Vísir - 08.06.1916, Blaðsíða 3

V1 SI R
W-30
fiásetar Jetigxð aWvtvnu á mótov-
fiúUuvum v $umar í }lovíutfaud\.
*\Íppf. gejuv S* 3°^awtl5Sotl* tau^ao. U.
Duglegur matsveinn
getur fengið pláss á trollara nú þegar.
Menn sem vilja sinna þessu eru beðnir að snúa sér til
3cms 3^%3n^sonav,
Agætt Norðlenskt
spaðsaltað
f
Holtsgötu 16.

ósfeast fie^t aj mótovfeuttevum \ sumav
á S\$luJ\v3\.
S. Jóhannessón
Laugavegi 11.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clemenlz. 1916.

fæst í KAUPAWGL
SMI9IR.
ííokkrir smiðir geta fengið a t v i nn u við
smíðar á Hjalteyri.
7vsú\ve\3af\futajef. ^va§\.
*}taup‘Æ "\D\5\v
D
EE
VATRYGGINGAR
LÖGMENN
iHBBi
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaSur,
Hverfisgötu 30.
Simi 533 — Heima kl. 5—6
Oddur Gfslason
yflrróttarmálaflutnlngsmaður
Laufásvegl 22.
Venjulega beima kl. 11-12 og 4-
Simi 26
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutningsmaður,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [uprpi].
Srifstofutimi frá kl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Vátryggið tafarlaust gegn eldl
vörur og húsmunt hjá The Brlt-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. Q. Gíslason
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vðru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Seudvl &u§^s\tv$av
tímautega
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
Það getur verið að hún hafi yfir
einhverju seiðmagni að ráða, en
ennþá sem komið er hefir hún ekki
sýnt annað eöa meira, en venju-
lega kvennaslægö í því að yfirgefa
einn til þess aö ná í annan sem
hærra stendur í tignar- og metorða-
stiganum. Og það er svo sem
ekkert merkilegt við það, annað en
að eg hafði álitið hana dálítið frá-
brugönari vanalegu kvenfólki. —
Vissulega hafði hún áhrif á mig,
fyrsta kvöldiö, sem eg sá hana.
Ætli eg gleymi nokkurn tfma danz-
inum, sem eg danzaöi viö hana, og
hvaö hún varð reið við mig, af
því mér varö ílt þá. Áhrif hennar
á mig kvöidiö það lögðu grnnd-
völlinn undir allar þessar ruglings-
legu, skrambans tilfinningar mínar
henni viðvíkjandi. Mér fanst hún
eitthvað ískyggileg. Já, vissulega
hafði hún þau áhrif á mig, sem
engin ðnnur fyr eða síðar hefir
haft. t
Og svo hló hann með sjálfum
sér.
— Hún er alveg eins og allar
aðrar, tilfinningalaus, eigingjörn,
heimselsk og metorðagjörn. Hún
giftist þessu flóní, af því hún vissi
að hann stendur til aö fá hertoga-
nafnbót einhverntíma. Eg held að
hún sé ekkií nein hættuleg seið-
kona, þessi unga frú. Eg held eg
sé ekki að brjóta heilann meira
hennar vegna.
* *
•
Janúarmánuður var næstum á
enda áður en frú Antrobus kom í
þessa fyrirhuguðu heimsókn.
Maöur hennar hafði komið á
undan henni, og hafði fengiö svo
hjartanlegar viðtökur hjá frú Ches-
termere, að þegar hann kom heim
aftur var hann í sjöunda himni.
— Katrín var ætíð engill og verð-
ur það ætíð, sagði hann mjög hrif-
inn við Rósabellu.
Og Rósabella hafði hlegið aö
honum sínum kalda, napra hæðnis-
hlátri.
— Gættu að þér, Teddy. Þú
heyrir nú mér til, mundu það,
hafði hún svarað honum.
Hún hafði afsakað sig með þreytu
frá því að verða honum samferða
í heimsóknina.
— Eg vil að þú farir einn fyrst,
hafði hún sagt við hann. Sjáðu nú
til. Eg þekti móöur frú Chester-
mere ekki neitt, og þú hlýtur mest-
megnis að tala um hana við dóttur
hennar.
Katrín myndi eflaust hafa orðið
fyrri til að heimsækja frú Antrobus,
hefði hún verið heilsubetri en hún
var. En nú þorði hún ekki að
leggja það á sig og varö þess
vegna ekkert úr því.
Rósabella beið við nokkurn tíma
eftir að maður hennar kom heim
aftur úr heimsókninni.
Hún gat verið þolinmóð, ef því
var að skifta, og vildi bíða við og
sjá hvernig skipaðist. En lonsins
lagði hún samt af stað.
Rósabella ók í vagni sínum
þangað.
— Þetta er ljóti kofinn, sagði
hún viö sjálfa sig, þegar hún nálg-
aöist húsið.
Fyrirlitningin skein út úr svip
hennar, og ekki bætti þaö úr, að
þegar hún náöi fundi Katrínar, þá
var hún ein heima og afsakaöi að
Chestermere lávarður væri ekki við-
staddur. En Rósabella hafði séð
hann Iæðast burtu frá húsinu, þeg-
ar hún ók þangað heim.
Ef að hann, — maður Katrinar,
hefði aðeins verið viðstaddur og
tekið henni kuldalega, þá myndi
þaö hafa ergt hana mjög. En að
hann skyldi fara þannig að, að
forðast hana eins mikið og unt
var, varð náttúrlega til þess að æsa
upp í henni þá löngun að yfirbuga
hann, og gera hann sem leiöastan
á lífinu, láta honum ekki verða
við vært.
Ekki virtist svo sem þær myndu
verða neitt samrýmdar, frúrnar. jEn
einlæglega dáðist frú Chestermere
samt að Rósabellu.
— Eg hefi aldrei séð jafn elsku-
lega konu, nei, aldrei, sagði hún.
Teddy hlýtur að tilbiðja hana. Hún
er svo aðlaöandi. Margot hefirlýst
henni rétt. Varirnar eru á litinn
eina og nýútsprungin rósin rjóð.
Og ekki var laust við að Katrín
fengi sting í hjartað, þegar hún
leit á Rósabellu og grannskoðaði
hið fagra andlit hennar, vaxtarlag
og limaburð.
— Vesalings Featherstone! Nú
skil eg betur eu áður hvað mikið
hann hefir tekið út, og hlýtur'j að
kveljast enn.
Áður en frú Antrobus kvaddi,
hafði frú Chestermere boðið henui
og manni hennar að koma og
borða hjá þeim og gista hjá þeim
aðfaranótt fimtudagsins næsta.