Vísir - 09.07.1916, Síða 2
VlSlR
Jor %zX\
fer til Akureyrar kl. 12 á hád.
fimtudaginn 13. júlí.
Stjóxn JUUance.
VISIR
AfgrelÖsla blaösins á Hótel
Island er opúi frá kl. 8—8 á hverj-
uin degi,
Inngangur írá VallarstrætJ.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aftalstr. — Ritstjórlnn tll vlðtals frá
kl. 3-4.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Best að versla í FATABÚÐINNI!
Þarfást Regnkápur, Rykfrakkar fyrir
herra, dömur og börn, og allur fatn-
aður á eldri sem yngri.
Hvergi betra að versla en i
FATABÚÐINNI, Hafnarstr. 18. Sími 269
Frelsi.
—:o:—
Lögrétta flutti langau pistil á
miðvikudaginn var, eftir einhvern
uppgjafa Englending H. S. Cham-
berlain að naíni, sem ekki hefir
getað orðiö spámaður í sínu föður-
landi og J.iví flutt til Þýzkalands og
siöan til Vínarborgar og þykir þar
spekingur mikill, Pistill þessi á að
vera samanburður á þýzku og
ensku frelsi, Fyrsí fer hann nokkr-
um orðum um enskt stjórnmála-
frelsi og gerir lítið úr því. Síðan
segir hann;
»Eg vil leggjast dýpra. Því eðli
frelsisins er viðkvæmt nijög, og
veröur það oft að flýja hávaða lífs-
ins til þess að draga fram lífið í
baráttuþreki einstaklinganna; nægir
þar að benda á Bandaríkin í Norður-
Ameríku. Að vissu leyti er þessu
einnig þannig háttað á Englandi,
hvergi hittast fyrir aörir eins sér-
vitringar, er ekki kæra sig um skoð-
anir annara, um venjur, um orð-
róm, illan eða góöan, heldur hugsa
og lifa eins og þeim lætur bezt.
En þetta eru bara undantekningar
frá reglunni. Því reglan er tilbreyt-
ingaleysi á öllum sviðum. Þegar
eg dvaldi á Englandi fyrir nokkr-
um vikum, urðu vinir mínir for-
viða, er eg sagði við þá: »Þið
eruð sauðir, Englendingar.* í öll-
um siðum daglega lífsins og eins
í stjórnmálum er sama venjan.
Allir karlmenn bera sams konar
brækur, allar konur eins gerða hatta;
man eg eftir, að einu sinni var
ekki hægt að fá í allri London blátt
hálsbindi; blátt var ekki tízka þá
nefnilega; í Berlín, París og Wien
er þetta ekki hugsanlegt.*
Já, það vantar ekki, að hann
Ieggist djúpt í útskýringum sínum
á hinu viðkvæma eðli frelsisins. —
Ómögulegt að fá blátt slifsi í allri
London!! Og aumingja maðurinn
hefir hlaupið um allar götur og í
hverja búð og hvergi getað fengið
blátt slifsi. — Hvað skyldi hann
hafa verið lengi að því? Svo hafa
Englendingar auðvitað gert gríu
að honum og þess vegna hefir hann
sagt þetta: »Þið eiuð sauðir, Eng-
lendingar.* — Og mikið dæma-
laust er það vel sagt!!
Annars segir hann að frelsið sé
hugtak og hefir það eftir Kant og
hann vitnar lika í tónsnillinginn
Wagner og Martin Lúther, svo það
er auðséð að maðurinn er lærður.
En hann minnist ekkert á frelsi
Sljesvíkurbúa eða Pólverja í Austur-
Prússlandi. Álítur víst að þeir geti
verið ánægðir ef þeir hafa nóg af
bláum slifsum og ganga ekki allir
á eins brókum — og svo hafi þeir
— hugtakið!
Hrólfur.
Slys.
Ofan úr Borgarfirði er Vísi sagt
frá hrapallegu slysi, sem þar vildi
til núna um miðja vikuna. Bónd-
inn á Oljúfurá, Steingrímur, var að
grafa undan klöpp eða jarðföstum
steini, en er losnaði um steininn,
gáði maðurinn sín ekki og varð
undir honum, Ekki varð heima-
fólk Steingríms vart við slysiö fyr
en ferðamenn komu að þar sem
hann lá undir steininum. Höfðu
báðir fótleggir brotnað og annar
molast í sundur. — Læknis var
þegar vitjaö og batt hann þegar
um brotin og átti síðan að flytja
hann hingað til Reykjavíkur með
Ingólfi. En áður en lagt var af
stað með hann um borð úr Borg-
arnesi, skoðaði læknir hann þar og
réði frá að flytja hann hingaö
vegna þess að hann mundi ekki
lifa til kvöldsins. Kolbrandur var
hlaupinn f sárið.
