Vísir - 23.07.1916, Qupperneq 2

ViSIR
V ISI R
A I g r e 1 ð s 1 a blaðsins á Hótel
isiand er opin trá kl. 8—8 á hverj-
atn degi,
> Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr.Rltstjórfnn tíl vfðtals frá
kC 3—4.
Simi 400,— P. O. Box 3ÓY,
Best að versla i FATABÚÐINNI!
Þarfást Regnkápur, Rykfrakkar fyrir
herra, döinur og börn, og allur fatn-
aður á eldri sem yngri.
Hvergi betra að versla en í
FATABUÐINNI, Hafnarstr. 18. Sími 269 :
Undraskelin hans
Piausors.
Það var árið 1916 hinn 16. júlí
milli pistils og guðspjalls, sem
Plausor var á gangi niður á sjáv-
arbakka hinuni nýja ei »uppfyll-
ing« er kallaður. P. leggur margt
fyrir sig auk söngfræðinnar og
þess að »grúska« í hebresku og
fleiri málum, er hann náttúrufræð
ingur og leitar oft að fáséðum
steinum og skeljum. Þenna dag
er fyr segir hafði »Leirburður«
látið Ieirburð alimikinn framan
við »uppfyllinguna« og þangað
koinst P. í skeljaleit og finnur
þar undraskelina. Að vísu
var þetta að sjá að eins vanaleg
kúskel, en hún var þó þyngri og
þykkari en vanaleg kúskel, og
að því leiti frábruðgin öðrum
skeljum að hún var tvöföld á ein-
um stað að framan (íbreiðarienda)
Þegar P. hafði þvegið allan leir-
burð úr skelinni sýndi hann hana
manni er hann mætti við horn-
ið á Ingólfshvoii, maður sá fann
fljótt að mannsmynd ailskýr sást
í skelinni og sýndi P. hana, þótti
þeim þetta furðulegt. — Nokkru
síðar sá P. sjálfur í skelinni mynd
af heliismunna og lambi er lá í
hellisdyrunum, var honum þá
ljóst hverjar þessar myndir mundu
vera. Andlits-myndin er frum-
mynd (orignal) af Adam, jjar sem
hann sefur í rúmi sínu og hefur
Eva þá verið komin á fætur, því
kvenfólkið er árrisulla en karl-
mennirnir, en jafnframt kveld-
svæfara! — Eva hefir vafalaust
gert eitthvert glappaskot, þegar
hún fór svo snemma á fœtur,
og því falið sig á eftir, þar sem sjá
má skugga í skelinn, en lambið
liggurídyrumhellisins, semmerki
sakleysis og því er myndin vafa-
laust tekin eftir heirnilis-háttum
þeirra í Paradís. Það er oft hul-
ið vitringum sem smælingjum er
augljóst, því hinir vitru er hyggja
sig hafa numið og gleypt öll vís-
indi veraldar þessarar, eru ekki
svo vitrir að gæta að því smáa,
er liggur nœr fótum þeirra, held-
ur leita þeir rannsakandi út um
heima og geyma, og missa því
sjónar á mörgu því merkasta,
sem einmitt eru smámunir. Gam-
an þætti mér að aðrir kœmu með
merkari skel en þessa, þó hún
sé fundin upp á íslandi, — svo
fjarri hinu háa og lærða vísinda-
grutli, en merkilegast væri þó ef
einhver gæti ákveðið með vissu
hve gömul skelin er, og þann
veg fengið út hárrétt hve Iangt
sé síðan þau voru í París Adam
og hún Eva.
Þeir sem ekki trúa þessari frá-
sögn minni ættu að fá að sjá
skelina hjá Plausor því hann er
maður velviljaður og sýnir hana
fyrir lltla eða jafnvel enga borg-
un. Ó.—4
A sjónum.
Hér á höfninni liggur meðal
annara skipa þrímöstruð skonn-
orta er Ester heitir. Skipstjórinn
| er danskur maður F. L. Wilhjelm
að nafni, og hefir hann með sér
um borð konu sína og 4 börn
er þau hjón eiga, er hið elsta
um 8 ára en hið yngsta 9 mán-
aða, auk þess eiga þau tvö börn
heima í Svendborg á Fjóni er
þau telja vera sitt aðalheimili því
þar eiga þau hús og eignir. Þau
börnin sem heima eru, eru 17
og 13 ára. Als hafa þau hjónin
eignast 12 börn.
Fyrir 15 árum kom Wilhjelm
hingað, var hann þá stýrimaður
á Ágúst, er þá var í förum fyrir
D. Thomsen. Þykir honum orð-
in mikil breyting á bænum síð-
an, sem von er til.
Kona skipstjórans hefir síðast-
liðin 10 ár, eða lengur, ávaltver-
ið með manni sínum á sjóuum
og eru tvö börn þeirra fœdd á
hafinu, langar leiðir frá landi, og
hið yngsta hefir aldrei á land
komið.
Þegar stríðið byrjaði var Wilhj.
skipstjóri staddur í Hamborg en
komst þaðan fyrir náð Þjóðverja
undir strangri hergæslu gegnum
Kielarskurðinn og hefi|, síðan
siglt til ýmsra hlutlausra landa
og kom nú síðast frá Spáni með
saltfarm.
