Vísir - 18.06.1916, Blaðsíða 3

VlSlR
Drekkið
CARLSBERG
Porter
Heimsíns bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aöalumboð fyrir ísland
Nathan & Olsen
P. J. Thorsteinsson
Hafnarstræti 18
V erslunarstaða.
Stúlka sem þekkir vel til vefnaðarvöru, og sem hefur áhuga
fyrir verslun, getur fengið a t v i n n u við eina af stærstu verslun-
um bæjarins.
Hátt kaup.
Eiginhandar umsókn merkt 119 sendist afgreiðslu þessa blaðs.
Frá Landssímamim.
Nokkrir duglegir menn geta enn fengið vinnu við
símalagningu í sumar.
Menn _snúi sér sem fyrst til
símaverkstjóra BJÖRNES, Lindargötu 5.
ræður enn nokkra duglega verkamenn þar til síldarveiðatfmi
byrjar á Siglufirði, eða lengur ef ó&kað er.
Purfa að fara með e.s. Goðaíossi.
Uppl. á skrifstofunni í Hafnarstræti 18.
3-4 Mergja íMð
óskast til leigu frá 1. okt. n. k..
C. TH. BRAMM,
á skrifstofu G. Gíslason & Hay,
Ltd.
Prentsmiöja Þ. Þ. Clemenlz, 1916
Veiðiréttur
í Þingvaliavatni, ásamt bát og
húsnæöi, er til leigu frá miðjum
júlí fratn í september. Uppl. gefur
Carl F. Bartels,

Vátryggið tafarlaust gegn eldi
Vðrur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaOur,
Hverfisgötu 30.
Sími 533 — Heima kl. 5—6
Oddur Gfslason
yflrréttarmálaflutnlngsmaOur
Laufásvegi 22.
Vénjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Sími 26
Bogl Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutnlngsmaOur,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppij.
Srifstotulmii itá kl. 12— cg <-6 e.
- Talsími 250 —
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
58 -----
Frh.
Hún fann og vissi það vel, aö
þessar tíðu heimsóknir voru farnar
að verða Katrfnu meira en lítið
hvimleiöar. Og ef hún á kurteisan
bátt heföi getað komið í veg fyrir
þær, myndi hún hafa gert það.
Þetta var Rósabellu gleðiefni.
Katrín myndi iika hafa sýnt Rósa-
bellu meiri fáleika, ef hún hefði
getað fengið það af sér, vegna
Teddys.
Sú ímyndun hans, að vináttan
milli frúanna færi sívaxandi, fékk
honum mikillar ánægju, sem hún
ekki vildi skerða né svifta hann.
Hún þóttist reyndar viss um, að
þeir dagar myndu koma að Teddy
kæmist aö raun um hversu ákaf-
lega langt var frá því, að hann
heföi nokkurn tíma þekt konu
sfna rétt, en hún vildi ekki eiga
þar neinn hlut að máii.
Vegna Teddy var það þvf ein-
göngu að hún ekki reis á móti
hinum augljósu tilraunum Rósa-
bellu til þess að ná vinfengi henn-
ar og hýlTi.
Hún fann aö það var jafnvel
eitthvaö meira en viöbjóöur, sem
hún hafði á hinni dænialausu eig-
ingirni, heimselsku og vöntun á
flestum hinum betri, kveniegu til-
finningum, sem einkendu Rósabellu.
Og smátt og smátt varð hún þess
líka vör, að Rósabella var farin
að hafa miður heppiieg áhrif á
alt heimilislíf hennar. En í hverju
þetta sérstáklega lægi, gat hún þó
ekki enn geit sér nógu ljósa grein
fyrir.
Hún var nú farin að frískast svo,
að hún gat ekki kent veikluðum
taugum urn þessar tilfinningar.
Hún þóttist líka viss um aö Fil-
ipp væri á sama máli og hún í
þessu efni. Hún hafði veitt því
eftirtekt að hann varð ætíð upp-
stökkur og órólegur þegar Rósa-
bella var nærstödd. Reyndar hló
hann að glensyrðuni hennar, og
sýndi henni aila kurteisi, en samt
þóttist Katrín fulikomlega geta ráð-
ið þaö af_iátbragði hans, að mað-
urinn sinn væri nákvæmlega sömu
meiningar og hún hvað Rósabellu
snerti; og að honum, alveg eins og
henni, félli þaö illa að dómur
þeirra um lundarfar og framferði
Rósabellu skyldi hljóta að talla á
þessa leið.
En, þótt undariegt megi virðast,
töluðu þau aldrei saman um þetta.
Þau varla nefndu hana á nafn sín
á milli. Það var eins og þeim
báðum væri það ógeöfelt að gera
Rósabellu að umtaisefni.
Þetta var því einkenniiegra, þar
sem þau annars voru vön því að
tala saman og bera sig saman um
alia hluti í daglega lffinu. Chester-
mere haföi haft alveg jafnmikinn
viðbjóð og Katrín á þessari nánu
viðkynningu við frúna, en var nú
hættur að fmynda sér að Rósa-
bella í neinu sérstöku augnamiöi
ieitaði hennar.
En samt sem áður bar hann
mesta vantraust til einlægni hennar,
og aldrei sá hann hana svo í nær-
veru konu sinnar, að hann ekki
iðraði þess að hann nokkru sinni
hefði leyft henni aðgöngu að heim-
ili sínu.
En samt sem áður gat hann
ekki neitað því að töfrafegurð
Rósabellu hefði áhrif á hann. Hann
langaði ekki til að láta þá tilfinn-
ingu fá vald yfir sér, og var sér
þess fullkomlega meðvitandi að
hann yrði að hafa gát á sjálfum
sér.
Hann fann vei að Kalrín hafði
reglulegt ógeð á Rósabellu, og var
oft hálf argur yfir því að hún ekki
skyldi algeilega slíta allri umgengn
og kunningsskap við hana.
Sjálfur hlífði hann ekki Edward
Antrobus í orði. Hann kallaöi hann
beinasna, sem ekki væri einu sinni
aumkunarverður, fyrst hann heföi
látið Rósabeilu ná slíkum tökum á
sér. v
Það var þó einkum einn morg-
un að hann var, venju fremur, ber-
orður um þetta.
— Þegar að er gáð, þá hefir
Antrobus frá upphafi hagað sér
eins og naut, sagði hann við Kat-
rínu, sem eitthvað haföi minst á
Teddy. Eg veit ekki, úr því sem
komiö er, hvers vegna maður
skyldi vænta annars af honum en
heimsku á heimsku ofan. Eg er
hættur að kenna í brjósti um hann.
Frú Chestermere stóð við ofn-
inn í stofunni, rjóð í kinnum og
björt á brá, Hún var ungleg og
fögur. Sóiargeislarnir léku sér á
kinnum hennar og hver andlits-
dráttur bar vott um ánægjuna og
hamingju-tiifinninguna, sem inni
fyrir bjó.