Vísir - 04.08.1916, Blaðsíða 3

VlSIR
Regnkápur, Manchetskyrtur,
Flibbar o. fl.
Stórt og ódýrt úrval nýkomið með e.s. ISLANDI.
?»elp\x-¥e$\\feáp\xY 03
'y.atlmaxwNs-Ye^w^áput
nýkomnar í Verslun
JBesV áð vevsta \ 4Jatafeú?\twv\.
Kristínar Sigurðardóttur, Lvg. 20 A.
KERTI
fást í Nýhöfn
Tvær góðar kýr
til sölu nú þegar, eöa síðar í sum-
ar. Ennfremur viljugur og vel vax-
nn einlitur klárhestur, —
Uppl. hjá Helga Bergs. Sími (á
virkum dögum) 249.
■
••
Ol,
margar tegundir eru komnar,
f Nýhöfn.
Eldri kona eða
karlmaður
sem treystir sér að fylgja eftir
nokkrum kúm á haga, getur
strax fengið atvinnu á
Sunnuhvoli við
Reykjavík.
CACAO
er altaf best
mr f Nýhöfn,
S * S^Afctauiseu
& S*óu.
Special Fabrik for Vægte.
Störste lager i Jyiland.
Aalborg. Danmark.
Smjörlíkið
sem allir spyrja eftir, svo
og
Ostar og Pylsur
fæst í
Versl, Breiðablik
Lœkjargötu 10. Sími 168.
^^LÖGMENN I
Oddur Gfslason
yflrröttarmálaflutningsmaQur
Laufásvegl 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
___________Simi 26_________
Pétur Magnússon,
yflrdómslögmaOur,
Hverfísgötu 30.
Sími 533 — Heima kl 5-6 .
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutnlngsmaOur,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [u:pij.
Skrifstofutimi frákl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Reyktur
Lax og Rauðmagi
fæst í Versl. Breiðablik.
J&xSveÆvu uv,
fæst leigð til Þingvalla
og Hafnarfjarðar.
OUNNAR GUNNARSSON.
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar.
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími 254
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir; Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.

Kaupakona
óskast 4—5 vikna tíma
á heimili í Þingvallasveitinni.
A. v. á.
Umsóknir Um utanskólakenslu
skólaskyldra barna næsta vetur í
skóiahéraði Seltirninga, komi til
formanns skólanefndar fyrir 31.
ágúst.
Skólanefndin.
W
Dóttir snælandsins.
Eftir
Jack London.
27 ----
Frh.
— Við skulum halda áfram, og
koma bióöinu í hreyfingu, sagöi
Frona eins blátt áfram og henni
var unt. Eg hafði enga hugmynd
um hvað kalt var, fyr en egstanz-
aði. Mér er oröið sárkalt, og eins
hlýtur yöur að vera.
— Mér er vel heitt, svaraði kon-
an. En þér hafiö hlaupið ogsvitn-
aö og þess vegna slær nú aö yður.
Eg sá til yöar þegar þér komuð
akandi á flugferð eftir ánni. Þaö
hlýtur að vera mjög skemtilegt.
Eg öfundaði yöur mikið.
— já, víst er þaö skemtiiegt,
svaraði Frona. Eg er uppalin í
samfélagi við þessa hunda, svo aö
segja.
Þær héldu nú af stað. Hvorug
sagöi neitt um stund, unz konan
bað Fronu aö segja sér eitthvað
um hana sjálfa.
Frona varð við þeirri beiðni.
Hún sagði henni nú bæöi frá náms-
árum sínum og eins æskuárum í
Bandaríkjunum. En þegar þær áttu
eftir lftinn spöl til Dawson, voru
komnar að gilinu, sem eldiviðar-
sleðarnir voru vanir að fara eftir
lii borgarinnar, þá stóð konan við
og sagði:
— Nú vil eg þá kveðja yöurl
— En ætlið þér ekki að halda
til Dawson aftur? spurði Frona.
Degi er farið að halla, og þér gerð-
uð réttast í að tefja hér ekki mjög
lengi.
— Nei — eg —
Fronu datt nu alt í einu í hug,
hvers konar kvenmaöur það væri,
sem hér hafði slegist í fylgd meö
henni. En þaö var nú komið sem
komið var. Hún sá að það yrði
ekki aftur tekið. Hún hugsaði sér
því að bezt væri að gera gott úr
öilu.
— Viö skulum verða samferða,
sagði liún. Og til þess óbeinlínis
aö láta hina vita um að hún vissi
hvernig á henni stæöi, bætti hún
við:
- Eg kæri mig kolióttan um
hvað fólkið segir.
En hin bandaði henni frá sér
meö hendinni og sagði:
— Nei, nei I Þér megið það ekki.
Eg biö yður að gera það ekki. —
Eg fer heldur dálftinn útúrkrók.
Sjáið nú till Þarna kemur nú ein-
hver!
Það var hundasteði, sem kom
fram úr gilinu. Hann fór beint á
móti þeim á fullri ferð. Við hlið-
ina á sleðanum hljóp maður, Hann
tók ofan og heilsaði þeim.
— Nei, Corliss! kallaði Frona.
Hvað eruö þér að starfa hér?
Það var auöséð á Corliss aö
hann varð glaður við að hitta
Fronu þarna, og fá tækifæri tii að
tala við hana.
— Það er honum Carthey að
kenna að eg er að feröast hér.
Hann vill nú fyrir hvern mun fara
í gull-leit, eitthvað norður undir
heimskaut. Og svo ók eg hingað
yfrum til þess að spyrja Bishop
hvort hann vildi fá stöðuna hans.
Hanu snéri sér nú til hliðar, til
þess að gæta að hver það væri,
sem væri samferöa Fronu.
Og Frona sá að brosiö hvarf af
vörum hans og gremjusvipur kom
á andlitið. Konati leit til hans og
svipur hennar var því líkastur sem
beiddist hún meðaumkunar. En
hann horfði á hana um stund, mjög
þurlega. Svo snéri hann við henni
bakinu.
Og þegar hann gerði þetta sá
Frona hversu mjög konunni brá.
En rétt í sömu andrá leit hún aftur
til Fronu og brosti. Svo snéri hún
sér við og gekk niður aö ánni, án
þess að segja eitt einasta orð.
Og eins, — án þess að segja
eitt einasta orð, — stökk Frona á
sieða sinn. Slóðin var breið, og
Corliss ók sleða sínum á hlið við
hennar sleða.
En nú var Frona auðsjáanlega
frá sér af reiði. v
— Svíii!
Röddin var hörð og skerandi.
Þessi alveg óvænta árás kom svo
flatt upp á Corliss að hann vissi
ekki hvaðan á sig stóð veðrið.
— Ó, bleyða! Bleyða!
— Frona! Hlustið á mig —
En hún tók fram í fyrirhonum:
— Nei, þér skuluð ekki segja
neitt. Hvað svo sem ættuð þér að
geta sagt. Þér hafið komið sví-
virðilega fram. Eg hefði aldrei
trúað því um yður. Það er alveg
óttalegt, voöalegt!
— Já, víst er það öttalegt að
h e n n i skyldi Ieyfast að ganga
með yður, tala við yöur, sjást í
fylgd við yður. Þér verðið þó að
hugsa um sóma yðar.
— Hugsa unj sóma minn, tók
hún upp eftir honum. Hún varnú
orðin bálreið. Hafi hún syndgaö,
eruð þér þá hreinn?