Ekki er útlit fyrir að Wilhjelm
skipstjóri og kona hans hafi ekki
komist allra sinna ferða heilu og
höldnu með barnahópinn sinn,
þó þau hafi alla tíð verið strang-
ir Goodtemplarar. — Þau eru í
danskri stúku, hún er búin að
vera það í 26 ár en hann í 13
ár og hafa bæði mjög heil-
brigðar og óskiftar skoðanir á
því máli, þar er því góð sönn-
un þess að ekki sé nauðsynlegt
eða eðlilegt að þeir er ávalt eru
á sjónum séu drykkfeldari en
aðrir. Ó.—
Gula dýrið.
Leynílögreglusaga.
----- Frh.
Lögmaður barónsins haföi skýrt
leiguliðanum frá eigendaskiftunum,
og ennfremur að samningar þeir,
er hann hafði haft við hinn fyrri
eiganda, mundu standa óbreyttir.
Bóndanum var þetta nóg, og hann
gegndi skyldum sínum eins og vant
var, án þess að hugsa nokkuð um
hinn nýja eiganda. En honum hitn-
aði um hjartaræturnar, þegar hann
skömmu seinna fekk bréf frá bar-
óninum, sem skýrði honum frá, að
hann væri á leið til eyjarinnar með
nokkrum vinum sínum, og óskaöi
að búgarðurinn yrði vistlegur þeg-
ar hann kæmi.
Landsetinn byrjaði strax á verk-
inu, en var að brjóta heilann um,
á hvern hátt eigandinn mundi
koma til eyjarinnar, því þaö hafði
hann ekki nefnt.
Þrem dögum síðar var hann
staddur niöur við lendingarstaðinn,
og sá þá risavaxinn fugl nálgast
eyjuna. Þetta ferlíki varö stærra
og greinilegra eftir því sem nær
dró. Loks varð það ljóst fyrirhon-
um aö þetta var gríðarstór flugvél.
Hann haföi að vísu aldrei séð flug-
vélar, en hann hafði lesið um þær
og séð myndir af þeim.
Flugvélin lækkaði flugiö og rendi
sér niður á sléttan völl, þar sem
fult var af sauöfé og nautgripum.
Skepnurnar ætluðu að ærast af
hræðslu og hlupu sitt í hverja ált-
ina, kýrnar með halana upp í loft-
iö. Bóndi tók til fótanna og hljóp
þangað sem flugvélin haföi sezt.
Þegar hann kom þar að hitti hann
tvo menn, sem voru að koma nið-
ur úr vélinni.
Annar þeirra var hár maður, Ijós-
hæröur, höfðinglegur útljts. Hann
dró af sér heltuna um leið og bóndi
kom aö, brosti við honum og sagði
aö hann væri eigandi eyjarinnar.
Hinn maðurinn hét senor Gon-
zalez og var vinur hans, Síðan
spurði hann hvort búgarðurinn
væri vistlegur. Leiguliðinn var svo
utan við sig af undrun að honum
T I L M 1 N N I S:
Baðhúsið opið v. d. 8-8, Id.kv, til 11
Borgarst.skrlfst. i brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbankl opinn 10-4,
K, F. U. M. Alm. samk, sunnd. 8’/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankínn 10-3, Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Land6siminn opinn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og 4-7
Náítúrugiipasafnið opið siðd,
Pósthúsið opið v. d. 9-7, sunnd. 9-1
Satnábyrgðln 12-2 og 4-ó.
Stjórnarráðsskrífstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcinisóknartúni 12-1
Þjóömenjasafnið opið sd. þd, fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustrætl 12 i
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12-1.
Eyrna-, nei- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækniugar á þriðjud. kl, 2—3.
Augnlækningar i Lækjargötu 2 á miö
vikud. kl. 2—3.
attdsféhirðir kl. 10 -2 og 5—6.
Skemtivagnar
með ágælishestum til leigu í lengri
og skemri ferðir. Sími 341.
vafðist tunga um tönn, en gat þó
gert baróninum skiljanlegt að alt
væri í lagi og fylgdi hann þeim
síðan áieiðis til hússins.
Nú gat hann ekki legið á liöi
sínu. Húsbóndinn þurfti á honum
aö halda til ýmislegs, því að hitt
og annað þurfti að laga tii þess að
það væri þeim félögum að skapi.
Þegar því var lokið var áliðið dags,
en þá varð hann að fara meö þeim
og sýna þeim alla eyjuna,
í tvo daga var honum ekki til
setu boðið. Hann var önnum kaf-
inn fyrir hinn nýja húsbónda. Á
þriðja degi bættust við fleiri í hóp-
inn. En ekkert vissi hann hvaðan
þeir komu. Hann varð fyrst var
við komu þeirra á þann hátt, að
baróninn og vinur hans brugðu
upp leitarljósi, sem þeir höfðu kom-
ið fyrir niður við lendingarstaðinn,
og lýstu upp bifvélarbát, sem var
að sigla inn víkina, seint um nótt.
En það sem að bóndanum þótti
mestum undrum sæta var þaö, að
báðir aðkomumenn voru Kínverjar.
Kínverjarnir fylgdust með barón-
inum til hússins, og bóndinn sá þá
ekki allan sólarhringinn. En hefði
hann taliö sig undir veggsvölum
hússins, þá hefði hann fengið um
nokkuð nýtt að hugsa.
Frh.