vegi fyrir þessari háu elli, sem
hefir í för með sér svo marg-
vísleg óþægindi, sem þegar eru
farin að gera vart við sig. Þess
vegna fór eg hingað til þess í
ró og næði að skrifa bréf þau
sem eg varð að skrifa, og síðan |
að sökkva mér í vatnið þar sem
það er dýpst. Eg tek tvo fjórð-
unga af járni með mér til þess
að vera viss um að koma ekki *
upp aftur. Nákvæmleg á sama
tíma ársins urðum við samferða
yfir vatnið fyrir mörgum árum;
við komum frá Gmunden, fórum
tii Ebenvatns og þaðan fórum '
við um Kreh við Langbathvatn-
ið til Attervatnsins. Og lifið þér
nú heilir. Skilið kveðju minni
til félagsbræðranna og minnist
með hlýleika yðar gamia
Ignats Brand«.
Jómsvíkingar
Það var víðfrægt áður, er Jóms-
víkingar herjuðu í Noreg, Biðu
þeir þar hinn mesta ósigur. Nú
mun íslendingum og þykja tíðind-
um sæta, er landi vor einn hefir
h erjað f Iandi Jómsvíkinga og hrós-
ar fullum sigri. Þessi maður er
Pétur Jónsson. Hann er einn hinn
kunnasti íslenzkur víkingur í nýjum
súl.
Eggert söngmaður Stefánsson
sagöi mér að hann hefði heyrt
kennara Péturs miklast af því að
hann hefði gert úr honum mesta
»tenor« í Þýzkalandi. Og víst er
um það, að Pétri hefir gengið
mjög vel. Haun hefir nú veriö
tvö ár í Kiel, og verður þar eitt
ár enn. Fyrra árið var honum
geröur ýmislegur tálmi, en þegar
hann fékk ioks kost á að reyna sig,
þá «kom hann, sá og sigraöi*. Og
svo var sigur hans fullkominn, aö
seinni veturinn hefir hann sungið
30 hlutverk, þar á meðal flest hin
þektustu og erfiðustu. Og nú hefir
hann fengiö mörg biðilsbréf frá
leikhúsum í Þýzkalandi, þar á með-
al frá Frankfurt am Main og frá
Breslau, hvort öðru betra. Það má
því veta Reykvíkingum óttalaust að
T I L M I N N 1 S:
Baðhúsið opið v. (i. 8-8, Id.kv. tii i!
Borgarst.skrifii. í brunastöð opín v. d
11-3
Bæiarfóg.skrifst, Hverfisg. op. v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, l.nufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M, Aisn. sarnk. sunnd. 8'/, siðd
Landakotsspit. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsb'anksnn 10-3, Bankastjórn tii við-
tals 10-12
Landsbókasain 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssinifnn opinn v. d. daglangt (8-0)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrúgripasafnið opið P/,-21/, siðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7, sunnd. 9-1
Samábyrgðln 12-2 og 4-6.
Síjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v, d.
VifilsstaðahæHð. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd, fnid. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustrætí 12 i
Aim. iækningar á þriðjud. og föstnd.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar i Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2-3.
L. audsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
viöurkenna söng Péturs, enda er nú
þegar selt fyrir fram fult hús í tvö
söngkvöld,
Slíkir gestir etu góðir.
B. J. f. V.
JUUJ feævm.
—o—
Kaupmaður einn í Budapest átti
allmikið af kventreyjum, sem ekki
gengu út. Hann færði verðið nið-
nr í 5 kr. úr 12, en það dugði
ekkert, enginn viídi við þeím líta.
Loks segir hann við ritara sinn:
Skrifiö þér viðskiftavini okkar í
Maramaros bréf og segið honum að
við sendum honum eina tylft af
kventreyjum á 6 kr. = sjötíu og
tvær krónur. Við þykjumst vissir
um að hann vilji halda þeim, Rit-
ariun leit undrandi á húsbónda sinn.
Verðiö hefir verið sett niður í 5
krónur, — Þér eruð dálítið tor-
næmur, sagði húsbóndinn; þegar
við búum um treyjurnar þá send-
um við af vangá 14 í staöinn fyrir
12. Skiljið þér? — Nei. — Farið
þér þá og kaupið yður meira vit.
Eg hefi sagt yöur það hundrað
S'nnum að beinasti vegurinn er
bestur. Sjáiö þér nú til, ef eg sendi
honura 12 Ireyjur á 5 kr. þásend-
ir hann þær aftur, En ef eg reikna
honum þær á 6 kr., en sendi »af
vangá« 14, þá heldur hann að þar
gefist sér lækifæri til að græða á
klaufaskap þessa stóra verzlunar-
húss og hann kaupir allar treyj-
urnar. Takið þér nú ritblýið. 14
treyjur á 5 kr. = 70 kr., og það
óvíst að hann taki þær. En við get-
um fengið 72 kr. fyrir 12 treyjur
á 6 kr. Og þá er áreiðanlegt að
hann tekur þær. Skiljið þér það nú?
Treyjurnar voru nú sendar 14, en
í bréfinu sem sent var með þeitn
voru þær taldar aðeins 12. Nokkr-
um dögum síöar fekk kaupm. 12
treyjur endursendar (2 höföu oröið
eftir) og mjög vinsamlegt bréf á
þessa leið :
Eg hefi meðtekið heiðrað bréf
yðar, en geri ekki ráö fyrir að
geta selt treyjurnar hér og endur-
sendi þær allar tólf og vænti að
fá að njóta vinsamlegrar ásjár yðar
framvegis--------«.