Vísir - 09.07.1916, Blaðsíða 3
v i s;i;r
hversu erfitt er að fá steinolíu
flutta til Norðurlandsins, eru
birgðir vorar þar fremur litlar, og viljum vér því leiða athygli þeirra
sem ætla sér að gera út mótorbáta til síldveiða fyrir norðan í sum-
ar og hugsa sér að kaupa steinolíu hjá oss, að því að svo getur
farið, að birgðir vorar fyrir norðan verði ekki nægilegar, svo
öruggast er fyrir þá að taka með sér héðan eins mikið af olíu og
þeirn er unt.
Rvík 4. júlí 1916.
Hið íslenska steinolíuhlutafélag.
GAILIE PEREEGTION,
eru bestu, léttustu, einföldustu og ódýrustu báta- og verksmiðju-
mótorar sem hingað flytjast. Vanalegar stærðir frá 2—30 hk.
Verksmiðjan smíðar einnig utanborðsmótora, 2—2lj2 hk.
Mótorarnir eru knúðir með steinolíu
settir á stað með bensíni, kveikt með
öruggri rafmagnskveikju, sem þolir vatn.
Verksmiðjan smíðar einnig ljósgasmótora
Aðalumboðsmaður á íslandi:
Vandað hús
á góðum stað í bænum — er til sölu.
Upplýsingar gefur
Pétur Magnússon yfirdómslögmaður,
Hverfisgötu 30.
‘á Hótel Island
verður I o k u ð um tíma.
Virðinga'fylst.
Th. Kjarval.
O. Ellingsen.
Steinbítsriklingur,
Islenskt smjör
Sauða-tólg og
Sauðskinn
hjá
Stú1ka
getur strax fengið vinnu við að sauma vesti — einnig sem
geturtekið vinnu heim til sín.
k.__
Guðm. Sigurðsson klæðskeri.
Duglegan matsvein
vantar nú þegar á gufuskip.
Upplýsingar á skrifstofu
ö^ajsson.
Prentsm. Þ. Þ. Clementz,
Hátt kaup í boði.
LÖGMENN
► ◄
Oddur Gíslason
yflrréttarmáilaflutnlngsinaOur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Bogs Brynjólifsson
yflrréttar ir.ðleflutnlngsmaBur,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppi].
Srifstofutími fráki. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Jóh, Ogm.Oddssyni
Laugv. 63.
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar.
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími 254
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaöur,
Hverfisgötu 30.
Sími 533 — Heima kl. 5—6
Vátryggir; Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofi.ttírai8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Dóttir snælandsins.
Eftir
Jack London.
1. kapítuli.
— Alt er tilbúið, ungfrú Welse,
þó mér þyki slæmt að eg ekki gat
lánað yður neinn af skipsbátunum.
Frona Welse stóð upp í skyndi
og flýtti sér til stýrimannsins, sem
hafði ávarpað hana með þessum
orðum.
— Við erum svo önnum kafnir,
°g gullnemar eru slæmur farangur,
að minsta kosti — —
— Eg skil það, greip hún framí,
og eg haga mér líka eins og eg
vaeri ekki sem beztur flutningur.
Mér þykir slæmt að gera yður þetta
ömak, en, — en — — Hún snéri
sér snögt við og benti á land.
Sjáið þér stóra bjálkahúsið þarna,
þarna á milli skógarrunnanna ? Eg
er fædd þar.
— Já, það myndi líka vera asi
á mér í yöar sporum, tautaði hann
um Ieið og hann ruddi henni braut
gegnum mannþröngina á þilfarinu.
Þar flæktist hver fyrir öðrum og
hrópaði og kallaði. Þúsund gull-
nemar heimtuðn hátt og hrottalega
að farangur þeirra væri undir eins
fiuttur í Iand. Og niðri í lest skips-
ins keptust menn í óða önn við
að ná honum upp.
