Vísir - 16.07.1916, Blaðsíða 3

VlSIR
Tilkynning.
Skipin »Eearl Hereford*, »Eggert Ólafsson«, »íslendingur« og
»Varanger« fara héðan til Akureyrar í dag.
Fólk það sem ráðið er til síldarvinnu hjá eigendum fyrnefndra
skipa verður flutt út frá steinbryggjunni kl. 2—4 e. m.
Reykjavík ie/7 1916.
Elías Stefánsson.
Bifreiðafélag
Reykjavíkur 1915
hefir ávalt bifreiðar í lengri og skemri ferðir.
Til Þingvalla fer bifreið þrisvar í viku,
á þriðjudögum, fimtudögum og laugardögum-
Sími 405.
Drekkið
LYS
CARLSBERG
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
c ■
Aðalumboð fyrir ísland
Nathan & Olscn.
Málning — Terpintína — Fernisolfa — Þurkefni
Málaraburstar — Kítti og Hampur (í stopp)
og ýmislegt til bygginga fæst á
Laugavegi 73. Sími 251.
Böðvar Jónsson.
Stúlku vantar
í þvottahúsið á Vífilsstöðum. — Upplýsingar gefur
yfirhjúkrunarkonan.
Reyttur og óreyttur
Lundi
fæst í
Ishúsinu.
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar.
A. V. Tulinius,
Miöstraeti 6 — Talsími 254
Det kgl. octr,
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofub'mi8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen,

Síiritus-koHipás
sem sjá má á neðan frá
óskast til kaups.
Matthías Olafsson,
Ingólfshús,
Reykjavík.
Oddur Gíslason
yflrrðttarmð.Iaflutrcln{;smaBur
Laufásvegí 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
S nii 26
Bogi Brynjólfsson
yfirréttarn ólaflutningsmeöur,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [u pij.
Srifstofutimi frá kl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaður,
Hverfisgötu 30.
Simi 533 — Heima kl 5—6 .
Dóttir snælandsins.
Eftir
Jack London.
8 -------------
Frh.
Þetta er Neepoosa, sem vaggaöi
þér á örmum sér þegar þú varst
barn, Neepoosa, sem skírði þig
Tenas Hee-Hee, sem barðist fyrir
|ífi Þ'nu, þegar þú varst veik, safn-
aði saman ýmsum jurtum og rót-
um í skóginum og sauð af þeim
blöndu handa þér að drekka. En
þú hefír ekki breyzt mikið, því eg
Þekti þig undir eins. Það var
skugginn þinn sem eg sá hjá tjald-
dyrunum, sem kom mér til að líta
upp. Jú, dálítið hefir þú kannske
breyzt. Þú ert orðin há og grönn
eins og pílviður, en háriö er eins
og í gamla daga. Og augun eru
skær og hrein, eins og í gamla
daga, þegar Neepoosa var að fela
þig þegar þú hafðir gert eitthvað
sem þú ekki máttir gera, en vildir
ekki bjarga þér með ósannindum.
Jú, jú! Það er ólíkt þér, kven-
fólkið, sem nú kemur hingað til
iands.
— Og hvers vegna eru ekki
hvítu konurnar í heiðri hafðar
meðal ykkar? spurði Frona. Karl-
mennirnir hér í tjaldstaðnum ykkar
kalla á eftir mér ósæmileg orð, og
sama gera drengirnir, þegar eg
geng í gegnum skóginn. Þessi
háðung átti sér ekki stað til forna,
þegar eg lék mér við þá.
— Jú, jú, svaraöi Neepoosa.
Þetta gengur nú svona. En þú
skalt ekki áfellast þá. Láttu ekki
reiði þína koma þeim í koll. En
það er sannleikurinn, að þetta er
þínu kvenfólki að kenna, sem nú
kemur hiugað á þessum tíraum.
Þaö getur ekki bent á neinn sér-
stakan karlmann og sagt: Þetta er
maðuiinn minn. Og það er ekki
gott að kvenfólkiö skuli vera þannig.
Og þær elta alla jafnt, hvern karl-
mann, án þess að biygðast sín,
Orðbragð þeirra er Ijótt og hjörtu
þeirra vond. Hvers vegna eru þess-
ar óheiðarlegu konur að koma
hingað til okkar? — En hvað
drengina okkar snertir, þá eru þeir
nú bata barn-drengir. —
Tjaldskörinni var nú lyft upp.
Gamall Indíáni skreið inn. Hann
muldraði eitthvað, þegar hann sá
Fronu. Andlitssvipurinn bar vott
um gleði hans yfir nærveru hennar.
— Svo Tenas Hee-Hee er kom-
inn aftur, á þessum síðust og verstu
dögum, sagði hann með skrækri
og skjálfandi röddu.
— Hvers vegna kallarðu þetta
»verstu og síöustu daga«, Muskim?
spurði Frona. Eru ekki konurnar
ykkar betur klæddar en áður? Er-
uð þið ekki mettir af hveiti, fleski
og hvítra manna fæðup Auðgast
ekki ungu mennirnir ykkar af því
að bera byrðar og flytja fólk? Og
er ekki munað eftir þér þegar út-
deilt er kjöti, fiski og ullarábreið-
um, að fornum sið? Hvers vegna
kallarðu þetta »síðustu og verstu
daga, Muskim?
— Satt er þetta, svaraði hann,
alvarlega og hátíölega, og leiftri
brá fyrir í augum hans. Þetta er
alveg rétt. Konurnar eru betur
klæddar. En þær eru orðnar vel-
þóknanlegar í augum hvítu mann-
anna, og Iíta nú ekki lengur viö
nngu mönnunum af kynstofni vor-
um. Vegna þess vex ekki þjóð-
flokkur vor og ungbörnin leika
sér ekki lengur við kné vor. Svo
er það nú. Magarnir eru fyllri af
kvítra manna fæðu, en þeir eru líka
fyllri af hinu slæma brennivíni hvítu
mannanna. Víst vinna ungu meiin-
irnir sér inn peninga, en þeir sitja
á næturnar yfir spilum, og tapa
þeim. Og þeir skiftast á illyröum,
höggum og slögum. Milli þeirra
er megnasta ósamlyndi. Og, hvað
gamla Muskim snertir, þá fær hann
nú sjaldan ölmusu, — hvorki kjöt,
fisk né ábreiðu, Ungu stúlkurnar
hafa yfirgefið gamiar venjur. Ungu
mennirnir heiðra ekki lengur hina
gömlu verndargripi ættstofnanna né
hina gömlu guði. Þetta eru því
slæmir tímar, Tenas Hee-Hee, sem
eru þess valdandi að gaml Muskim
gengur hryggur til hinnar hinstu
hvfldar.
— Æ, æ! Svo er nú þetta, ýlfr-
aði Neepoosa.
— Trylling fólks þíns hefir trylt
mitt fólk, hélt Muskim áfram. Það
kemur yfir hlnn salta sæ, — ótelj-
andi, eins og bárur hafsins er fólk
þitt. Og það heldur áfram áleiðis
— já, hver veit hvert,
— Já, hver veit hvert, sagði
Neepoosa, og réri fram og aftur.
— Altaf heldur það áfram, íátt-
ina til frostsins og kuldans. Og
altaf koma fleiri og fleiri, hópur á
eftir hóp.
— Já, já! Út í frostið og kuld-
ann! Það er löng leið, dimm og
köld, sagði Neepoosa, og það íór
hrollur um hana. Alt í einu lagði
hún hendina á handlegg Fronu og
mælti: Ætlar þú þangað ?
Frona hneigði höfuðið játandi.