Vísir - 22.07.1916, Page 3
VÍSIR
fi A T.TXF! PERFECTION
eru bestu, léttustu, einföldustu og ódýrustu báta- og verksmiðju
mótorar sem hingað flytjast. Vanalegar stærðir frá 2—30 hk.
Verksmiðjan smíðar einnig utanborðsmótora, 2—21/* hk.
Mótorarnir eru knúðir með steinolíu
settir á stað með bensíni, kveikt með
öruggri rafmagnskveikju, sem þolir vatn.
Verksmiðjan smíðar einnig Ijósgasmótora
Aðalumboðsmaður á íslandi:
O. Elhngsen,
Stangaveiði
fyrir eina stöng fæst leigð
í Elliðaánum.
Uppl. í verslun
\ l-
Sturl^ Jónssonar.
VA’
■HIWI
VATRYGGINGAR
1
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar.
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími 254
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og .28.
Austurstræti 1. <
N. B. Nielsen.
L
LOGMENN
□
Oddur Gíslason
yflrréttarmálaflutnlngsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4 5
Simi 26
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaður,
Hverfisgötu 30.
Sími 533 — Heimn kl 5—6 .
Bogi Brynjóífsson
y flrr éttarrr álaflutningsmaður,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppi].
S rifstofutimi frá kl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Sendvð au^svtvo^at
VvmanVe^a
Prentsmiðja Þ. Þ. Clemenlz. 1916.
Frá
bæjarstjór narfundi
20. þ. m.
— o —
Fundurinn hófst nokkru eftir á-
kveðinn tíma með því að forseti
endurtók tilmæli sín eða áskoruq
frá síðasta fundi, til bæjnrfulltrú-
anna um að mæta stundvíslega á
tundunum.
1. mál var byggingarnefndargerðir
frá 15. júlí. Stjórnarráðinu veitt
leyfi til að byggja hús yfir listaverk
Einars Jónssonar við framlengingu
Frakkastígs, 80 metra fyrir vestan
Skólavörðustíginn. Nokkur fleiri
byggingarleyfi voru veitt, flest inn-
göngu og geymsluskúrar.
2. mál, fasieignanefndargerðir frá
17. júlí, Meðal annars var frú
Jónassen og Eggert Claessen selt á
erfðafestu landspilda í Vatnsmýrinni
0. 6 hektar að stærð. Þetta þykir
mönnum ef til vill lýgilegt nú á
tímum, þegar bæjarstjórnin er farin
að kaupa aftur óræktuð erfðafestu-
lönd dýrum dómum, en hér stend-
ur svo sérstaklega á, að spilda
þessi liggur á milli tveggja erfða-
festulanda, er umsækjendurnir höfðu
áður fengið í mýrinni, traðir, sem
bænum eru alveg ónýtar.
3. málið, fnndargerð gasnefndar
frá 17. júlí var aðaiviðburðir fund-
arins:
Gasverðið hækkar.
Gasnefndin leggur tii, að gasverð-
ið verði hækkað, þegar farið verð-
ur að nota kol þau, sem síðast voru
keypt. Þau kol eru svo miklu dýr-
ari en þau sem áður hafa verið not-
uð, að gasstöðin mundi skaðast á
að selja gasið sama verði og áöur,
en þar við bætist, að kol, sem síð-
ar hafa verið pöntuð, og nægja
eiga þangað til í ágúst 1917, verða
enn dýrari. Meðalverö kola sem
ráðgert er að eyðist til þess tíma
er um 90 kr. á smálestinni. Til
þess að gasstöðin geti staðist þau
kolakaup, telur nefndin nauösynlegt
að hækka gasveröið þannig:
Ljósagas upp í 40 a. tm.
Suðugas — - 30 - —
Autom.g. — - 35 - —
Mótorgas — - 30 - —
Götuljós — - 5 - f. hverja
logstund.
þorv. Þorvarðarson vakti máls á»
því hvort ekki álitist fært að láta
það gasverð sem nú væri, haldist
óbreytt framvegis. Hallann sem
gasstööin hlyti að verða fyrir af
því mætti svo bæta henni upp síðar,
með því að lækka ekki gasverðið
frá því sem það er nú, þo að kol
lækkuöu í verði, fyr en hann væri
unninn upp. — Áleit ræðumaöur,
að það myndi koma sér betur fyrir
fjölda bæjarbúa, að taka þannig lán
hjá gasstöðinni, meðan alt er í því
geypiverði sem nú er, og endur-
greiða það aftur á þennan hátt
þegar verð á öörum nauðsynjum
lækkar.
Borgarstjóri áleit þetta ekki
ráðlegt, þó það væri ef til vill ekki
Dóttir snæiandsins.
* Eftir
Jack London.
