Vísir - 01.08.1916, Síða 2

V I S I R
VI S I R
A f g r e 1 ð s I a blaðslns á Hótel
Island er opin frá kl, 8—7 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstrætl.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aöalstr. — Ritstjórinn tll vlðtals fri
kl. 3—4.
Síml 400.- P. O. Box 367.
Best að versla í FATABÚÐINNI!
Þar fást Regnkápur, Rykfrakkar fyrlr
herra, dömur og börn, og allur fatn-
aður á eldri sem yngri.
Hvergi betra að versla en i
FATABUÐINNi, Hafnarstr. 18. Sími 269
Mjólkurverðið
»Hvað er sannleikur?* spurði
Pílatus forðum. Slíka spurningu
má sífelt leggja fyrir sjálfan sig og
aöra á öllum tímum, en oft vill
ganga misjafnlega að svara eða
sanna það svo með rökum, að spyrj-
andi sannfærist. Nú, á þessum ó-
friðartímum er erfitt að átta sig á
mörgu, sérstaklega hinu margbreytta
viðskiftalífi þjóðanna. Oss íslend-
inga varðar auðvitað mest um hag
og viðskifti þjóðar vorrar, enda eru
nú risnar alvarlegar deilur um af-
skifti stjórnar vorrar á þessu sviði.
Varðar það að vísu hvern einstak-
ling þjóðar vorrar. En svo eru
önnur einstök viðskiftaatriði, sem
enn meir taka til einstaklinganua,
og er eðlilegt aö þeir Iáti þar til
sín heyra, sem þykjast eigá þar mál
að verja eða kæra, eða færa til leið-
réttingar á einhvern hátt. Eitt af
þessum málum er mjólkurverzlunin
við Reykjavik. Þar sem mjólkur-
kaupendur hafa þegar látið til sfn
heyra sökum væntanlegrar verð-
hækkuuar á mjólk, og eg er einn
af mjólkurframleiðendum, þá langar
mig aö hugleiða þetta mál nokkuð.
»Mjólkurþurfi« heldur því fram,
að mjólkurverðiö sé nú þegar nógu
hátt fyrir mjólkurframleiðendur, eða
jafnvel óþarflega hátt, — byggir það
á því, að kýr hafi hækkað í verði
um helming síðan stríðið hófst. —
Hér er margt, sem mjólkurþurfa
hefir láðst að athuga, að mér virð-
ist. Kýr voru að smá stíga í verði
fyrir stríðið, stafar sennilega af því
aö markaðurinn fyrir þær hefir ver-
ið að stækka fyrir eðiilega rás viö-
burðanna. Reykjavíkurbúum fjölgar,
þeir þurfa því meirí mjólk, mjólkur-
framleiðendum fjölgar því Iíka. —
Gömlu mjólkurframleiðendurnir smá-
stækka lika, þeir auka ræktaða Iand-
ið hjá sér, og auka máske útlend
fóðurkaup. Enn eru kýr ekki það
dýrar, að þessir mjólkurframleið-
endur telji það tilvinnandi að ala
kýrnar upp sjálfir. Nærliggjandi og
jafnvel fjærliggjandi sveitir veröa aö
ala kýr upp handa nefndum mjólk-
urframleiðendum, en sauðfé og hross
smáhækka í verði, fóöur borðarsig
betur á annan hátt en nota þaö til
kálfauppeldis, nema kýrverð hækki,
mjólkin líka orðin dýrari út um
sveitirnar fyrir hækkað smjörverð.
Svo kemur stríöið með dýrtíð sína.
Þá keyrir um þverbak. Kjöt stígur
geipilega, öllum nautkindum fargaö
til slátrunar, sem unt er, aldraðar
kýr í góðum holdum ieggja sig
hátt á þriðja hundrað kr. Kúm
fækkar nokkuð viö þetta, en þörf
fyrir kýr til viðhalds bústofninum
í nágrenni Reykjavíkur hið sama.
Engum dettur í hug að gefa kost
á góðum mjólkurkúm fyrir jafnlágt
verð og þaö, sem gefið er fyrir
afnámsgripi, hvað þá minnna. —
Mjólkurframleiðendum er því nauð-
ugur einn kostur af tveim, aö kaupa
gripina þessu háa verði, eða breyta
til um atvinnu eöa draga úr mjólk-
urframleiðslunni.
Nenni ekki að benda á annmark-
ana við slíkt, kann þó að koma að
því að einhverju leyti síðar, en hér
kemur líka hjálp, Bankarnir hafa
venju fremur mikil peningaráð,
greiöist því stórum tll fyrir með
peningalán. Þótt kýr kynni að vera
helmingi dýrari nú en fyrir stríðið
(sem þær eru nú ekki), þá hefir
það ekki svo ýkja mikla þýöingu
fyrir framleiðslukostnaðinn. Þó
«Mjólkurþurfi», að mig minnir,
geri ekki mikiö úr hækkuðu verði
ungkálfa, þá er það meir en nóg
til þess aö greiða vexti af fé því,
setn liggur í kýrverðshækkuninni,
um lítil eða engin afföll er að ræöa,
þar sem afnámskýr leggur sig, með
því sem fengist hefir fyrir sumar-
nyt hennar, eins mikið og ung og
góð kýr kostar að vorinu, eða alt
aö því, sumar jafnvel meira.
