Vísir - 30.07.1916, Side 3

Vísir - 30.07.1916, Side 3
VfSIR TILKYNNIMG. Samkvæmt samþykt bæjarstjórnar frá 20. júlí síðastl. hækkar verð á öllu gasi frá 1. ágúst næstk. og reiknast gas frá þeim tíma þannig: Gas til Ijósa á 40 aura tenmtr. hver, —---- suðu,hitunarog gangvéla30a. Sjálfsalagas (Automat) á 35 a, tenmtr. Allir þeir gasnotendur, sem hafa sjálfsala, verða að borga mis- mun þann sem af hafkkuninni leiðir, eftir reikningi um leið og gas- mælarnir eru tæmdir. Ennfremur tilkynnist, að frá 1. ágöst verða húseigendur sjálfir að annast gröft, ofanímokstur og möratavinnu við hösæðalagningar Breytingar og viðhald á innanhöslagningum verða notendur eða húseigendur einnig að bera frá sama tíma að telja, þar með taldar sjálfsalalagningar (Automat). 26. júlí 1916. Drekkið CARLSBERO PILSNER Heimsins bestu óáfengu drykkir. Fást alstaðar Aðalumboð fyrir fsland Nathan & Olsen. óskast til að óera YISI út um bæinn. Með e/s ISLAND fáum við töluvert af Cylinderolíu. Hið fslenska stelnolfuhlutafélag. Prentsmi&ja Þ. Þ. Ctementz 1916. = Brunatryggingar, sæ- og strfðsvátryggingar. A. V. Tulinius, Miðstræti 6 — Taisimi 254 Det kgl. octr. Brandassurance Comp. Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru- alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28. Austurstræti 1. N. B. Nlelsen. Dóttir snælandsins. Eftir Jack London. 22 —— Frh. Þeir gengu niöur strætiö, fram hjá vöruhúsunum og mörgum hundasleðum. Það var hríðarveöur. Snjórinn, sem sleðamennirnir höföu verið að bíöa eftir, var nö kominn. Þeim var svo mikill hægöarauki aö hon- um þegar þeir fóru í kaupstaðinn, til að fá sér vetrarforðann. — Það er kátbroslegt, sagöi Davíð utn leið og þeir getigu eftir aðalsttætinu niður á árbakkann, já, kátbroslegt er þetta sannarlega! Hér ráfa eg nú, sem á tvær fimm hundruð feta námalóðir í Eldorado- námunum, og máske dálftiö meira. En þær eru að minsta kosti fimm miljóna virði. — Og eg get þó ekki fengið sykurögn út í kaffið mitt eða grautinn. Fjandinn hafi alt þetta! Fari þetta bölvaða land fjandans til! Eg sel alt og fer — fer beina Ieið aftur til Bandaríkj- anna! — Já, þaö er nú hættast við því! svaraöi Jakob. Þetta hjal hefi eg nú heyrt fyr. Ef mig minnir rétt þá höfðuö þér nú ekki neitt annað einu sinni en kjöt til að lifa á í heilt ár, þegar þér voruð upp við Stewart-vatniö. Og þegar þér voruð upp við Tannana-fljótið þá lifðuð þér á laxaslógi og hunda- kjöti. Svo maður ekki rainnist nú á verulegu hallærisárin tvö sem þér hafið þraukað af hér. Fyrst þér eruð ekki farinn burtu fyrir löngu síðan þá farið þér aldrei. Og þér munuö bera hér beinin, Og það verður líklega mitt verk að skifta dánarbúinu yðar. Nei, þér eruð nú oröinn rótgróinn hér. Það vitið þér sjálfur. —. Eg skal veðja að eg verð kontinii til Parísar áriö 1910, sagði Eldorado-kongurinn, hálf-aumingja- legur. En Jakob hlustaði ekki á hann. Hann staröi á Lauru, sem nú var btiin að létta og seig hægt og hægt af stað eftir vökinni á ánni. Þar voru mörg hundruð vonsvik- inna, nestislausra manna innanborðs. Þeir, sem hópast höfðu niðurað átini, til þess að sjá skipiö leggja af stað, hypjuöu sig nú heim á leið. Jakob og nokkrir menn með honum voru eftir. Aðrir ekki. Þeir töluðu allir um hungrið og neyð- ina, sem vofði yfir, en báru sig þó aliir vel. Jafnvel Davíð var búinn að gleyma raunum sínum. Hann var hættur að formæla landinu og sykurleysinu. En nú kom hann alt f einu auga á lítinn, svartan depil, sem rak með íshraflinu niöur ána. — Sko! hrópaði hann, þarna er bátur að brjófast gegnum ísinn. Eftir ótal króka og snúninga innanum ísrekið á ánni náðu þeir, sem á bátnum voru, aö ísskörinni, og létu nú reka niður með henni. Biðu þeir færis ef einhvers staðar yrði fyrir þeim vök svo þeir gætu náð til lands. Þegar þeir komu að rennunni, sem höggvin haföi verið fyrir gufuskipið, tóku þeir rösklega til áranna og náðu brátt iandi. Þeir, sem á árbakkanum stóðu, tóku vel á tnóti þeim og drógu bálinn á land. Farangurinn, sem í honum var, var leðurtaska, tvær ábreiður, kaffikanna, steikarpanna og mal- sekkur, næstum tómur. Menttirnir voru að dauða komnir af kulda. Þeir skjögruðu þegar þeir gengu. Davíð stakk upp á aö hressa þá á brennivíni og ætlaði að fá þá með sér í þeim erindagerðum taf- arlaust. En annar þeirra staldraði þó við og rétti Jakob krókloppna hendina um leiö og hann sagði. — Hún kemur. Við fórum fram hjá bátnum hennar fyrir klukku- tíraa síðan. Hann getur komið fyrir nesið á hverju augnabiiki. Eg hefi líka nokkur bréf til yðar, meðferð- is, en um þaö getum við talað sfðar. Eg má til aö fara og fá mér ein- hverja hressingu. Hann snéri sér við til þess að fylgjast með Davíð, en varð um leið litið til árinnar og kallaði upp: — Þarna kemur hún fyrirnesið! — Farið þið nú, piitar, til þess að fá brennivínið, og segið þið kaupmanninum að skrifa þaö hjá mér, sagði Davíð, en þið veröið að afsaka að eg ekki kem og drekk með ykkur. Eg verö að vera kyr héina. ísinn var þéttur á ánni og illur við að eiga. Það var bæði krap og rekís. Af árbakkanum sást glögt að fjórir menn stóðu og stjökuðu jök- unum frá bátnum. Og þegarhann færðist nær sást greinilega að kven- maöur stóð í afturstafni við stýris- árina. Og augu Jakobs tindruðu, þegar hanu sá hana. Honum þótti það góður fyrirboði að sjá hana við þennan starfa. Það bar vott um þrek og stríðslöngun þá, sem átti að liggja í blóðinu. Honum fanst þetta færa sér heim sanninn um að þessi ár, sem hón hafði varið til þess að auðga anda sinn hefðu ekki haft veiklandi áhrif á líkamann.

x

Vísir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.