Vísir - 09.08.1916, Blaðsíða 2

VISIR
A J g; r e i ð s I a blaðslns á Mótcl
Island er opin frá kl, 8—7 á hvcrj-
um degi,
Inngangnr Irá Vallarstrætl,
Skrifstofa á satna atað, Inng. Irá
Aðalstr, — Hitstjórlnn tfl vlðtals frá
kl. 3—4. *
Sími 400. - P. O. Bok 367.
Best að versla i FATABÚÐINNI!
Þar fást Regnkápur, Rykfrakkar fyrir
herra, dömur og börn, og allur fatn-
aður á eldri sem yngri.
Hvergi betra að versla en i
FATABUÐINNI, Hafnarstr. 18. Sími 269
Þjóðverjar í Asíulöndum
Tyrkja.
Aldingarð.urínn í Eden rís
upp aftur.
Norski prófessorinn Gjelsvik, sem
mörgum er hér kunnur fyrir afskifti
hans af íslandsmálum, skrifar grein
meö þessari fyrirsögn í norska
blaöið »Syn og Segn«.
Þar segir meöal annars:
Það sem Þjóöverjar ætluöu sér
meö ófriönum var að skapa sér
varnir gegn því, sem þeir kalla
»slavisku hættuna®. Þaö er slav-
iska hættan, sem ógnar öllu þýzku,
ekki aðeins í Þýzkalandi, heldur
einnig í Austurríki. Og auk þess að
tryggja sér örugga leið til nýlenda.
Hér getur veriö um tvær leiðir
aö ræða: sjó eöa land. Til þess
að ná yfirráðum á hafinu vcröa
Þjóðverjar aö leggja undir sig
Belgíu og koma Frakklandi á kné.
En þó var eugin vissa fyrir því,aö
þeir gætu boðið Bretum út áhafinu,
er þeir auk flotans urðu að halda
uppi svo öflugum landher, að aör-
ar þjóðir á meginlandinu yrðu þeim
ekki ofjarlar. En landleiðin liggur
um Austurríki, Serbíu, Búlgaríu og
Tyrkland og þaðan til Egyptalands
og Persíu. — Frá Egyptalandi ligg-
ur svo leiðin opin til Indlands með
tímanum.
Þegar Búlgarar gengu í ófriðinn
gaf stjórn þeirra út ávarp lil þjóð-
arinnar, þar sem svo er komist aö
orði:
• Aðalmarkmið ófriðarins er að
fiytja landamærin til landamæra
Austurríkis og Ungverjalands*. —
Þetta eru fá orð í fullri meiningu.
Búlgarar áttu að verða samherjar
Þjóðverja og fá fyrir það tögl og
hagldir á Balkan.
Og þarna er Ieiðin sem Þjóð-
verjar ætla að komast að auðsupp-
sprettunnm. Asíulönd Tyrkja og
Persfa geyma afskaplegan auö í
V t
skauti sínu. Eufrat og Tigris eru
jafnvatnsmikil fljót og a dögum
Nebukaðnesar, þegar Mesopotamía
var miöstöö ' heimsmenningarinnar.
Aldingarðurinn í Eden getur risið
þar aftur úr rústum, ef landiö kemst
undir stjórn siöaðra manna, svo að
hver maður eigi víst að íá þá upp-
skeru sem lianu sáir til. Og Þjóð-
verjar eru þeir karlar í krapinu, að
þeir mundu ciufæiir um að siða
Tyrkjann, ef þeir kæmust í færi við
hann og til þess væri aö vinna að
gera landiö eins arðberandi og í
gamla daga.
Palestína er svo gerð frá skap-
arans hendi, að þar »drýpur smjör
af hverju strái*. Maöur sem var
þar á ferð og sá sléllurnar fögru í
nánd við Genesaretvatniö, minnir
mig, spurði Englending sem hann
hitti, hvers vegna þær væru ekki
ræktaðar. Englendingurinn svaraði :
Ef einhver ræktaði eitthvað hér, þá
mundu Kurdarnir koma og hirða
uppskeruna. Alveg eins og fugl-
arnir, sem eru snemma á ferli og
tína kirsuberin einum eða tveim
dögum áður en þau eru orðin
sæmilega þroskuð, baia til þess að
eiga það víst að fá þau.
Eg skil það ekki, hvaða tjón
heimurinn getur beðið við það að
Þjóðverjar komist þangað. Þaö
yrði til þess, að sá hluti jarðarinn-
ar, sem sennilega er bezt gerður i
frá skaparans hendi, kæmi mann-
kyninu að fullum notum. Það væri
í samræmi viö boðorðiö, sem bibl-
ían segir fr?, þegar vorum fyrstu !
foreldium var fenginn aldingarður- |
inn í Eden til gæzlu og ræktunar. i
Þaö er mín skoðun, að það yrði j
heiminum til blessunar að Þjóð-
verjar kæmust þangað. Bretar táða
yfir meiri nýlendum en þeir geta
haft not af, Rússar og Frakkar
einnig,
Þannig gætu Þjóðverjar náð til
i.
nýlenda, þó að Þýzkalandi sé ilia í i
sveit komið til að fást við nýlendu-
byggingu utan Norðurálfnnnar.
»Hvers vegna þurfa Þjóðverjarað
eignast nýlendur, spyrja menn. Líð-
ur þeim ekki fullvel í nýlendum
annara ? Eða komast þeir ekki fyrir
heima ? Nú, til hvers nota Bretar,
Frakkar og Rússar öll þau land-
Hæmi sem þeir eiga utan Norður-
álfunnar ? Þaö sem einum leyfist,
i
verður öðrum ekki bannað.
