Vísir - 26.06.1916, Blaðsíða 3
V I S I R
Drekkið
CARLSBERO
Porter
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrir ísland
Nathars & Olsen
Laukur, onions — Perleög i glösum, J»st \ 1 FÆÐ' I
Fæði fæst í Ingólfsstræti 4.
LE 1 G A
Til ferðalaga er áreiðanlega best að kaupa Kindakjöt f Matardeild Sláturfélagsins, Hafnarstræti — Sími 211. Orgei til leigu, Uppl. á afgr. [224
Sveitamenn þvoið ullina vel og kaupið sódaduftið ameríska í Nýhöfn. Leiðsögn um notkun fylgir.
á Hótel ísland ræður fólk til alls- konar vinnu — hefur altaf fólk á boðstólum.
V erslunarstaða.
Stúlka sem þekkir vel til vefnaðarvöru, og sem hefur áhuga
fyrir verslun, getur fengið a t v i n n u við eina af stærstu verslun-
um bæjarins.
Hátt kaup.
Eiginhandar umsókn merkt 119 sendist afgreiðslu þessa blaðs.
Skrifstofur H. Benediktssonar,
Suðurgötu 8 B,
fást á leigu frá 1. október næstkomandi.
Semja ber við
Pétur Þ, J. Gunnarsson.
LÖGMENN
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaður,
Hverfisgötu 30.
Sími 533 — Heima kl. 5—6
Oddur Gfslason
yflrréttarm&laflutRlngsmaOur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutnlngsmaOur,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [ujpi].
Srifstofutimi frákl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz. 1916
E
VATRYGGINGAR
VátrygglÖ tafarlaust gegn eldl
v'órur og húsmuni hjá The Brít-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gfslason
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir; Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Austurstraeti 1.
N. B. Nielsen.
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar.
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími 254
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
66 ---------------
Frh.
Katrfn rélti fram báðar hendur
á rnóti honum. Hann var orðinn
magur og leit mikiö ellilegar út en
hann hafði aldur til.
— Velkominn heim, sagði frú
Chestermere mjög vingjarnlega.
Það mun gleðja Filipp mikið að
sjá yður aftur.
Rupert brosti, um leiö og hann
tók í hönd hennar.
Eg er búinn að mæta Filipp, og
það var hann, sem sendi mig hing-
að. Eg kann nú aldrei vel við mig
á danzleik. Og nú er líka langt
síðan eg hefi komið í samkvæmi.
En mig langaði til að sjá mína
gömlu kunningja, — einkum konu
Filipps og systir hans.
Margot roönaöi. Svo gengu þau
þrjú afsíöis.
Rupert sagði þeim, í fáum orð-
um, dálítiö af ferðum sínum, og
síðan settust þau öll undir pálma-
trén í blómahúsnu
— Eg mátti til að koma h,eim
sagði hatin. Mamma var altaf að
biðja mig að koma. Aumingja,
mamma! Mér brá þegar eg kom
heini og sá hvað henni hefir hnign-
að. —
Svo þagnaöi hann um stund,
en sagði svo:
— Eg þori ekki að biöja yður
um aö danza við mig, frú Ches-
termere, því eg þykist viss um að
þér muniö neita mér um það.
Einhver læddist aftan að honum
um Ieið og hann sagði þetta, og
klappaði á öxlina á lionum.
Það var Rósabella.
— Biðjið mig um einn danz,
sagði hún og brosti. Þér megið
ekki neita mér um þetta. Frú Ches-
termere fyrirgefur yður það. Hún
veit hve eg er sólgin í að danza.
Hún veit líka aö eg ætið vil hafa
mitt fram.
Rupert stóð snögglega á fætur.
Hann tók viðbragð, eins og högg-
ormur hefði bitið hann.
— Eg er hræddur um að eg
verði að neita mér um þann heið-
ur, sagði hann. Þetta sagði hanu
kuldalega, en þó brosandi.
Rósabella hló.
—- Víst er þaö heiður, eins og
þér vitið, mælti hún, því eg er
mjög vönd að því hverja eg vil
danza viö. En nú hefi eg ætlað
mér að danza við yður. Komið
nú! Eg vil danza við yður þenna
danz.
Featherstone brosti enn.
— Því miöur verð eg að neita
yöur um þetta, Sannleikurinn er
sá aö eg danza ekki. Eg hefi gleymt
því og ýmsum öðrum fullkomleg-
leikum.
Rósabella leit á hann snögglega.
Sá hún þá að hann myndi vera
mjög breyttur.
Hún roðnaði lítiö eitt.
— Hann vill láta mig halda að
alt sé úti okkar á milli, — að eg
geti ekki kvalið hann framar. En
hann er heimskingi, greyið, hugs-
aði hún meö sér. Svo svaraði hún
þvf glottandi:
— Jæja. Þér skuluð bara gera
yður kostbærann, ef yður sýnist
svo. Reyndar hafiö þér nú ætíö
verið hreinn og beinn ktaufi í því
aö danza, Rupert.
Siðan snéri hún sér að Katrínu
og mælti:
— Ætlið þér ekki að koma nið-
ur í þingsalinn til þess að hlusta
á Chestermere halda ræðu. Hann
sendi mér rétt í þessu seðil, og
biður mig að koma. Mér datt í
hug að við gætum máske orðið
samferða, ef þér óskið þess.
Það fór hrollur um Katrínu,
þegar Rósabella rétti henni seðil-
inn frá Chestermere. Hún svaraöi
samt stillilega:
— Verkahringur minn i kvöld
á ekkert skylt við stjórnmálin, sagði
hún og brosti jafnvel um leið. Eg
held að Filipp búist ekki við að
sjá mig þar. En fyrst þér ætlið
að fara þangaö og hitta hann, frú
Antrobus, þá gerið þér máske svo
vel að segja honum að eg geti
ekki komið og yfirgefið danzleik-
inn ennþá.
Rósabella leit fast á hana, þessa
konu sem hún hataði, en Filipp
elskaði. Þessa konu, sem stóð henni
í vegi fyrir því aö koma fram fyr-
irætlunum sínum. Hún hafði búist
við að Ieikurinn væri auðunninn,
en sá nú að svo myndi, ef til vill
ekki vera. Og þó hafði hún að
ýmsu leyti vel að verið. Hún hafði
fengið Chestermere til þess að
mæta sér heimullega. Hún hafði
séð um að kona hans fengi að vita
um það. Hún hafði sært Katrínu
hjartasáfi. En samt var hún ekki
ánægð. Hún hafði ásett sér að ná
Chestermere algerlega á sitt vald
og teyma hann að vild sinni. Hún
brosti kuldalega um leið og hún
gekk á burt og sagði:
— Eg skal bera þessi skilaboð
til Filipps.