Því næst tók hann upp úr mat-
arkassanum þykka pönnuköku, en
þegar hann sá hvernig hún var
oröin útlits, leizt honum ekki á og
fleygöi henni út. Svo tók hann upp
skjóðu nieð skipskexi. Var það nú
komið í smámola og gegnvott af
rigningunni,
— Þetta er nú allur brauðforð-
inn, sem til er í kotinu, sagöi hann.
En seijist þér niður, og svo skul-
um viö reyna að gera okkur gott
af þessu.
— Bíðiö þér dálítið við, — og
áður en hann fékk tíma til að átta
sig var Frona búin að koma kex-
inu á pönnuna, saman við kjötið
og feitina. Svo helti hún dálitlu
af vatni saraan við og hrærði vel í.
Eftir dálitla stund lét hún salt og
pipur saman viö, og fínasti krydd-
ilmur fylti nú tjaldið.
— Já, eg held þetta sé nú bæri-
Iegur niatur, sagöi hann, um Ieið
og hann hámaði i sig af diskin-
um, sem hún hafði látið á og rétt
honum. Hvað er nú svona réttur
kallaður?
— Samtýningur, svaraði hún
stuttlega, og svo héldu þau áfram
að snæða þegjandi.
Frona skenkti nú kaffið. Hún
veitti tjaidbúanum nákvæma eftir-
tekt á meöan. Og hún komst að
þeirri niðurstööu að hann byði af
sér góðan þokka.
Þegar hjín virti fyrir sér augna-
ráð hans, ályktaði hún að hann
myndi vera bókamaöur. Hún þekti
svo vel hvernig að augnaráð þeirra
manna, sem Iesa mikið við lampa-
Ijós fram á nætur, verður frábrugð-
iö augnaráði alls almermings. Aug-
un voru mórauö og fögur. Það
brá fyrir í þeim einhverjum ein-
kennilegum litbla^ sem minti hana
á augnalit vinkonu hennar einnar
og skólasystur. Hárið var jarpt og
dálítið hrókkið. Hann var burða-
legur og vel vaxinn.
Hún gizkaði á að hann væri ná-
lægt þrem álnum á hæð og frá
tuttugu og fimm til þrjátíu ára að
aldri.
— Eg hefi ekki margar ábreið-
ur hérna, sagði hann, um leið og
hann lauk úr kaffibollanum. Eg
býst ekki við Indíánunum mínum
til baka frá Lindermann-vatninu fyr
en á morgun. Þeir hafa, þorpar-
artiir, flutt alt burtu nema tvo mjöl-
poka og það af tjald-áhöldum, sem
vart verður án veriö. En eg hefi
hérna tvo þykka yfirfrakka. Þeir
veröa að duga fyrir ábreiður.
Hann snéri að henni bakinu,
eins og hann ekki byggist við
neinu svari, og leysti upp ábreiðu-
bagga, sem olíudúk var vafið ut-
an um. Síðan náði hann í yfir-
frakkana og fleygði þeim hjá á-
breiðunum.
— Þér eruð víst söngkona frá
einhverju fjölleikahúsinu ? sagöi
hann.
Hann spurði að þessu svo blátt
áfram, eins og það væri það vana-
legasta að hilta slíkt kvenfólk á
þessum slóðum. En Fronu varð
eins við og hann hefði rekið henni
löðrung.
Hún mintist nú hverjum orðum
Neepoosa hafði farið um hvíta
kvenfólkið, og henni varð það
ljóst hvað illa hún stóð að vígi,
og hvert álit hann hafði á heuni,
sem nú var þarna stödd.
En áöur en hún gat komið fyrir
sig orði hélt hann áfram:
— í gærkvöld komu hingað til
míp tvær slíkar söngkonur, og þrjár
í fyrrakvöld. En þá hafði eg meiri
rúmföt hérna. Og allar sögðust
þær vera söngkonur í fyrstu röö
Minna má nú aldrei gagn gera.
Þér eruð víst líka söngkona.
Frona roðnaði, og henni féll
það ilia, því hún var hrædd um
að hann myndi misskilja það af
hverju hún roðnaði.
— Nei, svaraði hún kuldalega,
eg er alls ekki söngkona frá neinu
fjölleikahúsi.
Hann lagðt nú tvo mjölpoka á
gólfið á bak við ofnirin. Átti að
hafa þá fyrir undirsæng. Fyrir fram-
an ofninn Iét hann á sama hátt
aðra tvo mjölpoka.
— En þér eruð þó einhvers
konar listakona, sagði hann. Og
ekki var laust við að fyrirlitningar-
keimur væri í röddinni.
— Nei, eg er því miður, ekki á
nokkurn hátt af því tagi.
Hann lagði frá sér ábreiöuna,
sem hann hélt á. Hingað til hafði
hann naumast litið á hana, en nú
virti hann hana nákvæmlega fyrir
sér í krók og kring. Jafnvel að
sniðinu á fötunum hennar gáði
hann grandgæfilega og hvernig hún
greiddi hárið. En hann fór hægt
og rólega að öllu.