Vísir - 26.07.1916, Blaðsíða 3

VlSIR
Nýir kaupendur
V í s i s
fá
blaðið ókeypis fyrst um sinn
til mánaðamóta*

J\tangaveiði
fyrir eina stöng fæst Ieigð í Eliiðaánum. Uppl. í verslun Sturlu Jónssonar.
^^JLÖGMENN Oddur Gíslason yfirréttarmálaflutningsmaSur ' Laufásvegi 22. Venjuiega heima kl. 11-12 og 4-5 Simi 26

VATRYGG5NGAR Lr'"i Brunaíryggingar, sæ- og stríðsvátryggingar. A. V. Tulinius, Miðstræti 6 — Talsími 254 Péiur Magnússon, yfirdómslögmaOur, Hverfisgötu 30. Sími 533 — Heima kl 5—6 .
Bogl Brynjólfsson yfirréttarmálaflutningsmaOur, Skrifstofa i Aðalstræti 6 [uppi]. S rif stofutimi frákl. 12— og 4—6 e. — Talsími 250 —
Det kg|. octr. Brandassurance Contp- Vátryggir: Hus, húsgögn, vöru- alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28. Austurstræti 1. N. B. Nielsen,
Kmanfcga
óskast til að bera YISI
út um bæinn.
Drekkið
CARLSBERG /f
PILSNER 1 Óáfeagur |
Heimsins bestu óáfengu il^lJ iln -a (f
drykkir.
Fást alstaðar \\
Aðalumboð fyrir ísland Nathan & Olsen.
á hentugum stað í bænum óskast
til leigu 1. okt. nk. Tilboð mrk.
,Búð‘ leggist inn á afgr. Vísis
fyrir 27. þ. m.
Til ferðalaga er áreiðanlega bezt
bezt að kaupa
Kindakjöt
í Mardeild Sláturfélagsins,
Hafnarstræti — Sími 111
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz, 1916.
Dóttir snælandsins.
Inn á við barðist Jakob fyrir því
að opna aðgang að nýjum og nýj-
um arðberandi Iandsvæöum. En
út á við barðist hann gegn sam-
tökum auðmannanna, eða samsteypu
verzlunarfélaga.
Það mátti svo að orði kveða,
að velferð landsins hvíldi á herð-
um hans og að hann sæi um alt,
sem á þurfti að halda. Hver ein-
asta ögn af gulldusti gekk í gegn-
um hans hendur. Hvert einasta
sendibréf og hver einasta ávísun,
sem send var, varö að ganga gegn-
um greipar hans.
Hann annaðist öll bankaviðskifti
Og flutti og afgreiddi öll póstbréf
og sendingar. Hann leit hornauga
til allrar samkepni, og skaut þeim
jafnframt skelk í bringu sem ætluðu
sér að nota auð sinn til okurverzl-
unar.
Jakob tók jafnan í taumana ef
hlutafélög mynduðust í því augna-
miði, og ef þau ekki vildu viljug
láta undan, þá kom hann þeim á
kúpuna.
En þrátt fyrir öll stórræðin, sem
hann stóð í, gaf hann sér samt
tíma til að hugsa um hina litlu,
ungu, móðulausu dóttur sína, tíma
til að unna henni heitt og gera
hana hæfa til að njóta ávaxtanna
af æfistarfi sínu.
6. k a p í t u I i.
— Við erum þá á sama máli,
lögreglustjóri, um að það sé mjög
nauðsynlegt að gera sem mest úr
hvaö útlitið sé ískyggilegt?
Um leið og Jakob Welse sagði
þetta hjálpaöi hann gestinum íloð-
kápuna, og hélt svo áfram:
— Það er ekki þar fyrir. Útlitið
er nógu alvarlegt, en það þarf að
koma í veg fyrir að það verði enn
alvarlegra. Bæöi þér og eg höfum
fyr bjargað okkur gegnum dýrtíðar-
tímabil. En við verðum að skjóta
þeim skelk í bringu, og það nú
þegar, áöur en alt er um seinan.
Takið fimm þúsund manns héöan.
Mun þá verða nægilegt handa þeim,
sem eftir verða, af nauösynjum
vetrarlangt. Látið þessi fimm þús-
und breiða út sögurnar í Dyea og
Skagnay um matarskortinn og neyð-
ina hér. Það mun hindra önnur
fimm þúsund frá að fara að flytja
sig hingað.
— Það er alveg rétt. Og þér
megið vænta þess að lögreglan
Ijái fulla aðstoð sína, herra Welse.
Sá sem þannig mælti var grá-
hærður, alvörugefin maður, þrek-
legur og hinn hermannlégasti. Hann
bretti upp Ioökragann á kápunni
og bjóst til að fara burtu.
— Og það er yöur að þakka,
sagði hann enn fremur, að þeir
sem nýkomnir eru selja nú útbún-
að sinn og kaupa hunda. Ham-
ingjan góöa! Það veröur annars
meiri útflutningurinn eftir ísnum,
undir eins og ána leggur. Nær
leggur gufuskipið yðar, hún Laura,
af stað?
— Núna í dag. Og með henni
fara þrjú hundruö manns, með
engan farangur. Eg vildi óska að
þeir væru þrjú þúsund.
-— Já, þessu trúi eg vel. En,
meðal annara orða, nær búist þér
við henni dótlur yðar?
— Hún getur nú komiö hvern
dag sem er. Það hýrnaði yfir Jakob
þegar hann sagði þetta. Og þér
verðið að jkoma og borða mið-
dagsverð hérna, þegar hún kemur,
og taka með yður marga unga
menn frá stöðvunum. Eg þekki
nöfn þeirra uærri allra. En það er
það sama. Þér getið boðið þeim
hingað í mínu nafni, Eg hefi ekki
haft mikið af samkvæmislífinu að
segja, undanfarið. Eg hefi ekki haft
tíma til þess. En þér verðið að sjá
um aö stúlkunui ekki leiðist. Hún
kemur nú frá Lundúnum og borg-
unum í Bandaríkjunum. Þér getið
því skilið að henni máske muni
þykja nokkuð einmanalegt hér.
Jakob Welse læsti dyrunum þeg-
ar maðurinn fór út. Hann settist
á stól við ofninn. Og fyrir hug-
skotssjónum stóð nú mynd ungrar
stúlku, sem væri á leið til hans.
Hurðinni var lokið upp.
— Herra Welse! Foster sendir
mig til þess að spyrja um hvort
hann eigi að halda áfram að gefa
út vöruávísanir í geymsluhúsinu.
— Sjálfsagt, Smith! En segið
honum að láta ekki nema helm-
inginn af því sem um er beðið.
Eigi einhver að fá þúsund pund,
fær hann ekki nema fimm hundruð.
Hann kveikti í vindli og rugg-
aði sér fram og aftur á stólnum.
McGregor skipstjóri vill gjarnan
fá að tala við yður.
— Látið hann korna iun.