Minnisbikar
Eftir
Johan Bojer,
—o—
Við, glaðværu veiðimennirnir,
sátum í kringum eldinn i skógin-
um og töluðum um liðnar stundir.
Einn okkar, ungur listamaður, kunn-
ur fyrir ótrúlegu tiltækin sín, byrj-
aði þá að segja frá:
Þegar eg var nýkvæntur bjó eg
á afskektri hæð skamt frá Kristjaníu.
Á þeim vetri dreif nú margt mis-
jafnt á dagana. Nágrannarnir voru
svo langt í burtu, að konan mín
var hrædd við að vera ein heima
með stúlkunni. Það snjóaði svo
mikið um veturinn, að við uröum
oft að fara á skíðum að sækja okk-
ur eitthvað til viðurværis. Svo var
það á aðfangadagsmorguninn að
blöðin fluttu myndir af Iveimur
hættulegum glæpamönnum, sem
höfðu strokiö úr fangelsinu. »Hm-
hac, segi eg við konuna mína, »við
megum þá búast við heimsókn —
5 því við liggjum svei mér vel við
( fyrir fólk, sem leitar hælis í skóg-
’ inum«.
t »Guð minn góður«, segir hún,
■ »þú heldur þó ekki að þeir fari
að koma hingað ?«
«• »Því ekki það, því ættu þeir
ekki aö gera það«, segi eg,— »og
ef þeir kojna, þá held eg sé bezt
fyrir okkur að bjóöa þeim inn og
veita þeim alt sem þá skortir.*
Konan mfn er nú af gamalli em-
bættismannaætt komin, og jafnvel í
mestu fátæktarástæðum okkar gat eg
oft ekki annað en brosaö aö mikil-
Iæti hennar, Þrátt fyrir það þó að
við byggjum í litlu og óbreyttu
húsi, var ekki til að tala um að
sendill eða þessháttar fólk fengi aö
koma inn í kitruna, sem við köll-
uðum borðstofu. Betlari gat feng-
ið matarbita, en hann varð að standa
úti í ísköldum ganginum og eta
hann þar, af því aö það var ekk-
ert rúm fyrir hann í eldhúsinu og
í borðstofunni, — já, það heföi
átt að stinga upp á þ v í við hana.
»Það væri svo sem þér líkt, að
bjóöa þeim inn«, sagði hún, en
varð að brosa, því að jafnvel um-
hugsunin fanst henni fjarstæða. —
Og eg þurfti nauðsynlega að fara
í bæinn í dag, en eg verð víst að
sleppa því, eg veit ekki hvort eg
þori ein í gegnum skóginn«.
»Eg fylgi þér auðvitað að járn-
brautarstöðinni«, sagði eg, og það
gerði eg.
En áður en hún fór inn í lest-
ina gaf hún mér heilan hóp af
góðum ráðum.
»Mundu nú að Iæsa útidyrahurð-
inni ve!,« sagði hún. «Það er
ekki að vifa hverjir geta farið fram-
hjá,» Eg lofaði ölht og flýtti mér
heim. Svo hafði vinnustúlkan verið
að drepast úr hræðslu á meöan eg
var að heiman.
En eg fann iíka til einhvers ótta
við að vera svona langt frá öllu
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opift v. d..8-8, Id.kv, til 11
Borgarst.skrifjt. i brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3og5-7v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M. Alm. samk, sunnd. 8l/, siftd
Landakotsspit. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3, Bankastjórn til vift-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opínn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafuift opift 1 ,/,-2,/1 siðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7, sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráftsskriistofurnar opn. 10-4 v. d.
Vífilsslaöahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnlð opift sd. þd, fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. læknlngar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriöjud. kl. 2—3.
Augnlækningar i Lækjargötu 2 á mift-
vikud. kl. 2—3.
landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
e.
öðru fólki. Skógurinn í kring um
húsið virtist svo drungalegur, húsið
svo autt og tótatak mitt svo há-
vaðamikiö, að mér fanst helzt að
það hlyti að heyrast langt í burtu.
Eg reyndi að vinna eitthvað, en
það fór alt í handaskolum. Eg fór
þá að hugsa um strokumennina tvo
og hló mig alveg máttlausan. «Þú
ert þó ekki hræddur«, sagöi eg —
«ertu orðinn alveg viðutan !« En
eg gekk órólegur úr einu herberg-
inu í annaö og beið eftir því hvaö
að höndum bæri.
Þá er alt í einu hringt. Vinnu-
stúlkan kemur inn, með öndina í
hálsinum og segir að það séu tveir
menn úti.
«Hvað vilja þeir?c
»Eg veit ekki. Þeir sögöust vilja
koma inn. En eg þorði ekki að
opna. Þeir eru eitthvað svo grun-
samlegir*.
Frh.