Viö báðar hliðar gufuskipsins
iágu bátar, sem tóku við farmin-
um, og, að svo miklu leyti sem unt
var, var reynt að aðgreina hann
eftir merkjum, svo einhver regla
gæti verið á uppskipuninni.
— Ojaldkerinn okkar hér á skip-
inu segist missa vitið innan um
atian þenna óskapagang, sagði stýri-
maðurinn, um leið og hann hjálp-
aði Fronu niður stigann, af efra
þilfarinu, og sumir af hásetunum
hafa sagt upp skiprúminu og eru
roknir í land. En við erum þó
ekki eins illa staddir og »BetIe-
hemsstjarnan*, skipið sem þarna
liggur skamt frá okkur, Þaðan er
næstum öll skipshöfnin strokin, svo
ekkert er hægt að aðhafast.
— Hæ! Þarna þú! hrópaði hann
til manns sem hann vildi ná í, til
þess að róa með ungfrúna í land.
Gættu þín innan um alla þessa
þvögu.
Rétt í sama biii rakst ferjubátur-
inn á stóran Indíánabát, sem kom
sigiandi beint á ferjubátinn, hlað-
inn af farangri, gullnemum og
Indíánum.
Ferjumaðurinn gat bjargað ár-
unum í tíma, en skall aftur á bak
viö áreksturinn. Þegar hann kom
aftur fótum fyrir sig lét hann ekki
á því standa að ausa fúkyrðunum
yfir skipshöfnina á Indíánabátnum,
sem ekki gerði annað en skelli-
hlægja að óförum ferjumannsins.
— Hypjaðu þig í burtu sem
skjótast, hrópaði einn þeirra til hans.
Kantu ekki árariagið, klaufinn þinn?
Sá sem þetta sagði hafði beygt
sig út yfir borðstokkinn á stóra
bátnum, svo ferjumaðurinn gat náö
til hans og rekið honum svo væn-
an löörung aö hann féll aftur á
bak ofan á farangurinn. En þá fór
sá sem næstur honum var að reyna
tii, i mesta flýti að losa um rnarg-
hleypuna og ná henni úr ieður-
hylkinu sem héklc við mittisól hans,
og stýrimaðurinn á Indíánabátnum
rak stýrisárina fyrir brjóst ferju-
manninum svo hann féll aftur á
bak niður í bátinn.
Nú rigndi niður blótsyröunum,
margtvinnuöum, frá báðum hlið-
um, þegar ferjumaðurinn reis á
fætur, gat komið fyrir sig árunum
og réri aö skipshiiðinni aftur.
Stýrimaðurinn leil til stúlkunnar
sem hann bjóst við að stæði nú
náföl og dauðhrædd þarna á þil-
farinu hjá sér, en varð nú stein-
hissa að sjá að henni brá ekki hið
minsta.
— Mér þykir leitt að þetta skyldi
koma fyrir, sagði hann.
En hún greip undir eins fram i:
— Ja, nei nei. Það gerði ekkert
til. Mér þykir bara gaman að þessu.
Samt þótti mér vænt um að mað-
urinn gat ekki náð upp tnarghleyp-
unni. Ef hann hefði náð henni
þá--------
— Þá hefði máske oröið bið á
því að þér kæmust í Iand, sagði
stýrimaðurinn og hló.
— Þessi maður er reglulegur
sjóræningi, hélt hann áfram, um
leið og hann benti á ferjumann-
inn, sem nú var kominn með bát-
inn að skipshliðinni. Hann gekk
reyndar inn á að heimta ekki meira
en tuttugu dollara fyrir að flytja
yður í land. En»sagðist myndi hafa
heimtað tuttugu og fimm dollara
hefðuð þér verið karlmaður. Hann
er sjóræningi, takið þér eftir því,
og verður sjálfsagt hengdur á end-
anum. Tuttugu dollarar, fyrir hálf-
tíma vinnu! Hugsið þéryðurþað!
— Hægan, hægan, sagði nú
ferjumaðurinn, sem hélt bátnum við
skipshliðina.
Frh.