Vísir - 01.07.1916, Side 3

VlSIR
Mótorbátur
í ágætu standi er til sölu strax. — Semja má við
EINAR MARKÚSSON, Laugarnesspítala.
MMMfNMM
Nýir kaupendur
Skrifstofur H. Benediktssonar,
Suðurgötu 8 B,
fást á leigu frá 1. október næstkomandi.
Semja ber við
Pétur Þ. J. Gunnarsson.
Vísis
fá
Sögu Kvennhetjunnar frá Loos
T TT N D T 3^*® es* 3sUw&\ . * fæst nú og framvegis i ' , _ _ ■ shúsinu. SILKIN 1 Sími 517. | óviðjafnanlegu, 1 fyrir fleiri þúsundir.
Stúlkur 1 Alt nýtísku vörur, beina leið frá Lyon & París.
óskast til heyvinnu og inniverka. Talið við Grafarholt. Lftið á varninginn óg komið nú í tíma. Sími 599. ^ev^uwui Su^Jo^
DRENG 14—16 ára vantar mig strax í búðina og sendiferðir. Andrés Andrésson, klæðskeri.
Til ferðalaga er áreiðanlega best að kaupa t^Kindakjöt í Matardeild Sláturfélagsins, Hafnarstræti — Sími 211
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz. 1916
V*
ókeypis fyrst um sinn.
MMMtMMM
§end\B auo^s\t\$at
UmauU^a
Cj
LÖGMENN

Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaöur,
Hverfisgötu 30.
Simi 533 — Heima kl. 5—6
Vátryggið tafarlaust gegn eldi
vðrur og húsmuni hjá The Brlt•
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsni. G. Gfslason
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar.
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími 254
Oddur Gíslason
yflrróttarmálaflutnlngsmaOur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutningsmaOur,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [urpij.
Srifstofutími frá kl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutíœi8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nlelsen.

Bárátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
Rupert tók enn fastar um hönd
hennar. Fótatak heyrðist að baki
þeim og einhver nálgaðist.
— Frú Chestermere,sagöiFeather-
stone í ákveðnum róm. Þér megið
ekki fara inn í stofuna. Þér verðiö
að fara héðan! Ó, fyrirgefið þér,
— en eg verð að segja yður
sannleikann. Edward gæti ekki heyrt
þaö sem þér óskið að segja viö
hann. Hann getur aldrei heyrt til
yðar framar. Hann er dáinn —
hann skaut sig.
Hátt 0g sárt hljóð heyrðist.
Katrín reikaði við snöggvast og
féll svo meðvitundarlaus í fang
Ruperts. Hljóðið kom ekki frá
hennar fölvu vörum heldur frá vör-
uin manns hennar, sem var sá er
inn haföi komiö og nálgast þau.
Hann rendi flóttalegum augum tii
Ruperts.
~~ Eg — eg er saklaus, stundi
hann úpp og rétti fram hendurnar.
Guð minn góðurl Eg er saklaus!
Rupertl Rupert! Þú munt trúamér.
Þú verður að trúa mér!
Rupert draup höfði sem snöggv-
ast. Svo sagði hann með hljóm-
lausri rödd:
— Annastu um konuna þína,
Filipp.
Meira sagði hann ekki, enda var
það nægilegt. Hann trúöi sakleysi
vinar sfns. Það sýndi hann á þann
hátt aö leggja Katrínu meðvitundar-
lausa f faðm hans.
XXII.
Dauði Edwards lávaröar, sem
bar svo brátt og óvænt að, og á
svo hryggilegan hátt, varð að miklu
umtalsefni.
Þessi tíðindi vöktu hina mestu
gremju. Var ýmsum getum að því
leitt hvaö valda myndi aö hann
hefði gripiö til þessara örþrifaráða.
Ýmsar sögur gengu um þaö og
bárust mann frá manni. En að or-
sökin væri sú, að hann heföi tapað
stórfé í fjárhættuspili að undanförnu
vildu menn þó alment ekki leggja
trúnað á, enda vissu þeir gerla,
sem þektu hann, aö hann hafði
aldrei gefið sig við slíkri spila-
mensku neitt að marki,
Þarna gat orsökin ekki verið.
En hvar var hún þá?
Mörgum datt nú það sama í
hug, — að afbrýðisemi á hæsta
stigi myndi vera orsökin í sjálfs-
morðinu.
— En hvers var annars að vænta,
þegar hann var giftur slíkri konu,
veslings drengurinn! Þaðvarómögu-
legt annað en að slikt hjónaband
hlyti að enda með skelfingu, hugs-
uðu allir, sem til þektu.
Öll framkoma Rósabellu leiddi
til þess að styrkja menn í þessari
trú.
Reynt hafði0 verið í lengstu lög
að halda því leyndu hvar Iávarð-
urinn hefði framið sjálfsmorðið.
En samt barst það út. Og þegar
það fréttist að það hefði skeð á
heimili Chestermeres lávarðar fengu
óhróöurssögurnar nýjan byr.
Rósabella hafði róið að því öll-
um árum að út skyldu breiðast
óhróðurssögur um heimilislíf Ches-
termeres. Henni hafði hepnast það
að sumu, en þó ekki að öllu leyti,
Hún hafði sett sér það markmið,
aö sjá um að umtalið og sögurnar
uro samdrátt hennar og Chester-
meres lávarðar skyldu breiðast út
og aukast unz allir álitu þær sann-
ar og órækar. *
Húti hafði einnig ásett sér að
nota afbrýðisemi manns síns í fylzta
mæli í þessu augnamiöi. En aldrei
haföi henni komið til hugar aðaf-
brýðisemi hans myndi enda með
þessari skelfingu, enda vildi hún
varast að stofna sjálfri sér, eða
áliti sínu í mannfélaginu, í þá hættu,
sem af slíku myndi leiða.
En henni var um aö gera að
koma óoröinu á Chestermere, til
þess að geta sært Katrínu því sári
er riði hamingju hennar að fullu.
Og til þess að koma þessu í fram-
kvæmd hafði Jiún viðhaft orðin sem
hún hafði á danzleiknum hjá frú
Dörrilion.
Hún vissi vel að hertoginn af
Perth myndi ekki halda því leyndu,
aö hún og Chestermere hefðu
stefnumót með sér kvöldið það, og
að áður en kliiKkustund væri liðin
myndi það vera komið Katrínu til
eyrna.
Hún var róleg og köld þegar
Filipp Chestermere steig inn í vagn-
inn til hennar, og gékk óafvitandi
í gildruna, sem hún hafði lagt fyrir
hann. Og hún var eins róleg og
köld eftir það að hann var orðinn
þess var að það var hún en ekki
konan hans, sem beið hans í vagn-
inum. Þau höfðu setið all-Ianga
stund þegjandi, á meðan vagninn
hélt áfram til Charing Cross, en
svo var það hann sem rauf þögn-
ina.