Vísir - 01.08.1916, Side 3

VÍSIR
5)retv^\xt
óskast til að bera YISI
út um bæinn.
Krone Lageröl er best
Urval af karfmanna & kvenna
Regnkápum
kom með e.s. ISLAND
í Austurstræti 1.
Asg. G. Gunnlaugsson & Co,
Tvær góðar kýr til sölu nú þegar, eða síðar í sum- ar. Ennfremur viljugur og vel vax- inn einiiiur klárhesiur. — Uppl. hjá Helga Bergs. Sími (á virkum dögum) 249.
LÖGMENN 1 Oddur Gíslason yflrréttarmálafiutninicsmaSur Laufásvegi 22. Venjulega heirna kl. 11-12 og 4-5 Simi 26
Pétur Magnússon, yfirdómslögmaOur, Hverfísgötu 30. Sími 533 — Heima kl 5—6 .

1 VATRYQGIhiGAR 1 1 j 430SSSSBSSEV Brunatryggingar, sæ- og stríðsvátryggingar. A. V. Tulinius, Miðstræti 6 — Talsími 254 Bogi Brynjólfsson yfirréttarmálaflutnlngsmaCur, Skrifstofa i Aðalstræti 6 [u;pil. Skrifstofutimi frákl. 12— og 4—o e. — Talsími 250 —

Det kgl. octr> Brandassurance Comp. Váiryggir: Hús, húsgögn, vöru- aiskonar. Skritstoíutími8-12 og -28, Austurstræti 1. N. B, Nleisen.
Verkuð sauðskinn fást hjá Sláturfélagi Suðurlands
ttm&ntega
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz 1916.
Dóttir snælandsins.
Eftir
Jack London.
24 —-
Frh.
— Þetta er talsvert skáldsögulegt,
sagöi frú Schoville og klappaði
saman höndunum. Þó hún væri
feitlagin og rólynd hafði hún þann
sið að klappa saman höndunum og
reka upp óp við og við þegar
hún talaði.
— Hvernig vildi það til ? spurði
hún Fronu. Hann hefir þó ekki,
vænti eg, frelsað yður frá að hrapa
fyrir björg, eða neitt þess háttar?
Og þér hafið ekki minst á þetta
meö einu einasta orði, Corliss!
Segið mér nú satt og rétt frá því
hvernig þetta bar til. Eg brenn
af löngun eftir að fá fulla vissu
um það.
— Ó, sussu! Það var nú svo
sem ekkert merkilegt við það, flýtti
hann sér að segja. Eg meina að
það bar ekkert uierkilegt við í það
sinn. Eg, — það er að segja við —
Hann hrökk við, því Frona greip
alt í cinu fram í fyrir honum, og
það var ekki gott að vita hvað
henni kynni aö delta í hug að
segja.
— Hann sýndi mér gestrisni,
Það er nú alt og sumt, sagði hún.
Og eg þori óhikað að mæla meö
steiktu kartöflunum hans. Og hvaö
kaffið hans snertir, þá er þaö hið
mesta fyrirtak — hvorttveggja hrein-
asta fyrirtak — þegar maður er
gíorhungraður.
— Vanþakkláta stúlka, stamaði
hann út úr sér.
Hún brdsti.
Nú var hann kyntur háum og
giannvöxnum undirforingja úr lög-
regluliðinu. Hann stóð við ofninn
og var að tala um matvælaástandið
við lágvaxin, hvatlegan mann, sem
auðséð var að ekki kunni við sig
í stássi því, sem hann hafði orðið
að klæðast við þetta hátíðlega tæki-
færi.
Corliss naut nú þess að hann
hafði fengið gott uppeldi og var
vanur að umgangast fólk.
Hann gekk á roilli manna og
skeggræddi fram og aftur um ýmsa
hluti.
Del Bishop öfundaði hann mjög
af þessu, því hann vissi ekkert
hvernig hann átti aö bera sig til í
slíku samkvæmi.
Hann haföi sest á fyrsta stólinn,
sem fyrir honum varð, og beið
meö óþreyju eftir því að einhver
af gestunum stæði á fætur til þess
aö kveðja, svo hann gæti lært af
því hvernig hann ætti að fram-
kvæma þá mikilsverðu athöfn.
Hann var að bollaleggja með
sjálfum sér hvernig hann ætti
að fara að kveðja. Hann þóttist
viss um að hann væri neyddur
til að kveðja Fronu sérstaklega, en
hitt vafðist fyrir honum hvort hann
myndi eiga að kveðja hina gestina
alla með handabandi, eða ekki.
Hann hafði aðeins ætlað allra
snöggvast að líta inn til þess að
heilsa Fronu, en hitti þá svona á
að þarna stóð veizla, sem hann
ekki hafði haft minstu hugmynd
um.
Corliss hafði verið í samræðu
við ungfrú Mortimer. Og að því
búnu stóð hann upp og gekk áfram.
Del Bishop náði þá í hann.
Gullneminn haföi undir eins
þekt Corliss aftur, þó hann aðeins
hefði séð hann áður eitt augna-
blik, þar sem hann stóð í tjald-
dyrum sínum í Happy Camp.
Og nú fékk Bishop málið. Hann
sagðist vera Corliss óendanlega
þakklátur fyrir að hann hefði hýst
Fronu, þegar hann sjálfur hefði
verið að villast og orðið alt of
seinn með farangur hennar. Hvert
vináttumerki, sém henni væri sýnt,
væri jafnframt vináttumerki við sig,
og hann gæti bölvað sér upp á
að hann skyldi muna það eins
lengi og hann ætti nokkra lepp-
tusku til að hyija sig í. Hann von-
cði að hún hefði ekki gert honum
mikiö ónæði. Ungfiú Frona hefði
sagt að rúmfötin hefðu verið af
skornum skamti, en það hefði ekki
veriö svo mjög kalt þá nótt, það
hefði borið meira á storminum en
kuldanum, svo hann ímyndaði sér
að henni hefði ekki orðið neitt
verulega kalt. —
Corliss vildi sem minst um þessa
næturgistingu tala þarna, svo hann
vatt sig af - Del Bishop svo fljótt
sem hann gat.
En Davíö Harney, sem ekki var
kominn i þessa veizlu af neinum
misskilningi, var ekki eins feiminn
og Del Bishop. Honum fanst það
skyída sín, við svona tækifæri, að
ryðja sér til þess rúms sem hon-
um, Eldorado-konginum og marg-
földurn miljónaeiganda, bæri.