Vísir - 30.07.1916, Blaðsíða 3
VfSIR
TILKYNNIMG.
Samkvæmt samþykt bæjarstjórnar frá
20. júlí síðastl. hækkar verð á öllu gasi
frá 1. ágúst næstk. og reiknast gas frá
þeim tíma þannig:
Gas til Ijósa á 40 aura tenmtr. hver,
—---- suðu,hitunarog gangvéla30a.
Sjálfsalagas (Automat) á 35 a, tenmtr.
Allir þeir gasnotendur, sem hafa sjálfsala, verða að borga mis-
mun þann sem af hafkkuninni leiðir, eftir reikningi um leið og gas-
mælarnir eru tæmdir.
Ennfremur tilkynnist, að frá 1. ágöst verða húseigendur sjálfir
að annast gröft, ofanímokstur og möratavinnu við hösæðalagningar
Breytingar og viðhald á innanhöslagningum verða notendur eða
húseigendur einnig að bera frá sama tíma að telja, þar með taldar
sjálfsalalagningar (Automat).
26. júlí 1916.
Drekkið
CARLSBERO
PILSNER
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrir fsland
Nathan & Olsen.
óskast til að óera YISI
út um bæinn.
Með e/s ISLAND fáum við töluvert af
Cylinderolíu.
Hið fslenska stelnolfuhlutafélag.
Prentsmi&ja Þ. Þ. Ctementz 1916.
=
Brunatryggingar,
sæ- og strfðsvátryggingar.
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Taisimi 254
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nlelsen.
Dóttir snælandsins.
Eftir
Jack London.
22 ——
Frh.
Þeir gengu niöur strætiö, fram
hjá vöruhúsunum og mörgum
hundasleðum.
Það var hríðarveöur. Snjórinn,
sem sleðamennirnir höföu verið að
bíöa eftir, var nö kominn. Þeim
var svo mikill hægöarauki aö hon-
um þegar þeir fóru í kaupstaðinn,
til að fá sér vetrarforðann.
— Það er kátbroslegt, sagöi
Davíð utn leið og þeir getigu eftir
aðalsttætinu niður á árbakkann, já,
kátbroslegt er þetta sannarlega!
Hér ráfa eg nú, sem á tvær fimm
hundruð feta námalóðir í Eldorado-
námunum, og máske dálftiö meira.
En þær eru að minsta kosti fimm
miljóna virði. — Og eg get þó
ekki fengið sykurögn út í kaffið
mitt eða grautinn. Fjandinn hafi
alt þetta! Fari þetta bölvaða land
fjandans til! Eg sel alt og fer —
fer beina Ieið aftur til Bandaríkj-
anna!
— Já, þaö er nú hættast við
því! svaraöi Jakob. Þetta hjal hefi
eg nú heyrt fyr. Ef mig minnir
rétt þá höfðuö þér nú ekki neitt
annað einu sinni en kjöt til að lifa
á í heilt ár, þegar þér voruð upp
við Stewart-vatniö. Og þegar þér
voruð upp við Tannana-fljótið þá
lifðuð þér á laxaslógi og hunda-
kjöti. Svo maður ekki rainnist nú
á verulegu hallærisárin tvö sem þér
hafið þraukað af hér. Fyrst þér
eruð ekki farinn burtu fyrir löngu
síðan þá farið þér aldrei. Og þér
munuö bera hér beinin, Og það
verður líklega mitt verk að skifta
dánarbúinu yðar. Nei, þér eruð nú
oröinn rótgróinn hér. Það vitið
þér sjálfur.
—. Eg skal veðja að eg verð
kontinii til Parísar áriö 1910, sagði
Eldorado-kongurinn, hálf-aumingja-
legur.
En Jakob hlustaði ekki á hann.
Hann staröi á Lauru, sem nú var
btiin að létta og seig hægt og
hægt af stað eftir vökinni á ánni.
Þar voru mörg hundruð vonsvik-
inna, nestislausra manna innanborðs.
Þeir, sem hópast höfðu niðurað
átini, til þess að sjá skipiö leggja
af stað, hypjuöu sig nú heim á
leið. Jakob og nokkrir menn með
honum voru eftir. Aðrir ekki. Þeir
töluðu allir um hungrið og neyð-
ina, sem vofði yfir, en báru sig þó
aliir vel. Jafnvel Davíð var búinn
að gleyma raunum sínum. Hann
var hættur að formæla landinu og
sykurleysinu. En nú kom hann alt
f einu auga á lítinn, svartan depil,
sem rak með íshraflinu niöur ána.
— Sko! hrópaði hann, þarna er
bátur að brjófast gegnum ísinn.
Eftir ótal króka og snúninga
innanum ísrekið á ánni náðu þeir,
sem á bátnum voru, aö ísskörinni,
og létu nú reka niður með henni.
Biðu þeir færis ef einhvers staðar
yrði fyrir þeim vök svo þeir gætu
náð til lands. Þegar þeir komu að
rennunni, sem höggvin haföi verið
fyrir gufuskipið, tóku þeir rösklega
til áranna og náðu brátt iandi. Þeir,
sem á árbakkanum stóðu, tóku vel
á tnóti þeim og drógu bálinn á
land. Farangurinn, sem í honum
var, var leðurtaska, tvær ábreiður,
kaffikanna, steikarpanna og mal-
sekkur, næstum tómur. Menttirnir
voru að dauða komnir af kulda.
Þeir skjögruðu þegar þeir gengu.
Davíð stakk upp á aö hressa þá
á brennivíni og ætlaði að fá þá
með sér í þeim erindagerðum taf-
arlaust. En annar þeirra staldraði
þó við og rétti Jakob krókloppna
hendina um leiö og hann sagði.
— Hún kemur. Við fórum fram
hjá bátnum hennar fyrir klukku-
tíraa síðan. Hann getur komið fyrir
nesið á hverju augnabiiki. Eg hefi
líka nokkur bréf til yðar, meðferð-
is, en um þaö getum við talað sfðar.
Eg má til aö fara og fá mér ein-
hverja hressingu.
Hann snéri sér við til þess að
fylgjast með Davíð, en varð um
leið litið til árinnar og kallaði upp:
— Þarna kemur hún fyrirnesið!
— Farið þið nú, piitar, til þess
að fá brennivínið, og segið þið
kaupmanninum að skrifa þaö hjá
mér, sagði Davíð, en þið veröið
að afsaka að eg ekki kem og drekk
með ykkur. Eg verö að vera kyr
héina.
ísinn var þéttur á ánni og illur
við að eiga. Það var bæði krap og
rekís. Af árbakkanum sást glögt að
fjórir menn stóðu og stjökuðu jök-
unum frá bátnum. Og þegarhann
færðist nær sást greinilega að kven-
maöur stóð í afturstafni við stýris-
árina. Og augu Jakobs tindruðu,
þegar hanu sá hana. Honum þótti
það góður fyrirboði að sjá hana
við þennan starfa. Það bar vott um
þrek og stríðslöngun þá, sem átti
að liggja í blóðinu.
Honum fanst þetta færa sér heim
sanninn um að þessi ár, sem hón
hafði varið til þess að auðga anda
sinn hefðu ekki haft veiklandi áhrif
á líkamann.