«Mjólkurþurfi« hefir verið sann-
gjarn að kannast við, að ástæða
væri til verðhækkunar á mjólk nú
á þessum tímum, ef hún hefði
ekki þegar fyrir strfðiö vérið orðin
að óþörfu mikils til of dýr. Eg vona
' því, að hann sé svo íéttsýnn og
1 sannleiksleitandi, að hann af fram-
■ ansýndum rökum sjái, að ekkert er
• hægt að byggja á þessu háa kýr-
verði um þaö, hvað er sannvirði
mjólkur, og ef haun hefir trú á
því, að verölagsnefndin taki mikiö
tillit til áskorana hans og bendinga
í þessu máli, þá ætti hann að flýta
sér aö biðja hana aö doka við,
hér kunni aö vera misreiknitigur.
Eg held meira aö segja, aö hann
hafi ekki sjálfur haft trú á þessari
kenningu sinni, þvi hún hefði, ef
sönn væri, eins og hún uppruna-
lega var sett fram, ein nægt til
þess að sanna, að mjólkurverðið nú
er fullhátt, hvað þá ef það kemst
upp í 30 aura ; en eins og menn
vita, er «MjóIkurþurfi nú farinn að
færa það sem sönnun fyrir of háu
mjólkurveröi nú, að það hafi þeg-
ar fyrir stríðið verið mikils til of
hátt. »Mjólkurþurfi« hefir senni-
lega farið aö hugsa rækilega um
þetta mjólkursölumál, þegar hann
var búinn að skrifa fyrri eða fyrstu
grein sína nú á dögunum um þetta
mál, og þá komist aö þeirri niöur-
stöðu, að það væri hæpiö að mjólk-
urframleiðendur stæðu sig við aö
selja mjólkina sama veröi og fyrir
stríöið, þótt kýrverðið hafi hækkað
um alt að helmingi, þegar hann fór
að hugsa út í það, að mjólkur-
framleiðendur og fjölskyldur þeirra
þurfa lífsviöurværis alveg eins og
aðrir menn, en allar lífsnauðsynjar
þeirra stíga í veröi, þelta frá þriöj-
ung og upp í helming og meira.
(Framh.)
Gula dýrið.
Leynilögreglusaga.
---- Frh.
»Eg skil ekki hvers vegna Tin-
ker er ekki kominn enn«, sagði
Bieik. »Skeð getur að vélin hafi
bilað hjá honum á leiðinni. Ef
svo er mun hann varla halda
áfram í nött, en bíða þangað til
birtir. Ef yður væri ekki á móti
skapi vildi eg aka til Westward
Ho! til þess að athuga staðinn*.
»Auðvitað, eg er búinn til að
aðstoða yður til hvers sem vera
skal. Eg sé mjög vel hversu
alvarlegt mál þetta er. Mennirn-
ir voru báðir gestir mínir ogfell-
ur mér þetta óhapp því ver en
ella. Eg veit að fjarvera þeirra
er ómetanlegur skaði allri þjóð-
inni en hagur óvinum vorum.
Eg skil ekki hver hefir þorað að
framkvæma slíka fífldirfsku*.
Bleik stóð upp og kveikti sér
í sigarettu.
»Það er ekki til neins að gera
neinar ágiskanir enn þá«, sagði
hann. »Þegar við höfum athugað
málið vandlega og dregið saman
allar þcer leiðbeiningar sem við
getum náð í, þá getum við fyrst
farið að mynda okkur einhverja
skoðun á málinu. — En meðal
annara orða, hafið þér pokana
sem þeir höfðu með sér?«
»Já eg hefi þá inn á skrifstofu
minni. Viljið þér sjá þá?«
»Þegar við komum aftur«, sagði
Bleik. »Ef þér eruð tilbúinn held
eg að væri best fyrir okkur að
halda af stað«.
TIL M I N N I S:
Baðhúsið oplö v. d. 8-8, ld.kv, til 1]
Borgarst.skrifát. i brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst, Hverfisg, op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M. Alm. samk, sunnd. 81/, siðd
Landakotsspit. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3, Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opinn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið F/,-21/, siðd.
Pósthúslð opið v. d. 9-7. suund. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-Ö.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahæiið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd, fmd. 12-2
Ökeypis lækning háskólans
Kirkjustræt! 12:
Alm. lækningar á þriðjud, og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar i Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
andsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
Skemtivagnar
með ágætishestum til leigu í lengri
og skemri ferðir. Sírni 341.
Þeir gengu út úr slofunni og
út í ganginn. Þar beið þjónn
eftir þeim með kápur þeirra og
hettur. Bifreiðin sem Bleik kom
í var fyrir neðan tröppurnar, úti
í garðinum, þeir stigu upp í hana
og héldu af stað. Þegar þeir voru
skamt á veg komnir sjá þeir að
maður kemur á móti þeim. Hann
var kominn af æskuskeiði og
gekk eins og hermaður. Bleik sá
strax að þetta var uppgjafa hei-
maður, Honum kom það því ekki ■
á óvart er Morrison sagði hon-
um að þetta væri majór Hart er
verið hefði með honum er hið
leyndardómsfulla hvarf ráðherr-
ans kom fyrir.
Bleik bauð honum að fylgjast
með þeim og tók hann boði
hans. Síðan héldu þeir af stað
aftur og héldu áleiðis til West-
ward Ho!
Bleik hafði oft leikið á völlun-
um hjá Westward Ho! og þekti
því vegin mjög vel. Hann stans-
aði því ekki fyrr en hann var
kominn fram hjá veitingaskálan-
um og rétt að völlunum.
»Hér var það sem við byrjuð-
um að leita«, tók Morrison til
máls, þegar þeir höfðu stigið út
úr vagninum. »Eg býst við að
þér viljið byrja hér líka. Við
ættum að hitta nokkra af leitar-
mönnunum þá og þegar.
Frh.