Engri þjóð geðjast að því, að
þeir synir hennar, sem verða að
fara úr landi, vegna þess að ekki
er rúm fyrir þá heima, verði und-
irlægjur annara. En þeir sem setjast :
að í löndum annara, njóta ekki
sömu réttinda og þeirrar þjóðar
i
menn, sem landið á, að minsta
kosti í fyrsta lið. Stórar þjóðir,
SIR
sem þykjast hafa mátt til þess, vilja
því eignast nýlendur. Útbreiðslu-
þörfin er fyllilega eðlileg. Míu
skoöun er því, að ef Þýskaland fær
útrás um Balkan, þá veröi þaö eins-
konar öryggispípa fyrír Noröurálf-
una ; því lífskraftur þýsku þjóðar-
innar er meiri eu svo, að hanu
verði fjötraður. Um 80 miljónir
Þjóðverja búa inniluktir í þéttbýli
í Noröurálfunni. Eg tel hér ekki
aðeins Þjóðverja í Þýskalandi held-
ur einnig í Austurríki og Sviss. —
Að loka þá inni væri að stífla fljót.
Gula dýrið.
Leynilögreglusaga.
---- Frh.
3. kapituli.
Barátta og sigur.
Þegar Morrison kom inn til
Bleik og sagði honum að til flug-
vélar sæist hjá Westword Ho!.
þá kom Bleik fyrst til hugar að
það mundi vera Tinker.
Hann klæddi sig í skyndi og
var að hugsa um ieið hvernig á
því gæti staðið að drengurinn
hefði stofnað sér í þá hættu
að vera á ferð um nóttina. En
þá datt honum í hug að skeð
gæti, að þetta væri sama fiugvél-
in sem förin voru eftir á árbökk-
unum. Ef svo væri, hvers vegna
kom hún aftur þangað, sem ráð-
herranum hafði verið stolið?
Þegar hann var klæddur fór
hann út úr herberginu og fann
Morrison fyrir utan.
»Jæja«, sagði Bleik um leið og
þeir gengu niður stigann. »Haf-
ið þér nokkuð nýtt að segja ?«
Morrison hristi höfuðið.
»Ekkert annað en það, að hing-
að kom maður með þau boð, að
flugvél hefði sést á hringflugi
hátt í lofti hjá Westward Ho!
Eg sagði manninum að hafa bif-
reiðina tilbúna. Eg þóttist vita
að þér mynduð vilja fara strax
þangaðí.
Bleik þakkaði. Þeir flýttu sér
út. Fyrir utan dyrnar beið stór
grá bifreið búin til brottferðar.
Bleik og Morrison fóru báðir
upp í bifreiðina og héldu þegar
af stað. Þegar þeir voru komnir
út á þjóðveginn fór bifreiðin með
þeim hraða sem hún hafði mest-
an og eftir skamma stund komu
þeir til Westward Ho?
Bleik sá strax gult og rautt
Ijós hátt uppi í loftinu. Hann
stansaði bifreiðina og heyrði þá
glöggt hávaðann í flugvélinni —
Á Ijósunum sá hann að hún flaug
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opiö v. d. 8-8, Id.kv, jlil 11
Borgarst.skrlfit. i brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laulásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M. Alm. samk, sunnd. 81/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravltj.timl ki, 11-1. .
Landsbankinn 10-3, Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssimlnn oplnn v. d. daglangt (8-9)
Heiga daga 10-12 og 4-7
Náttúrugrlpasainið opið Þ/,-21/, siðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7, sunnd. 9-1
Samábyrgðln 12-2 og 4-6;
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hclmsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd, fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Klrkjustrætl 12 i
Alm. læknfngar á þrlðjud, og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlæknlngar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud, kl. 2—3.
aiuisféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
í stórum hring yfir völlunum. —
Hann stóð kyrr nokkra stund og
hlustaði á ganghljóð vélarinnar.
Svo sneri hann sér að Morrison.
»Þetta er fiugvélin mín«, sagði
hann stuttlega. »Eg gæti þekt
ganghljóð vélarinnar hvar sem
væri, Af einhverjum ástæðum
hefir drengurinn hætt á að fljúga
hingað, þótt dimt væri, og bið-
ur nú eftir að við hjálpum hoti-
um til að lenda*.
Morrison leit upp og flautaði
lágt. —
»Sá er ekki alveg huglaus«,
sagði hann. »Hvernig ætlið þér
hjálpa honum til að lenda?«
Bleik svaraði ekki strax, en
horfði fram fyrir sig. Loks ans-
aði hann:
»Viljið þér fara til mannanna
sem halda vörð og biðja þá að
ná nokkru af þurru grasi sem
vex fram með ánni og er mjög
hátt? Við þurfum nokkur föng
af því. Á meðan skal eg sjá um
annað sem gera þarf«.
»Bleik steig upp í bifreiðina
og ók henni að siéttum velli þar
skamt frá. Völlur þessi lá fram
með ánni og endaði við dálitla
sándbreiðu, skamt frá stað þeim,
sem förin höfðu sést eftir flug-
vélina, sem þeir héldu að stolið
hefði ráðrranum.
Hann stansaði bifreiðina og
slökti ljósin. Svo kveikti hann
aftur og slökti á víxl í nokkra
stund, svo lét hann þau loga
og köstuðu þaugeislunum langt
fram fyrir sig. Bleik vissi að
Tinker mundi sjá þessi Ijósmerki
ef alt vœri með feldu.