Vísir - 15.06.1916, Qupperneq 3

VlSIR
Til ágóða fyrir
£&tidss?Uatas\ó3 Sslstvds
verður haldinn
^as&t
á hátíðisdegi kvenna 19. júní n.k. [að eins þann eina dag].—
Peir karlar eða konur, sem vilja styðja þessa tilraun til eflingar
sjóðnum með gjöfum útlendum eða innlendum munum, smáum eða
stórum, sendi gjafir til undirskrifaðra, sem þakklátlega veita þeim
móttöku.
Rvík 26. maí 1916.
Elfn Jónatansdóttir, Ouðríður Ouðmundsdóttir, Ouðrún Árnason,
Templaras. 5. Miðstr. 8. Vesturg. 45.
Inga L. Lárusdóttir, Ingibjörg H. Bjarnason, Ingibjörg Johnson,
Bröttug. 6. Kvennask. Lækjarg. 4.
fcroxwxr
um mánuðinn og fríar ferðir geta stúlkur fengið á Bakkafirði hvort
sem þær vilja heldur við fiskverkum eða sveitavinnu. — Einnig 4
sjómenn. Mjög góð kjör. Til viðtals frá 7-9 sd. á Stýrimannastíg 5.
y^otvssow.
Frá Landssímanum.
Nokkrir duglegir menn geta enn fengið vinnu við
símalagningu í sumar,
Menn snúi sér sem fyrst tll
símaverkstjóra BJÖRNES, Lindargötu 5.
Magnea Porgrímsson,
Kirkjustr. 10.
Pórunn Jónassen,
Lækjarg. 8.
:r-mrzrm‘n''vm„,............... 'narr.:
Drekkið
CARLSBERG
Porter
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrir ísland
Nathan & Olsen
VATRYGGINGAR 1 Bhhhki maumam | LÖGMENN |
Vátryggið tafarlaust gegn eldi vörur og húsmuni hjá The Brit- ish Dominion General Insu rance Co. Ltd. Aðalumboðstn. G. Gíslason Pétur Magnússon, yfirdómslögmaöur, Hverfisgötu 30. Simi 533 — Heima ki. 5—6
Oddur Gíslason yfirréttarmálaflutnlngsmaBur Laufásvegi 22. Verjulega heima kl. 11-12 og 4- Simi 26
Det kgl. octr. Brandassurance Comp. Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru- alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28. Austurstræti 1. N. B. Nielsen.
Bogl Brynjólfsson yflrréttarmálaflutnlngsmaBur, Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppil. Srifstofutími frákl. 12— og 4—6 e. — Talsími 250 —
Prentsmiðja Þ. Þ. Clemeniz, 1916
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
55 -----
Frh.
— Við skulum aðeins dvelja þar
eins stuttan tíma og unt er að
komast af meö, kæra mín.
Chestermere kveiktí í vindlinum
sínum, hailaði sér aftur á bak í
stólnum og horfði á eftir konu
sinni, er gekk yfir að skrifborðinu
sínu. Og nú tók hann svo vel eftir
því, — alveg eins og Rósabella
hafði gert —, hvaö veikluleg Kat-
rfn var, en það hafði önnur áhrif
á hann en Rósabellu. Hann hnykl-
aöi brýnnar og roðnaði í kinnum,
eins og vandi hans var, þegar eitt-
hvað óþægilegt bar honum að
höndum.
— Tekur þu inn meðulin þfn
reglulega? spurði hann hana alt í
einu.
Hún leit upp brosandi. Hún var
svo falleg þegar hún brosti, augun
Ijómuðu og lokkarnir gulu léku sér
um háls og hnakka.
— Já, Filipp, svaraði hún þýð-
lega.
Hann stóð upp af stólnum, gekk
yfir að eldstæðinu og horfði fast á
hana.
— Ertu nú viss um, alveg viss,
að þú takir þau öll inn reglega?
— Já, Filipp, og hún hélt áfram
að brosa. En ait í einu hvarf bros-
ið af vörum hennar, því henni flugu
í hug orð Rósabellu. Hún stokk-
roðnaði.
<3>
— Lít eg þá svo hræöilega út,
Filipp? spurði hún fljótlega, og
reyndi að dyija geðshræringuna.
— Hræðilega! át hann eftir og
brosti nú líka.
— Eg var hrædd um að eg væri
máske eins og einhver nábleik vofa.
Frú Antrobus virtist halda að eg
væri enn nijög lasburða.
Chestermere hélt áfram að réykja
enn um stund, og svo spuröi hann
snögglega:
— Fellur þér frú Antrobus vel
í geð?
Katrín þagði við fyrst, en segir
síðan:
— Já, — nei, — eg er ekki
vel viss í því, mælti hún djarflega;
Hún er auðvitaö mesta fríðieiks-
kona. — Svo þagnaði hún við.
Eg vona aöeins að hún geri Teddy
hamingjusaman. En hvað það er
skrítið að hugsa sér að Teddy
skuli vera giftur. Eg get varla
hugsað mér annað eins. Hér er nú
skrá yfir þá, sem eg held aö viö
ættum að bjóða heim, sagði hún^
um leið og hún rétti honum papp-
irsbiað. Eg vildi óska að Margot
væri nú hér á Englandi, og hún
mamma þín Iíka. Það eina sem
gleður mig, þeirra vegna, er að eg
veit að það er sól og sumar þar
sem þær eru. Eg er svo löt, Filipp.
Komdu og vertu nú svo vænn að
skrifa fyrir mig boðsbréfin.
Hann hlýddi viðstöðulaust og
tók til að skrifa hvert bréfiö eftir
annaö.
* * *
*
— Eg veit hvaö þér eruð að
hugsa um, sagði Rósabella við
Che&termere lávarð.
Þau sátu í framstofunni fyrir
framan ofninn. Frú Antrobus var
í rauöum silkikjól, og meö rautt
silkiband bundið um háriö. Gim-
steina bar hún enga, nema háls-
men, sett rúbínsteinum, og tvær
spennur, settar demöntum, voru á
litlu, rauðu skónum hennar.
— Er það satt? Þaö kalla eg
vel að verið/ sagði Chestermere
lávarður brosandi, eg vissi ekki að
þér kynnuð að lesa hugsanir manns.
— Eg kann sitt af hverju, svar-
aði Rósabella. Eg hefi einmittnúna
verið að lesa hugsanir yöar. Áeg
að segja yður hvað þér hafiö verið
að hugsa um?
— Já. Það væri nógu fróðlegL
Hann krosslagði handleggida og
hallaði sér aftur á bak í stólnum,
Hann festi augun á litlum, rauðum
skó, sem gægðist út undan rauða
kjólnum. Skinið ,úr ofninum blikaði
og tindraði á steinunum á skó-
spennunni..
— Já, gerið þér nú svo vel og
segið mér það, sagði hann hálf
þreytulega. Hann haföi veriö úti í
kuldanum mestallan daginn, ogvar
þreyttur.
Pegar hann og kona hans voru
ein heima, var hann vanur að fá
sér blund um þetta leyti. Síðan
hann hafði komist að fastri niður-
stöðu um lundarfar og eiginleg-
leika Rósabellu, höfðu tilfinningar
hans í hennar garð tekiö miklum
breytingum.
Hann hagaði sér nú gagnvart
henni eins og ef hún hefði verið
faliegur og efnilegur krakki.
Þetta fann hún og henni gramd-
ist það mjög mikið, þó að hún ekki
Iéti á því bera.