Vísir - 30.06.1916, Blaðsíða 3

VlSIR

hinir grimmúðngu sigurvegarar yfir
Antweipen Iiafi hegnt belgisku
prestiinum, sem höfðu kjark til aö
neita að hringja kirkjtiklukkum sín-
Þeim til viðhafnar, með því
inóti að heugja þá upp á fótunum
neöan f klukknahólfana*.
Lögberg.
L U N DI
fæsl nú og framvegis í
I s h ú s i n u
Sími 517.
mmmmmmtmmmmmm
Nýir kaupendur
Vísis
fá
ATVINNA
3—4 stúlkur, helst vanar reitingu, geta fengið vinnu við að
reita Lunda um lengri tíma.
Semja ber við SIGURBJARNA JÓHANNESSÓN, Kirkjustræti
4. — Heima 8—10 síðdegis.
Skrifborð
(ekki kven-skrifborð)
óskast til kaups.
A. v. á.
Nýlegan hjólhest
vil eg kaupa nú þegar.
Björn Sveinsson.
Sími 347 og 9.
stúlku um tíma, — G o 11 kaup
í boði.
Þarf að koma strax.
SIG. SKAGFJÖRÐ, Aðalstr. 9.
Sttilkur
óskast til heyvinnu og inniverka.
Talið við Grafarholt.
^a&YwtgavstoJaYi
á Hótel ísland ræður fólktilalls-
konar vinnu — hefur altaf fólk á
boðstólum.
Dugleg
stulka
óskast á prestssetur á Austurlandi.
Veröur að fara meö Gullfossi.
A. v. á.
Sögu Kvennhetjunnar frá Loos
ókeypis fyrst um sinn.
mmmmmmímmmmmm
t\YYvaY\U$a
LÖGMENN
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaöur,
Hverfisgötu 30.
Simi 533 — Heima kl. 5—6
Vátryggið tafarlaust gegn eldi
vðrur og húsmuni hjá The Brit
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðafumboðsm. G. Gfslason
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar.
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími 254
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaOur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
__— -------------------------- i
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutningsmaður,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [u;-pi].
Srifstofutimi frákl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.

Barátta hjartnanna
Eftir
C. A. Rowlands.
70 ----
Frh.
En það var ekki eingöngu þetta,
sem haföi framleitt tárin og valdiö
andvökunum, heidur jafnframt sú
vitund, að önnur kona, og það
óvinur hennar, skyldi fá að njóta
þess hjá honum, sem henni var
neitaö um.
Hún sjáif, sem fylgdi hverju
skrefi hans á frægðarbrautinni, sem
sífelt baö fyrir honum, bað þess
aö alt mætti honnm vel iánast, hún
varð nú að víkja og láta aðra konu
veröa hluttakandi í hugsunum hans,
frarasóknarlöngun og vonum, og
jafnframt ást hans.
Ó! Þetta var þungt, þungt fyrir
haua að bera. Hún hafði ekki fyr
en í gærkvöld komist að fuliri raun
um hversu þungt það var. En hún
varð að þoia og þreyja.
Hún mátti til að halda áfram að
leika sitt hlutverk og vera með
bros á vörum þó hjartanu blæddi.
Hún varö enn, sem fyr að koma
fram gagnvart manni sínum, sem
hún ekki hafði þekt nógu vel fyr,
eins og ekkert hefði í skorist og
hún ekki vissi annað en að þau
væru beztu, ástríkustu, tryggustu og
falslausustu vinirnir undir sólunni.
— Hvers vegnal Hvers vegna
þurfti þetta að vera svona? and-
varpaði hún. En alt í einu snéri
hún sér snögglega viö, því hurðin
var opnuð og þjónustustúlka hann-
ar kom inn.
— Edward Antrobus lávaröur
er kominn og spyr eftir Chester-
mere lávaröi. Hann virðist vera
mjög veikur, þvi hann stundi hátt
þegar eg sagöi honum aö Ches-
termere væri ekki heima.
— Hefir Edward lávarður spurt
eftir mér? spurði frú Chestermere
í veikum rómi.
— Nei, frú. Hann spurði ekki
eftir yöur, en hann lítur út fyrir
að vera mjög veikur, svo eg hugs-
aði að þér máske vilduð tala við
hann. Eg er hálfhrædd við hann.
Hann er eitthvað svo ógurlegur
á að Uta.
Katrínu varð mjög bi!t við.
Hvað gat veriö urn aö vera fyrst
Teddy var kominn svona snemma
og dauðveikur Hún varð að fara
og finna hann,
Hér var máske einhver heimsk-
an, einhver ógætnin á ferðum. En
sannleikanum varð að halda leynd-
um, hvað sem það kostaði, — að
minsta kosti í lengstu lög. Og
hver vissi hve lengi það gæti nú
tekist.
— Eg ætla að fara og finna
Edward, sagði hún. Segðu ungfrú
Margot að eg sé vant við látin, ef
hún spyr eftir mér.
Hún hraðaði sér niður stigann
og óskaði með sjálfri sér að eng-
in ný þraut biði sín þar; hún
fann að hún ekki myndi þola mik-
ið meira en komið var.
Edward lávaröi haföi verið vísað
inn í hina stóru gestastofu og
Katrín stefndi nú þangað, en áður
en hún komst alia leið var hún
stöðvuö.
Einhver tók í hönd hennar. Hún
leit upp og sá að það var Rupert.
Hann var öskugrár í andliti og
meö starandi augnaráði.
— Þú. — þú mátt ekki fara
þarna inn. — Hann er — hann
er veikur.
— Eg er vinkona hans. Þú
segir hann sé veikur. Eg verö að
vitja um hann, sagði Katrín.
Rupert dró andann þungt.
— Já, hann er veikur, — dauð-
veikur. Eg fylgdi honum hingað.
Hann kom til mín í miklum vand-
ræðum í morgun. Konan hans
er — strokin frá honum. Hann
var eins og brjálaður maður. —
Hann er búinn að setja saman
einhverja svivirðilega óhróðurs-
sögu. Hann kom hingað —, Feather-
stone gat varla orði upp komiö, —
Hann---------
Frú Chestermere tók fram í.
— Eg veit það. Þú skalt ekki
vera að hlífa mér við því, Feather-
stone! Konan hans hefir ekki strok-
iö ein. Hún hefir strokið með
Filipp.
Hún sagði þetta rólega, kulda-
iega, ákafalaust.
— Þú ætlar þó ekki að leggja
trúnaö á þetta, hrópaði hann upp
óttasleginn. Það er ósatl. Eg sagöi
honum það. Veslings drengurinn!
Hann vildi ekki hlusta á mig!
Hann var viti sínu fjær og vissi
ekki hvaö hann sagöi.
Katrín reyndi að draga að sér
hendina.
Leyfið mér að fara, Featherstone.
Ef eitthvað gengur að Teddy þarf
hann á vini að halda. Eg er vin-
ur hans. Eg liefi aldrei gert hon-
um neitt rangt til. Eg vil leggja
mig fram um aö láta hann hlusta
á mig;
«